संपले सारे होते कधीचे
फक्त पंचनामा उरला
चूक कोणाची? चर्चा रंगली
कोण बरोबर? वाद जुंपला
आधीच होते सांगितले
तरी मार्ग कसा चुकला ?
जळजळीत प्रश्न असा त्यांनी
आमच्या तोंडावर फेकला
मुठीतल्या आभाळासोबत
विश्वासच जेव्हा संपला
मग उगाच का उत्तर देऊ
मी त्यांच्या व्यर्थ प्रश्नाला
अनायसे जाणवून गेले
न उरला अर्थ कशाला
का भांडतो, वाद घालतो
उगा त्रास देतो जीवाला
भावनांचा खेळ सारा
नियतीशी होता जुंपला
कोण जिंकला !! कोण हरला !!
वाद त्यात फुकाचा रंगला
कोमल ............................२६/१२/१०
Sunday, December 26, 2010
Sunday, December 12, 2010
तुझ्या आठवणी ......
कितीही ठरवलं तरी ती रोजच येते
अगदी न सांगता ....अनाहूतपणे
त्या अवखळ वाऱ्यासारखी
कधी सुखावते तर.... कधी दुखावते
नकळत माझ्या समोर येऊन थांबते
अगदी ....ध्यानीमनी नसताना
टाळल्या जरी त्या जुन्या वाटा
तरी ती येते ....अगदी समोरच माझ्या
काय करू!! सांग रे आता !!
कस समजावू ?....कशा टाळू ?
'
'
'
तुझ्या आठवणी .........
कोमल ......................१२/१२/१०
अगदी न सांगता ....अनाहूतपणे
त्या अवखळ वाऱ्यासारखी
कधी सुखावते तर.... कधी दुखावते
नकळत माझ्या समोर येऊन थांबते
अगदी ....ध्यानीमनी नसताना
टाळल्या जरी त्या जुन्या वाटा
तरी ती येते ....अगदी समोरच माझ्या
काय करू!! सांग रे आता !!
कस समजावू ?....कशा टाळू ?
'
'
'
तुझ्या आठवणी .........
कोमल ......................१२/१२/१०
आठवतात का रे तुलाही ?
पहिल्या पावसात भिजलेल्या मातीचा सुगंध ..
मन ....वेडावणारा
त्यात वाफाळणाऱ्या चहाचा अन कांदाभाजीचा सुगंध ..
जुन्या ...आठवणी ताज्या करणारा
समुद्रावरच्या खाऱ्या वाऱ्याचा सुगंध ..
पुन्हा एकदा ...तुझी आठवण करून देणारा
मनात साठलेल्या तुझ्या कित्येक आठवणींचा सुगंध ..
अन त्यात हरवलेल्या माझ्या मनाचा सुगंध ..
आठवतात का रे तुलाही ?.....आपल्या आठवणी
कोमल ..............................१२/१२/१०
मन ....वेडावणारा
त्यात वाफाळणाऱ्या चहाचा अन कांदाभाजीचा सुगंध ..
जुन्या ...आठवणी ताज्या करणारा
समुद्रावरच्या खाऱ्या वाऱ्याचा सुगंध ..
पुन्हा एकदा ...तुझी आठवण करून देणारा
मनात साठलेल्या तुझ्या कित्येक आठवणींचा सुगंध ..
अन त्यात हरवलेल्या माझ्या मनाचा सुगंध ..
आठवतात का रे तुलाही ?.....आपल्या आठवणी
कोमल ..............................१२/१२/१०
आठवणीतले सुगंध ...
पहाटेच्या गार वाऱ्याचा सुगंध ..
अगदी ...शहारून टाकणारा
दारात पडलेल्या प्राजक्ताचा सुगंध ...
अंगण .....भरून टाकणारा
जळणाऱ्या चुलीचा सुगंध ..
भूक ..... चाळवणारा
सारवलेल्या अंगणाचा सुगंध ...
आजीची .....आठवण करून देणारा
दिवाळीच्या उटण्याचा सुगंध ..
श्वासात .....भरून राहिलेला
देवघरातल्या उदबत्तीचा सुगंध ..
सगळ्या श्लोकांची ....आठवण करून देणारा
असेच काही जुने क्षण
हरवलेल्या गोष्टींची...पुन्हा आठवण करून देणारे
कोमल ..................१२/१२/१०
अगदी ...शहारून टाकणारा
दारात पडलेल्या प्राजक्ताचा सुगंध ...
अंगण .....भरून टाकणारा
जळणाऱ्या चुलीचा सुगंध ..
भूक ..... चाळवणारा
सारवलेल्या अंगणाचा सुगंध ...
आजीची .....आठवण करून देणारा
दिवाळीच्या उटण्याचा सुगंध ..
श्वासात .....भरून राहिलेला
देवघरातल्या उदबत्तीचा सुगंध ..
सगळ्या श्लोकांची ....आठवण करून देणारा
असेच काही जुने क्षण
हरवलेल्या गोष्टींची...पुन्हा आठवण करून देणारे
कोमल ..................१२/१२/१०
Wednesday, December 8, 2010
प्रीत अशी..
गंधित भावनांना साद कुणीतरी द्यावी
स्पर्शाने त्याच्या मी मोहरून जावी ...
चाहुलीने नकळत बावरून जावी
उगाच शब्दांमध्ये गुंतून पडावी ...
अबोल नजरच मग हळूच बोलावी
हलकेच मनीचे गुपित खोलावी ...
चांदण्यांच्या साक्षीने रात बहरावी
हळुवार श्वासाने श्वास गुंफीत जावी ...
मोगऱ्याच्या गंधाने मी गंधित व्हावी
धुंद त्या मिठीत मी हरवून जावी ...
प्रीत अशी कि नजर लागावी
मोरपंखाप्रमाणे ती हळुवार फुलावी ...
कोमल ....................................८/१२/१०
स्पर्शाने त्याच्या मी मोहरून जावी ...
चाहुलीने नकळत बावरून जावी
उगाच शब्दांमध्ये गुंतून पडावी ...
अबोल नजरच मग हळूच बोलावी
हलकेच मनीचे गुपित खोलावी ...
चांदण्यांच्या साक्षीने रात बहरावी
हळुवार श्वासाने श्वास गुंफीत जावी ...
मोगऱ्याच्या गंधाने मी गंधित व्हावी
धुंद त्या मिठीत मी हरवून जावी ...
प्रीत अशी कि नजर लागावी
मोरपंखाप्रमाणे ती हळुवार फुलावी ...
कोमल ....................................८/१२/१०
Wednesday, December 1, 2010
शोधते मी ...
