भरलेल्या पेल्यात दुःखाला बुडवले
उध्वस्थ स्वप्नांना आज फाडून टाकले
जळणाऱ्या धुरात स्वतःलाच जाळले
कोण होतो अन काय झालो हे मलाच न कळले
आठवांच्या वणव्याला मी तिथेच शमवले
कोसळणाऱ्या नभात मनाला भिजवले
मिटलेल्या पापण्यात आसवांना गोठले
का तरी हे वादळ माझ्या पुढे उभे ठाकले
मी तर नेहमीच संकटांना परतवले
तरीही आज मी बेचिराख जाहिले
कोमल ...............................२०/९/१०
No comments:
Post a Comment