तू दाखवलेली वाट अंधाराची होती
पण विश्वासानेच मी ती धरली होती ...
मार्ग तसा आपला एकचं होता
पण नशिबाचा बेत काहीसा वेगळा होता ...
मनात नसतानाही तुझ्यासोबत तेव्हा हसले होते
कदाचित इथेच नशिबाचे चाक माझे फसले होते ...
दूर पर्यंत सोबत करशील हा विश्वास होता
पण त्या अंधारात तू नकळत दूर जात होता ...
एका वळणावर जेव्हा मी वळून पहिले होते
माझ्या भासाशिवाय दुसरे काहीही दिसले नव्हते ...
ती अस्पष्टशी प्रतिमा कदाचित तुझीच होती
पण आसवांच्या पडद्याआड तीही धुसारशी होत होती ...
आर्त मन माझे तुलाच साद देत होते
पण ते ऐकायला तुझे अस्तित्वच तिथे उरले नव्हते ...
आता थांबवूनही काही उपयोग नव्हता ... तुझी वाट तू निवडली होती
कुणास ठाऊक !! कदाचित माझीच वाट चुकीची होती ...
कोमल ........................................३०/९/१०
No comments:
Post a Comment