शोधते मी ...स्वतःलाच
ओसंडून वाहणाऱ्या गर्दीमध्ये
कधी कुणाच्या हास्यात
तर कधी आसवांमध्ये
शोधते मी ...स्वतःलाच
शांत एकाकी रस्त्यामध्ये
कधी उमलणाऱ्या रातराणीत
तर कधी कोमेजलेल्या कळीमध्ये
शोधते मी ...स्वतःलाच
जुन्या हळव्या क्षणांमध्ये
कधी भिजलेल्या पापण्यात
तर कधी निसटत्या आठवणींमध्ये
शोधते मी ...स्वतःलाच
धूसर प्रकाशामध्ये
कधी चांदण्यांच्या गर्दीत
तर कधी रिकाम्या आभाळामध्ये
अजूनही शोधते मी... स्वतःलाच
कोमल ...........................२/१२/१०
ओसंडून वाहणाऱ्या गर्दीमध्ये
कधी कुणाच्या हास्यात
तर कधी आसवांमध्ये
शोधते मी ...स्वतःलाच
शांत एकाकी रस्त्यामध्ये
कधी उमलणाऱ्या रातराणीत
तर कधी कोमेजलेल्या कळीमध्ये
शोधते मी ...स्वतःलाच
जुन्या हळव्या क्षणांमध्ये
कधी भिजलेल्या पापण्यात
तर कधी निसटत्या आठवणींमध्ये
शोधते मी ...स्वतःलाच
धूसर प्रकाशामध्ये
कधी चांदण्यांच्या गर्दीत
तर कधी रिकाम्या आभाळामध्ये
अजूनही शोधते मी... स्वतःलाच
कोमल ...........................२/१२/१०
Tuesday, November 30, 2010
का कुणास ठाऊक ...
हळव्या क्षण माझ्या
तुझी याद येते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
ओल्या पापण्यात माझ्या
तुझे स्वप्न विरते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
हळुवार स्पर्शात माझ्या
तुझे स्पंदन जाणवते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
उगाच मौनात माझ्या
तुझे शब्द रेखाटते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
सांडलेल्या ओंजळीतून माझ्या
तुझी आठवण वेचते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
थांबलेल्या क्षणातून माझ्या
तुझा क्षण वगळते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
का कुणास ठाऊक ...
कोमल ................................३०/११/१०
तुझी याद येते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
ओल्या पापण्यात माझ्या
तुझे स्वप्न विरते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
हळुवार स्पर्शात माझ्या
तुझे स्पंदन जाणवते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
उगाच मौनात माझ्या
तुझे शब्द रेखाटते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
सांडलेल्या ओंजळीतून माझ्या
तुझी आठवण वेचते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
थांबलेल्या क्षणातून माझ्या
तुझा क्षण वगळते
का कुणास ठाऊक
आजही मनी हुरहूर दाटते !!
का कुणास ठाऊक ...
कोमल ................................३०/११/१०
Tuesday, November 23, 2010
सखे! फक्त दे एकदा हात हातात माझ्या
जपेन मोती मी आसवातील तुझ्या
वाचेन मौन मी नयनात तुझ्या
सोड हा खेळ शब्दांचा तुझ्या
सखे! फक्त दे एकदा हात हातात माझ्या...
सारेन मी दूर अंधार जीवनातील तुझ्या
वेचीन काटे मी वाटेतील तुझ्या
सोड हा अबोला ओठांचा तुझ्या
सखे! फक्त दे एकदा हात हातात माझ्या...
माळीन मोगरा मी वेणीत तुझ्या
हर्षेल चांदणेही हास्याने तुझ्या
विरघळुदे तेव्हा मला मिठीत तुझ्या
सखे! फक्त दे एकदा हात हातात माझ्या...
गुंफेन शब्दफुले मी आठवात तुझ्या
गाईन गीत मी विरहात तुझ्या
का ग छळंसी या वेड्याला तुझ्या
सखे! फक्त दे एकदा हात हातात माझ्या...
कोमल ..............................२३/११/१०
वाचेन मौन मी नयनात तुझ्या
सोड हा खेळ शब्दांचा तुझ्या
सखे! फक्त दे एकदा हात हातात माझ्या...
सारेन मी दूर अंधार जीवनातील तुझ्या
वेचीन काटे मी वाटेतील तुझ्या
सोड हा अबोला ओठांचा तुझ्या
सखे! फक्त दे एकदा हात हातात माझ्या...
माळीन मोगरा मी वेणीत तुझ्या
हर्षेल चांदणेही हास्याने तुझ्या
विरघळुदे तेव्हा मला मिठीत तुझ्या
सखे! फक्त दे एकदा हात हातात माझ्या...
गुंफेन शब्दफुले मी आठवात तुझ्या
गाईन गीत मी विरहात तुझ्या
का ग छळंसी या वेड्याला तुझ्या
सखे! फक्त दे एकदा हात हातात माझ्या...
कोमल ..............................२३/११/१०
Thursday, November 18, 2010
गातील गीत वारे...
गातील गीत वारे
तव स्पर्शाने गंधाळलेले...
गातील वेदनाही
तव आसवाने भिजलेले...
गातील शब्द वेडे
तव मौनात अडकलेले...
गातील स्पर्श हळवे
तव बंधनात गुंफलेले...
गातील श्वास सारे
तव मनात गुंतलेले...
गातील मन बावरे
तव आठवात हरवलेले...
कोमल ....................१८/११/१०
तव स्पर्शाने गंधाळलेले...
गातील वेदनाही
तव आसवाने भिजलेले...
गातील शब्द वेडे
तव मौनात अडकलेले...
गातील स्पर्श हळवे
तव बंधनात गुंफलेले...
गातील श्वास सारे
तव मनात गुंतलेले...
गातील मन बावरे
तव आठवात हरवलेले...
कोमल ....................१८/११/१०
सांगेन मी केव्हातरी...
गुपित माझ्या मनाचे
सांगेन मी केव्हातरी
जे दडले मौनात ते शब्दात
मांडेन मी केव्हातरी...
दाटलेल्या आसवांचा अर्थ
सांगेन मी केव्हातरी
अस्वस्थ श्वासाची घुसमट
जाणवेल तुला केव्हातरी...
तुझ्या सावलीचा आभास
सांगेन मी केव्हातरी
अंधारातला माझा भास
होईल तुला केव्हातरी...
जपलेल्या क्षणांचा हिशोब
सांगेन मी केव्हातरी
ओंजळीतल्या आसवांना
सांडेन मी केव्हातरी...
अबोल वेदना मनातील
सांगेन मी केव्हातरी
मुकी प्रीत माझी
कळेल तुला केव्हातरी...
कोमल .................................१८/११/१०
सांगेन मी केव्हातरी
जे दडले मौनात ते शब्दात
मांडेन मी केव्हातरी...
दाटलेल्या आसवांचा अर्थ
सांगेन मी केव्हातरी
अस्वस्थ श्वासाची घुसमट
जाणवेल तुला केव्हातरी...
तुझ्या सावलीचा आभास
सांगेन मी केव्हातरी
अंधारातला माझा भास
होईल तुला केव्हातरी...
जपलेल्या क्षणांचा हिशोब
सांगेन मी केव्हातरी
ओंजळीतल्या आसवांना
सांडेन मी केव्हातरी...
अबोल वेदना मनातील
सांगेन मी केव्हातरी
मुकी प्रीत माझी
कळेल तुला केव्हातरी...
कोमल .................................१८/११/१०
Friday, November 12, 2010
मज जाणवून गेले ...
गंधाळलेले वारे
सांगून काही गेले
स्पर्श तुझ्या मनाचा
मज जाणवून गेले ...
मुके शब्द वेडे
मौनात बोलून गेले
उरी दडलेल्या भावना
मज जाणवून गेले ...
गुंतलेले श्वास
वेड लावून गेले
हलकेच तुझी स्पंदने
मज जाणवून गेले ...
वाटेतले चांदणेही
वाट उजळून गेले
स्मित तुझ्या चेहऱ्यावरचे
मज जाणवून गेले ...
कोमल ..........................१२/११/१०
सांगून काही गेले
स्पर्श तुझ्या मनाचा
मज जाणवून गेले ...
मुके शब्द वेडे
मौनात बोलून गेले
उरी दडलेल्या भावना
मज जाणवून गेले ...
