हळव्या मनास माझ्या कसली खंत आहे
जे नाही सोबत त्यांचाच इंतजार आहे
उगाच उरी दाटलेले भाव डोळ्यात साठवत आहे
अन पावसात त्यांची वाट मोकळी करत आहे
का उगाच ते अजूनही घुटमळत आहे
का थांबायचं कुठे हे त्यास उमगत नाही आहे
रात्रंदिवस त्याला मी मानवत आहे
का उगाच गंधाळलेली स्वप्न सजवत आहे
जे नुसतेच भास ठरतात त्यांचा का इंतजार आहे
जे आपले नव्हतेच कधी त्यांच्यावर का रुसवा आहे
जे आहेत आपलेच ते अजूनही विश्वास जपून आहे
मग का उगाच मृगजळाची तुला आस आहे
कोमल ....................१३/६/१०
No comments:
Post a Comment