विचारांच्या कोड्यात गुंगच राहते
कधी पुढे तर कधी पाठी पळते
हात दिल्यास थोडीशी दूर होते
कधी होते लहान तर कधी वाढत जाते
शब्दांच्या गुंत्यातही स्तब्धच राहते
कधी हसरी तर कधी रडवेली होते
मनातलं गुपित मनातच बोलते
कधी रुसते तर कधी अबोला धरते
अंधारात अचानक दिसेनाशी होते
कधी चांदण्यात तर कधी चंद्रात हासते
मी ......अन माझी सावली
कोमल ..................................७/८/१०
No comments:
Post a Comment