गुंतलेले श्वास
वेड लावून गेले
हलकेच तुझी स्पंदने
मज जाणवून गेले ...
वाटेतले चांदणेही
वाट उजळून गेले
स्मित तुझ्या चेहऱ्यावरचे
मज जाणवून गेले ...
कोमल ..........................१२/११/१०
शापित...
शापित वाट आज झाली का कळेना
अंधार दाटला मनी का दूर हा सरेना...
गंधित पुष्पाचा सुगंधही का दरवळेना
का वेचली ती सुमने मज आता कळेना...
गातात वेदनाही पण जखम का भरेना
संवेदना असूनही हा भाव का दाटेना...
आधार चांदण्याचा तरी एकांत का संपेना
तो चंद्र मावळला तरी का अंधार हा मिटेना...
पाहून वाट त्याची ही रात का सरेना
होते उभे सामोरी तरीही विरह का कळेना...
ज्योत सोबती तरीही का दिशा सापडेना
जाणते नियती शापित तरी खंत का कळेना...
कोमल ...........................१२/११/१०
अंधार दाटला मनी का दूर हा सरेना...
गंधित पुष्पाचा सुगंधही का दरवळेना
का वेचली ती सुमने मज आता कळेना...
गातात वेदनाही पण जखम का भरेना
संवेदना असूनही हा भाव का दाटेना...
आधार चांदण्याचा तरी एकांत का संपेना
तो चंद्र मावळला तरी का अंधार हा मिटेना...
पाहून वाट त्याची ही रात का सरेना
होते उभे सामोरी तरीही विरह का कळेना...
ज्योत सोबती तरीही का दिशा सापडेना
जाणते नियती शापित तरी खंत का कळेना...
कोमल ...........................१२/११/१०
Monday, November 8, 2010
अन... माझ्याच पापण्यांना आज आसवांचा भार झाला
क्षणिक नात्यांचा सहवास फार झाला
जुळलेल्या नाजूक बंधाचा गुंता गुंतत गेला
अन... माझ्याच पापण्यांना आज आसवांचा भार झाला
मनी उठलेल्या वादळाचा धुरळा फार झाला
सावरलेल्या मनाचा क्षणभर तोल गेला
अन... माझ्याच पापण्यांना आज आसवांचा भार झाला
जुन्या आठवांचा आज गुंता फार झाला
नकळत आज नभ नयनात दाटून गेला
अन... माझ्याच पापण्यांना आज आसवांचा भार झाला
वळले जराशी मी पण अंधार फार झाला
कळले न तुला कधीही आता उशीर झाला
अन... माझ्याच पापण्यांना आज आसवांचा भार झाला
कोमल ..........................८/११/१०
जुळलेल्या नाजूक बंधाचा गुंता गुंतत गेला
अन... माझ्याच पापण्यांना आज आसवांचा भार झाला
मनी उठलेल्या वादळाचा धुरळा फार झाला
सावरलेल्या मनाचा क्षणभर तोल गेला
अन... माझ्याच पापण्यांना आज आसवांचा भार झाला
जुन्या आठवांचा आज गुंता फार झाला
नकळत आज नभ नयनात दाटून गेला
अन... माझ्याच पापण्यांना आज आसवांचा भार झाला
वळले जराशी मी पण अंधार फार झाला
कळले न तुला कधीही आता उशीर झाला
अन... माझ्याच पापण्यांना आज आसवांचा भार झाला
कोमल ..........................८/११/१०
उरतील फक्त आठवणी...
उरतील फक्त आठवणी त्या सांजवेळेची
तुझी ...माझी अन त्या हळव्या क्षणांची...
उरेल खुण त्या तुटलेल्या स्वप्नांची
कधी हातात गुंफलेल्या नाजूक बंधनाची...
पुसशील हलकेच कड पापणीची
जाणवेल तुलाही खुण कोरड्या आसवांची...
विरेल कधीतरी हि गाठ भावनांची
लपवशील मग हि सर हळवी पावसाची...
सांग !! तरी तुटतील का नाती आपल्या मनांची
विसरशील का कधी माझी प्रीत अबोल शब्दांची ?
कोमल ...............................८/११/१०
तुझी ...माझी अन त्या हळव्या क्षणांची...
उरेल खुण त्या तुटलेल्या स्वप्नांची
कधी हातात गुंफलेल्या नाजूक बंधनाची...
पुसशील हलकेच कड पापणीची
जाणवेल तुलाही खुण कोरड्या आसवांची...
विरेल कधीतरी हि गाठ भावनांची
लपवशील मग हि सर हळवी पावसाची...
सांग !! तरी तुटतील का नाती आपल्या मनांची
विसरशील का कधी माझी प्रीत अबोल शब्दांची ?
कोमल ...............................८/११/१०
Thursday, November 4, 2010
क्षणभंगुर ...
शून्यातून उभारलेले जग क्षणात शून्यात मिसळते
एका क्षणात आयुष्य जेव्हा क्षणभंगुर ठरते ...
सोबत सात जन्माची जेव्हा अर्ध्या वाटेतच विरते
एकदाही वळून न पाहता सावलीही निघून जाते ...
एकत्र घालवलेले क्षण मन हेलावून टाकते
त्यांच्या सोबत हसताना तिची आठवण रडवून जाते ...
सांगू कुणा ? त्या देवालाही तुझी गरज भासते
अन मज पामराला हि शिक्षा जन्मभर लाभते ...
सप्तपदीचे वचन ती ज्योत क्षणात मालवून जाते
अन मला हा एकांत जन्मभर सोबत देऊन जाते ...
आज तुझी आठवण मला फार छळतेय ग !!
बघ जमल तर परत ये नाहीतर मलाही सोबत घे ...
कोमल ....................४/११/१०
एका क्षणात आयुष्य जेव्हा क्षणभंगुर ठरते ...
सोबत सात जन्माची जेव्हा अर्ध्या वाटेतच विरते
एकदाही वळून न पाहता सावलीही निघून जाते ...
एकत्र घालवलेले क्षण मन हेलावून टाकते
त्यांच्या सोबत हसताना तिची आठवण रडवून जाते ...
सांगू कुणा ? त्या देवालाही तुझी गरज भासते
अन मज पामराला हि शिक्षा जन्मभर लाभते ...
सप्तपदीचे वचन ती ज्योत क्षणात मालवून जाते
अन मला हा एकांत जन्मभर सोबत देऊन जाते ...
आज तुझी आठवण मला फार छळतेय ग !!
बघ जमल तर परत ये नाहीतर मलाही सोबत घे ...
कोमल ....................४/११/१०
Sunday, October 31, 2010
मी पुन्हा येतेय ...
मी पुन्हा येतेय ...
जुन्या आठवणींना कोंडून
नव्या आठवणी जपायला
मी पुन्हा येतेय ...
रोजच्याच वाटा टाळून
नव्या वाटा शोधायला
मी पुन्हा येतेय ...
वेड्या आसवांना पुसून
मनापासून हसवायला
मी पुन्हा येतेय ...
मौनाला विश्रांती देऊन
शब्दांना मांडायला
मी पुन्हा येतेय ...
भासांना दूर करून
स्वतःला शोधायला
मी पुन्हा येतेय ...
अंधाराला दूर सारून
नव्या दिशा उजळायला
मी पुन्हा येतेय ...
जुन्या गोष्टी विसरून
नवी सुरवात करायला
मी !! तीच आधीचीच
पण पुन्हा येतेय नव्याने ....
कोमल .....................................३१/१०/१०
जुन्या आठवणींना कोंडून
नव्या आठवणी जपायला
मी पुन्हा येतेय ...
रोजच्याच वाटा टाळून
नव्या वाटा शोधायला
मी पुन्हा येतेय ...
वेड्या आसवांना पुसून
मनापासून हसवायला
मी पुन्हा येतेय ...
मौनाला विश्रांती देऊन
शब्दांना मांडायला
मी पुन्हा येतेय ...
भासांना दूर करून
स्वतःला शोधायला
मी पुन्हा येतेय ...
अंधाराला दूर सारून
नव्या दिशा उजळायला
मी पुन्हा येतेय ...
जुन्या गोष्टी विसरून
नवी सुरवात करायला
मी !! तीच आधीचीच
पण पुन्हा येतेय नव्याने ....
कोमल .....................................३१/१०/१०
कधीतरी असंही जगावं ...
कधीतरी उगाच वेड्यागत वागावं
कधी चुकांवर तर कधी स्वतःवरच हसावं
कधीतरी आठवांच्या ओंजळीला रिकामं करावं
अन जरा स्वतःसोबत निवांत बसावं
कधीतरी शब्दांना मनातच कोंडाव
जमल तर सगळ्यांशी मौनातच बोलाव
कधीतरी आपल्या सावलीपासूनही शिकावं
कधी लहान तर कधी मोठ होऊन जगावं
कधीतरी त्या आभाळासारखं वागावं
कोरड राहून दुसऱ्यावर मनसोक्त बरसावं
कधीतरी त्या झाडासारख जगावं
उन्हात उभे राहून दुसर्यांना सावली द्यावं
कधीतरी त्या रंगीत फुलपाखरासारख जगावं
क्षणभर आयुष्यातही दुसर्यांना हसवावं
कधीतरी त्या चांदण्यानप्रमाणे रहावं
अंधारातही हक्काने सोबत करावं
कोमल ...................................३१/१०/१०
कधी चुकांवर तर कधी स्वतःवरच हसावं
कधीतरी आठवांच्या ओंजळीला रिकामं करावं
अन जरा स्वतःसोबत निवांत बसावं
कधीतरी शब्दांना मनातच कोंडाव
जमल तर सगळ्यांशी मौनातच बोलाव
कधीतरी आपल्या सावलीपासूनही शिकावं
कधी लहान तर कधी मोठ होऊन जगावं
कधीतरी त्या आभाळासारखं वागावं
कोरड राहून दुसऱ्यावर मनसोक्त बरसावं
कधीतरी त्या झाडासारख जगावं
उन्हात उभे राहून दुसर्यांना सावली द्यावं
कधीतरी त्या रंगीत फुलपाखरासारख जगावं
क्षणभर आयुष्यातही दुसर्यांना हसवावं
कधीतरी त्या चांदण्यानप्रमाणे रहावं
अंधारातही हक्काने सोबत करावं
कोमल ...................................३१/१०/१०
Sunday, October 24, 2010
तू एक ...
तू एक स्वप्न .........त्या चांदरातीतला
नेहमीच अर्धवट राहणारा
तू एक कोडे .............न उलगडलेला
शोधूनही न सापडणारा
तू एक अश्रू ..............न विरघळलेला
पावसातही अस्तित्व दाखवणारा
तू एक हास्य ...........न खुललेला
समजूनही न उमजणारा
तू एक पथिक ...........वाट चुकलेला
क्षणभर विश्रांती घेणारा
तू एक नाव ..............दिशा भरकटलेला
उगाच सुखाच्या शोधात फिरणारा
कोमल ..........................................२५/१०/१०
नेहमीच अर्धवट राहणारा
तू एक कोडे .............न उलगडलेला
शोधूनही न सापडणारा
तू एक अश्रू ..............न विरघळलेला
पावसातही अस्तित्व दाखवणारा
तू एक हास्य ...........न खुललेला
समजूनही न उमजणारा
तू एक पथिक ...........वाट चुकलेला
क्षणभर विश्रांती घेणारा
तू एक नाव ..............दिशा भरकटलेला
उगाच सुखाच्या शोधात फिरणारा
कोमल ..........................................२५/१०/१०
Sunday, October 17, 2010
वेदना
ते स्वरही माझेच होते
जे गीत तुझे कधी गायले होते
ते शब्दही माझेच होते
जे तुझ्या कंठात दाटले होते
ते अश्रूही माझेच होते
जे तुझ्या नयनातून सांडले होते
ते क्षणही माझेच होते
जे तुझ्या आठवत राहिले होते
ते स्पर्शही माझेच होते
जे कधी तुला आपलेसे वाटले होते
आज सारे काही तुझे - माझे झाले होते
जे कधीतरी फक्त आपले होते
कोमल ....................................१७/१०/१०
जे गीत तुझे कधी गायले होते
ते शब्दही माझेच होते
जे तुझ्या कंठात दाटले होते
ते अश्रूही माझेच होते
जे तुझ्या नयनातून सांडले होते
ते क्षणही माझेच होते
जे तुझ्या आठवत राहिले होते
ते स्पर्शही माझेच होते
जे कधी तुला आपलेसे वाटले होते
आज सारे काही तुझे - माझे झाले होते
जे कधीतरी फक्त आपले होते
कोमल ....................................१७/१०/१०
Monday, October 4, 2010
एकांत ...
टाळते आताशा मी वाट अंधाराची
नकोशी आता मज साथ चांदण्यांची ...
उगाच फाडते मी पान आठवणींची
जाळते उगाच मज याद आसवांची ...
दूर सारते मी वाट हि धुक्याची
मोकळीक हवी मज श्वास घेण्याची ...
सांडली मी झोळी अनमोल आठवांची
उरलीत मजजवळ वेदना बोचणाऱ्या काट्यांची ...
गाळली काही मी कडवी अबोल शब्दांची
करू देत मज जरा संवाद माझ्याच मनाशी ...
कोमल .............................................४/१०/१०
नकोशी आता मज साथ चांदण्यांची ...
उगाच फाडते मी पान आठवणींची
जाळते उगाच मज याद आसवांची ...
दूर सारते मी वाट हि धुक्याची
मोकळीक हवी मज श्वास घेण्याची ...
सांडली मी झोळी अनमोल आठवांची
उरलीत मजजवळ वेदना बोचणाऱ्या काट्यांची ...
गाळली काही मी कडवी अबोल शब्दांची
करू देत मज जरा संवाद माझ्याच मनाशी ...
कोमल .............................................४/१०/१०
Friday, October 1, 2010
तुझ्या अहंकारात मीच जळत होते ...
प्रश्न तर साधेच मी विचारले होते
पण उत्तर द्यायचे तेव्हाही तू टाळले होते ...
का माझे शब्द तुला टोचले होते ?
का त्यांचे घाव वर्मी लागले होते ?
सांग !! मी कुठे चुकले होते
का अश्रू माझे फसवे होते ...
अंधार तर दूर मी सारत होते
वाटेतले काटेही वेचत होते ...
तुझ्या शब्दांनी घायाळ होत होते
तुझ्या आसवात चिंब भिजत होते ...
उगाचच तुला हसवत होते
अन त्याची किंमत मीच मोजत होते ...
संवादाची जागा आज तुझे मौन घेत होते
नकळत आपल्यातले अंतर वाढवत होते ...
पण तू तर कधी जाणलेच नाही रे !!
तुझ्या अहंकारात मीच जळत होते ...
कोमल ................................१/१० /१०
पण उत्तर द्यायचे तेव्हाही तू टाळले होते ...
का माझे शब्द तुला टोचले होते ?
का त्यांचे घाव वर्मी लागले होते ?
सांग !! मी कुठे चुकले होते
का अश्रू माझे फसवे होते ...
अंधार तर दूर मी सारत होते
वाटेतले काटेही वेचत होते ...
तुझ्या शब्दांनी घायाळ होत होते
तुझ्या आसवात चिंब भिजत होते ...
उगाचच तुला हसवत होते
अन त्याची किंमत मीच मोजत होते ...
संवादाची जागा आज तुझे मौन घेत होते
नकळत आपल्यातले अंतर वाढवत होते ...
पण तू तर कधी जाणलेच नाही रे !!
तुझ्या अहंकारात मीच जळत होते ...
कोमल ................................१/१० /१०
Thursday, September 30, 2010
शोध...
वळणाऱ्या नजरा टाळतच ती पुढे जात होती
कधी समोर तर कधी पलीकडे पाहत होती
भिरभिरणारी तिची नजर बरंच काही सांगत होती
कदाचित ती कोणालातरी शोधत होती ...
भीती दाटलेली तिच्या नजरेत होती
विखुरलेली बट गालावर रुळत होती
कसल्यातरी ती विचारात होती
कदाचित ती कोणालातरी शोधत होती ...
पुढच्याच वळणावर ती अडखळली होती
त्या अंधाऱ्या पुलाखाली निरखून पाहत होती
बेहोष पडलेली सावली तिच्या ओळखीची होती
कदाचित ती त्यालाच शोधत होती ...
लगबगीने ती त्याच्याकडे वळली होती
मध्येच ओघळणारी आसव पुसत होती
त्या सावलीला आपल्या कुशीत घेत होती
तिची वणवण आता संपली होती ...
हो !! ती त्यालाच शोधत फिरत होती ...
कोमल .......................................३०/९/१०
कधी समोर तर कधी पलीकडे पाहत होती
भिरभिरणारी तिची नजर बरंच काही सांगत होती
कदाचित ती कोणालातरी शोधत होती ...
भीती दाटलेली तिच्या नजरेत होती
विखुरलेली बट गालावर रुळत होती
कसल्यातरी ती विचारात होती
कदाचित ती कोणालातरी शोधत होती ...
पुढच्याच वळणावर ती अडखळली होती
त्या अंधाऱ्या पुलाखाली निरखून पाहत होती
बेहोष पडलेली सावली तिच्या ओळखीची होती
कदाचित ती त्यालाच शोधत होती ...
लगबगीने ती त्याच्याकडे वळली होती
मध्येच ओघळणारी आसव पुसत होती
त्या सावलीला आपल्या कुशीत घेत होती
तिची वणवण आता संपली होती ...
हो !! ती त्यालाच शोधत फिरत होती ...
कोमल .......................................३०/९/१०
ती वाट चुकीचीच होती ...
तू दाखवलेली वाट अंधाराची होती
पण विश्वासानेच मी ती धरली होती ...
मार्ग तसा आपला एकचं होता
पण नशिबाचा बेत काहीसा वेगळा होता ...
मनात नसतानाही तुझ्यासोबत तेव्हा हसले होते
कदाचित इथेच नशिबाचे चाक माझे फसले होते ...
दूर पर्यंत सोबत करशील हा विश्वास होता
पण त्या अंधारात तू नकळत दूर जात होता ...
एका वळणावर जेव्हा मी वळून पहिले होते
माझ्या भासाशिवाय दुसरे काहीही दिसले नव्हते ...
ती अस्पष्टशी प्रतिमा कदाचित तुझीच होती
पण आसवांच्या पडद्याआड तीही धुसारशी होत होती ...
आर्त मन माझे तुलाच साद देत होते
पण ते ऐकायला तुझे अस्तित्वच तिथे उरले नव्हते ...
आता थांबवूनही काही उपयोग नव्हता ... तुझी वाट तू निवडली होती
कुणास ठाऊक !! कदाचित माझीच वाट चुकीची होती ...
कोमल ........................................३०/९/१०
पण विश्वासानेच मी ती धरली होती ...
मार्ग तसा आपला एकचं होता
पण नशिबाचा बेत काहीसा वेगळा होता ...
मनात नसतानाही तुझ्यासोबत तेव्हा हसले होते
कदाचित इथेच नशिबाचे चाक माझे फसले होते ...
दूर पर्यंत सोबत करशील हा विश्वास होता
पण त्या अंधारात तू नकळत दूर जात होता ...
एका वळणावर जेव्हा मी वळून पहिले होते
माझ्या भासाशिवाय दुसरे काहीही दिसले नव्हते ...
ती अस्पष्टशी प्रतिमा कदाचित तुझीच होती
पण आसवांच्या पडद्याआड तीही धुसारशी होत होती ...
आर्त मन माझे तुलाच साद देत होते
पण ते ऐकायला तुझे अस्तित्वच तिथे उरले नव्हते ...
आता थांबवूनही काही उपयोग नव्हता ... तुझी वाट तू निवडली होती
कुणास ठाऊक !! कदाचित माझीच वाट चुकीची होती ...
कोमल ........................................३०/९/१०
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या आठवणीत दाटताना
मी तुझ्या आसवातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या प्रश्नांना सोडवताना
मी तुझ्या विचारातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या हृदयाला सांधताना
मी तुझ्या मनातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या शब्दांना जुळवताना
मी तुझ्या काव्यातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या प्रीतीत गुंतताना
मी तुझ्या एकांतातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या सोबत जागताना
मी तुझ्या नजरे समोरही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या आभाळात चांदणे पांघरताना
मी तुझ्या स्वप्नातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
हो !! खरचं मी तिथे कुठेच नव्हते ...
कोमल ...........................................३०/९/१०
मी तुझ्या आसवातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या प्रश्नांना सोडवताना
मी तुझ्या विचारातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या हृदयाला सांधताना
मी तुझ्या मनातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या शब्दांना जुळवताना
मी तुझ्या काव्यातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या प्रीतीत गुंतताना
मी तुझ्या एकांतातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या सोबत जागताना
मी तुझ्या नजरे समोरही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
तुझ्या आभाळात चांदणे पांघरताना
मी तुझ्या स्वप्नातही नव्हते
खर सांगू ! मी तिथे कुठेच नव्हते ...
हो !! खरचं मी तिथे कुठेच नव्हते ...
कोमल ...........................................३०/९/१०
Thursday, September 23, 2010
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही...
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही
स्वप्नात तू नेहमीसारखा हसत नाही
उगाच हुंदक्यांच्या आवाजाने जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही
स्वप्नात तू नेहमीसारखा बोलत नाही
उगाच ओळखीच्या हाकेने जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही
स्वप्नात तू नेहमीसारखा चिडवत नाही
उगाच कसल्यातरी भासाने जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही
स्वप्नात तू नेहमीसारखा जवळ येत नाही
उगाच मी दचकल्याने मला जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही
स्वप्नात तू वळून पाहत नाही
उगाच तुला थांबवताना मला जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही .........
कोमल ................................२४/९/१०
स्वप्नात तू नेहमीसारखा हसत नाही
उगाच हुंदक्यांच्या आवाजाने जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही
स्वप्नात तू नेहमीसारखा बोलत नाही
उगाच ओळखीच्या हाकेने जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही
स्वप्नात तू नेहमीसारखा चिडवत नाही
उगाच कसल्यातरी भासाने जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही
स्वप्नात तू नेहमीसारखा जवळ येत नाही
उगाच मी दचकल्याने मला जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही
स्वप्नात तू वळून पाहत नाही
उगाच तुला थांबवताना मला जाग येते
मग पुन्हा मला झोपच लागत नाही
आजकाल मला स्वप्नच पडत नाही .........
कोमल ................................२४/९/१०
Sunday, September 19, 2010
सारे काही तुझेच होते .....
हातात हात घेउनी चाललेही मीच होते
स्वप्न तुझी ...... आठवण तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
अनपेक्षित वळणावर थांबलेही मीच होते
प्रतीक्षा तुझी ...... वेळ तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
येणाऱ्या संकटांना थोपवतही मीच होते
वादळे तुझी ...... वावटळ तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
चुकलेल्या मार्गाला बदलतही मीच होते
वाट तुझी ...........हार तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
कोसळणाऱ्या नभात भिजणारीही मीच होते
आसव तुझी ........ जखम तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
कोमल ................................२०/९/१०
स्वप्न तुझी ...... आठवण तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
अनपेक्षित वळणावर थांबलेही मीच होते
प्रतीक्षा तुझी ...... वेळ तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
येणाऱ्या संकटांना थोपवतही मीच होते
वादळे तुझी ...... वावटळ तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
चुकलेल्या मार्गाला बदलतही मीच होते
वाट तुझी ...........हार तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
कोसळणाऱ्या नभात भिजणारीही मीच होते
आसव तुझी ........ जखम तुझी
सारे काही तुझेच होते .....
कोमल ................................२०/९/१०
मी बेचिराख जाहिले....
भरलेल्या पेल्यात दुःखाला बुडवले
उध्वस्थ स्वप्नांना आज फाडून टाकले
जळणाऱ्या धुरात स्वतःलाच जाळले
कोण होतो अन काय झालो हे मलाच न कळले
आठवांच्या वणव्याला मी तिथेच शमवले
कोसळणाऱ्या नभात मनाला भिजवले
मिटलेल्या पापण्यात आसवांना गोठले
का तरी हे वादळ माझ्या पुढे उभे ठाकले
मी तर नेहमीच संकटांना परतवले
तरीही आज मी बेचिराख जाहिले
कोमल ...............................२०/९/१०
उध्वस्थ स्वप्नांना आज फाडून टाकले
जळणाऱ्या धुरात स्वतःलाच जाळले
कोण होतो अन काय झालो हे मलाच न कळले
आठवांच्या वणव्याला मी तिथेच शमवले
कोसळणाऱ्या नभात मनाला भिजवले
मिटलेल्या पापण्यात आसवांना गोठले
का तरी हे वादळ माझ्या पुढे उभे ठाकले
मी तर नेहमीच संकटांना परतवले
तरीही आज मी बेचिराख जाहिले
कोमल ...............................२०/९/१०
Sunday, September 12, 2010
गर्दीत मी एकटी ( विडंबन )
गर्दीत मी एकटी
नेहमीची वाट चुकलेली
तशी आहेच मी
थोडी जास्तच वेंधळी.........
ओळखीचे चेहरेही
लक्षात राहत नाही
काय करू स्मरणशक्ती
माझी झाली आहे कमी .........
अंधार रोजचा तरीही
आजच मी घाबरले
अहो चुकून मी आज
torch च घरी विसरले .....
आवाज रोजचा तरीही
आज मी जरा जास्तच गोंधळतेय
एकाच वेळी एवढा गोंधळ
आज पहिल्यांदाच तर ऐकतेय
वेदना रोजची तरीही
आज खूप होते कळवळत
आठवण झाली बरेच दिवस
मी औषध होते टाळत .....
आठवणी रोजच्या तरीही
आज फार हसले मी
माझ्याच वेंधळेपणाने
बऱ्याचदा फसले मी .....
कोमल .........................................१२/९/१०
नेहमीची वाट चुकलेली
तशी आहेच मी
थोडी जास्तच वेंधळी.........
ओळखीचे चेहरेही
लक्षात राहत नाही
काय करू स्मरणशक्ती
माझी झाली आहे कमी .........
अंधार रोजचा तरीही
आजच मी घाबरले
अहो चुकून मी आज
torch च घरी विसरले .....
आवाज रोजचा तरीही
आज मी जरा जास्तच गोंधळतेय
एकाच वेळी एवढा गोंधळ
आज पहिल्यांदाच तर ऐकतेय
वेदना रोजची तरीही
आज खूप होते कळवळत
आठवण झाली बरेच दिवस
मी औषध होते टाळत .....
आठवणी रोजच्या तरीही
आज फार हसले मी
माझ्याच वेंधळेपणाने
बऱ्याचदा फसले मी .....
कोमल .........................................१२/९/१०
Saturday, September 11, 2010
तू असाच.....
तू असाच चालत राहा
न थांबता न अडखळता
अंधार दूर सारत
मी हि असेन तिथेच कुठेतरी ...
तू असाच हसत राहा
प्रसन्नतेने मोकळेपणाने
चंद्रासोबत खुलताना
मी हि असेन तिथेच कुठेतरी ...
तू असाच गात राहा
बेधुंदपणे स्वछंदपणे
डोलणाऱ्या फुलांसोबत
मी हि असेन तिथेच कुठेतरी ...
तू असाच पुढे जात राहा
मागे वळून न पाहता
वाटेतले काटे काढत
मी हि असेन तिथेच कुठेतरी ...
कोमल ........................१२/९/१०
न थांबता न अडखळता
अंधार दूर सारत
मी हि असेन तिथेच कुठेतरी ...
तू असाच हसत राहा
प्रसन्नतेने मोकळेपणाने
चंद्रासोबत खुलताना
मी हि असेन तिथेच कुठेतरी ...
तू असाच गात राहा
बेधुंदपणे स्वछंदपणे
डोलणाऱ्या फुलांसोबत
मी हि असेन तिथेच कुठेतरी ...
तू असाच पुढे जात राहा
मागे वळून न पाहता
वाटेतले काटे काढत
मी हि असेन तिथेच कुठेतरी ...
कोमल ........................१२/९/१०
Tuesday, August 31, 2010
किती......
किती रिचवले प्याले
त्याला मोजमाप नाही
किती अश्रू गाळले
त्याला किंमत नाही
;
;
किती मार्ग धुंडाळले
त्याला तोड नाही
किती शब्द शोधले
त्याला अर्थ नाही
;
;
किती उत्तर शोधले
त्याला प्रश्नच नाही
किती श्वास रोखले
त्याला आता बधत नाही
;
तू जाण्याने आता कशालाच
किंमत उरली नाही
कोमल .................................३१/८/१०
त्याला मोजमाप नाही
किती अश्रू गाळले
त्याला किंमत नाही
;
;
किती मार्ग धुंडाळले
त्याला तोड नाही
किती शब्द शोधले
त्याला अर्थ नाही
;
;
किती उत्तर शोधले
त्याला प्रश्नच नाही
किती श्वास रोखले
त्याला आता बधत नाही
;
तू जाण्याने आता कशालाच
किंमत उरली नाही
कोमल .................................३१/८/१०
रिते......
रिते आभाळ सारे
चिंब करुनी गेले
कोरड्या पापण्यात
अश्रू भरून गेले
रिते शब्द सारे
उरात दाटून गेले
मूक भावनांना
वाट देऊन गेले
रिते मार्ग सारे
अंधारात गडद झाले
रोजचे तरीही आज
अनोळखी होऊन गेले
रिते मन माझे
निशब्द जाहले
शब्दांच्या गर्दीतही
अव्यक्त होऊन गेले
कोमल ....................................३१/८/१०
चिंब करुनी गेले
कोरड्या पापण्यात
अश्रू भरून गेले
रिते शब्द सारे
उरात दाटून गेले
मूक भावनांना
वाट देऊन गेले
रिते मार्ग सारे
अंधारात गडद झाले
रोजचे तरीही आज
अनोळखी होऊन गेले
रिते मन माझे
निशब्द जाहले
शब्दांच्या गर्दीतही
अव्यक्त होऊन गेले
कोमल ....................................३१/८/१०
Monday, August 30, 2010
गर्दीत एकटी मी....
वाट रोजची तरीही
आजच कशी चुकले मी
ओळखीच्या चेहऱ्यांनाही
आजच कशी विसरले मी
अंधार रोजचा तरीही
आजच कशी घाबरले मी
आवाज रोजचा तरीही
आजच कशी गोंधळले मी
वेदना रोजची तरीही
आजच कशी कळवळली मी
आठवणी रोजच्या तरीही
आजच कशा सांडल्या मी
माणसांचा गोतावळा तरीही
आजच कशी गर्दीत एकटी मी
कोमल ............................३०/८/१०
आजच कशी चुकले मी
ओळखीच्या चेहऱ्यांनाही
आजच कशी विसरले मी
अंधार रोजचा तरीही
आजच कशी घाबरले मी
आवाज रोजचा तरीही
आजच कशी गोंधळले मी
वेदना रोजची तरीही
आजच कशी कळवळली मी
आठवणी रोजच्या तरीही
आजच कशा सांडल्या मी
माणसांचा गोतावळा तरीही
आजच कशी गर्दीत एकटी मी
कोमल ............................३०/८/१०
Saturday, August 28, 2010
मुक्त...
मुक्त मी
मुक्त तू
मुक्त मम भावना
मुक्त विचार
मुक्त आचार
मुक्त मम वेदना
मुक्त गीत
मुक्त संगीत
मुक्त मम संवेदना
मुक्त श्वास
मुक्त भास
मुक्त मम यातना
कोमल .............................२९/८/१०
मुक्त तू
मुक्त मम भावना
मुक्त विचार
मुक्त आचार
मुक्त मम वेदना
मुक्त गीत
मुक्त संगीत
मुक्त मम संवेदना
मुक्त श्वास
मुक्त भास
मुक्त मम यातना
कोमल .............................२९/८/१०
Friday, August 27, 2010
आळस माझ्या अंगातून जातच नाही....
रात्रभर जागून मी सिनेमा पाहतो
कधी कधी उशिरा पर्यंत दारूकामहि करतो
पण वेळेवर ऑफिस गाठण कधी जमलंच नाही
काय करणार, आळस माझ्या अंगातून जातच नाही !!
खडूस बॉसच्या नावाने शंख मी करतो
पगार वेळेवर झाला नाही कि वाद मी घालतो
पण वेळेवर काम पूर्ण करण मला कधी जमलंच नाही
काय करणार, आळस माझ्या अंगातून जातच नाही !!
रस्त्यावरच्या खड्यांना रोज मी चुकवत असतो
सरकारला त्यासाठी मी जबाबदार धरतो
पण कचरा कधी मी कचराकुंडीत फेकलाच नाही
काय करणार, आळस माझ्या अंगातून जातच नाही !!
राजकारणावर मी मनसोक्त गप्पा मारतो
भ्रष्ट नेत्यांना शिव्याची लाखोली वाहतो
पण मतदान वेळेवर करण मला कधी जमलंच नाही
काय करणार, आळस माझ्या अंगातून जातच नाही !!
कोमल ..........................१८/८/१०
कधी कधी उशिरा पर्यंत दारूकामहि करतो
पण वेळेवर ऑफिस गाठण कधी जमलंच नाही
काय करणार, आळस माझ्या अंगातून जातच नाही !!
खडूस बॉसच्या नावाने शंख मी करतो
पगार वेळेवर झाला नाही कि वाद मी घालतो
पण वेळेवर काम पूर्ण करण मला कधी जमलंच नाही
काय करणार, आळस माझ्या अंगातून जातच नाही !!
रस्त्यावरच्या खड्यांना रोज मी चुकवत असतो
सरकारला त्यासाठी मी जबाबदार धरतो
पण कचरा कधी मी कचराकुंडीत फेकलाच नाही
काय करणार, आळस माझ्या अंगातून जातच नाही !!
राजकारणावर मी मनसोक्त गप्पा मारतो
भ्रष्ट नेत्यांना शिव्याची लाखोली वाहतो
पण मतदान वेळेवर करण मला कधी जमलंच नाही
काय करणार, आळस माझ्या अंगातून जातच नाही !!
कोमल ..........................१८/८/१०
अरे माणसा !! जागा हो...
अरे माणसा !! जागा हो...
तू विसरलेल्या कर्तव्यासाठी
देलेले वचन पाळण्यासाठी
कधी हरवलेल्या नात्यांसाठी
अरे माणसा !! जागा हो...
भूतकाळाला गाडण्यासाठी
वर्तमानात जगण्यासाठी
कधी भविष्याची पहाट पाहण्यासाठी
अरे माणसा !! जागा हो...
माणुसकी जपण्यासाठी
अन्यायाविरुद्ध लढण्यासाठी
कधी निरागस हास्य वाचवण्यासाठी
अरे माणसा !! जागा हो...
समाजाच रूप पालटण्यासाठी
भ्रष्ट राजकारणाला बदलण्यासाठी
कधी स्वतःच्याच अस्तित्वासाठी
कोमल ...............................२७/८/१०
तू विसरलेल्या कर्तव्यासाठी
देलेले वचन पाळण्यासाठी
कधी हरवलेल्या नात्यांसाठी
अरे माणसा !! जागा हो...
भूतकाळाला गाडण्यासाठी
वर्तमानात जगण्यासाठी
कधी भविष्याची पहाट पाहण्यासाठी
अरे माणसा !! जागा हो...
माणुसकी जपण्यासाठी
अन्यायाविरुद्ध लढण्यासाठी
कधी निरागस हास्य वाचवण्यासाठी
अरे माणसा !! जागा हो...
समाजाच रूप पालटण्यासाठी
भ्रष्ट राजकारणाला बदलण्यासाठी
कधी स्वतःच्याच अस्तित्वासाठी
कोमल ...............................२७/८/१०
मन ....
कोणाच्यातरी येण्याची वाट पाहत मन तिथेच घुटमळत
कधी अंधारात तर कधी वाटेतच अडखळत
कोणाच्यातरी आठवणीने मन उगाच भरून येत
कधी गर्दीत नकळत एकट करून जात
कोणाच्यातरी आवाजाचा मन कानोसा घेत
कधी शांततेतही उगाच आभास देत
कोणाच्यातरी आसवांनी मन भिजून जात
कधी तरी नकळतच पापण्यातून सांडून जात
कोणाच्यातरी बोलण्याने मन नकळत दुखावत
कधी तरी मौन सुद्धा केवढ त्रासदायक ठरत
कोणाच्यातरी विचारात मन हरवून जात
कधी स्वप्नात तर कधी जागेपणीच ते गुंतून जात
कोमल ............................२७/८/१०
कधी अंधारात तर कधी वाटेतच अडखळत
कोणाच्यातरी आठवणीने मन उगाच भरून येत
कधी गर्दीत नकळत एकट करून जात
कोणाच्यातरी आवाजाचा मन कानोसा घेत
कधी शांततेतही उगाच आभास देत
कोणाच्यातरी आसवांनी मन भिजून जात
कधी तरी नकळतच पापण्यातून सांडून जात
कोणाच्यातरी बोलण्याने मन नकळत दुखावत
कधी तरी मौन सुद्धा केवढ त्रासदायक ठरत
कोणाच्यातरी विचारात मन हरवून जात
कधी स्वप्नात तर कधी जागेपणीच ते गुंतून जात
कोमल ............................२७/८/१०
Wednesday, August 25, 2010
न जाणले मी....
न जाणले मी शब्दातून व्यक्त होण
तुही न जाणलेस कधी माझं मौनातून बोलण
न जाणले मी कधी जखमांना दाखवण
तुही न जाणलेस त्यावर हळुवार फुंकर घालण
न जाणले मी कधी आसवांना वाट मोकळी करणं
तुही न जाणलेस कधी त्यांना स्वतःहून बांध घालण
न जाणले मी कधी अबोल भावनांना दर्शवण
तुही न जाणलेस कधी मुक्या प्रीतीला आपलंस करणं
न जाणले मी कधी तुझ्यात अस्तिव माझं हरवण
तुही न जाणलेस कधी माझ्या स्वप्नांना जपण
न जाणले कधी मी मागे वळून पाहण
तुही न जाणलेस कधी एखादी आर्त हाक देण
कोमल ...............................२५/८/१०
तुही न जाणलेस कधी माझं मौनातून बोलण
न जाणले मी कधी जखमांना दाखवण
तुही न जाणलेस त्यावर हळुवार फुंकर घालण
न जाणले मी कधी आसवांना वाट मोकळी करणं
तुही न जाणलेस कधी त्यांना स्वतःहून बांध घालण
न जाणले मी कधी अबोल भावनांना दर्शवण
तुही न जाणलेस कधी मुक्या प्रीतीला आपलंस करणं
न जाणले मी कधी तुझ्यात अस्तिव माझं हरवण
तुही न जाणलेस कधी माझ्या स्वप्नांना जपण
न जाणले कधी मी मागे वळून पाहण
तुही न जाणलेस कधी एखादी आर्त हाक देण
कोमल ...............................२५/८/१०
Tuesday, August 24, 2010
मी न जाणले कधी हे सारे घडून गेले .....
मी न जाणले कधी हे सारे घडून गेले .....
शहाणांच्या दुनियेत मज मूर्ख ठरवले गेले ....
माझ्या मौनाला नवे अर्थ दिले गेले ....
मुक्या शब्दांनाही नाना छेद दिले गेले .....
अबोल भावनांना पायी तुडवले गेले ......
झोपेचे सोंग घेऊन मज फसवून गेले ........
फसव्या मुखवट्यानच्या आड हसवून गेले ......
आसवांना माझ्या खोटे ठरवून गेले ......
खोटे सारे वादे हवेत विरून गेले ......
माझ्या विश्वासाला तडे देऊन गेले ......
प्रीतीला माझ्या वेडे ठरवून गेले .......
गर्दीत माझे अस्तित्व हरवून गेले ......
मी न जाणले कधी हे सारे घडून गेले .....
माझ्याही नकळत मज मूर्ख बनवून गेले ......
कोमल ........................................२४/८/१०
शहाणांच्या दुनियेत मज मूर्ख ठरवले गेले ....
माझ्या मौनाला नवे अर्थ दिले गेले ....
मुक्या शब्दांनाही नाना छेद दिले गेले .....
अबोल भावनांना पायी तुडवले गेले ......
झोपेचे सोंग घेऊन मज फसवून गेले ........
फसव्या मुखवट्यानच्या आड हसवून गेले ......
आसवांना माझ्या खोटे ठरवून गेले ......
खोटे सारे वादे हवेत विरून गेले ......
माझ्या विश्वासाला तडे देऊन गेले ......
प्रीतीला माझ्या वेडे ठरवून गेले .......
गर्दीत माझे अस्तित्व हरवून गेले ......
मी न जाणले कधी हे सारे घडून गेले .....
माझ्याही नकळत मज मूर्ख बनवून गेले ......
कोमल ........................................२४/८/१०
Monday, August 23, 2010
बघ ना रे सख्या !!
बघ ना रे सख्या !!
हा खट्याळ वारा मज खुणावे
तुझ्या प्रीतीचा हळुवार स्पर्श दावे
सांग ना रे त्याला नको छळूस मजला असा
उरी दाटलेला भाव उफाळून यावा जसा
बघ ना रे सख्या !!
हे आभाळ बघ कसे दाटले
जसे तुझ्या आठवणींने नयन माझे भरले
सांग ना रे त्याला नको असे दाटून येऊस
माझ्या आसवांना बरसण्याचा नको अजून एक बहाणा देऊस
बघ ना रे सख्या !!
हा अल्लड पाऊस कसा खुणावतो
नकळत तुझ्या आठवणीने भिजवतो
सांग ना रे त्याला नको बरसू असा
माझ्या दाटलेल्या नयनांना मोकळ करावा जसा
बघ ना रे सख्या !!
तो चंद्रही मजकडे पाहून हसतो
माझ्या हास्याला तोही आता तरसतो
सांग ना रे त्याला नको असा पाहून हसू
माझ्या डोळ्यात आता उरलेत फक्त अन फक्त आसू
कोमल ....................................२३/८/१०
हा खट्याळ वारा मज खुणावे
तुझ्या प्रीतीचा हळुवार स्पर्श दावे
सांग ना रे त्याला नको छळूस मजला असा
उरी दाटलेला भाव उफाळून यावा जसा
बघ ना रे सख्या !!
हे आभाळ बघ कसे दाटले
जसे तुझ्या आठवणींने नयन माझे भरले
सांग ना रे त्याला नको असे दाटून येऊस
माझ्या आसवांना बरसण्याचा नको अजून एक बहाणा देऊस
बघ ना रे सख्या !!
हा अल्लड पाऊस कसा खुणावतो
नकळत तुझ्या आठवणीने भिजवतो
सांग ना रे त्याला नको बरसू असा
माझ्या दाटलेल्या नयनांना मोकळ करावा जसा
बघ ना रे सख्या !!
तो चंद्रही मजकडे पाहून हसतो
माझ्या हास्याला तोही आता तरसतो
सांग ना रे त्याला नको असा पाहून हसू
माझ्या डोळ्यात आता उरलेत फक्त अन फक्त आसू
कोमल ....................................२३/८/१०
Monday, August 16, 2010
कधी असंही करायचं असत ....
कमलपत्रावरील दवांना कधी धरायचं नसत
जे वाट बघतात आपली त्यांच्यासाठी थांबायचं असत
प्रत्येकवेळी मार्गातल्या काट्यांमुळे रडायचं नसत
वाटेतले अडथळे दूर सारून असंच पुढे चालायचं असत
येणाऱ्या संकटांना मुळीच घाबरायचं नसत
घोंगावणाऱ्या वादळालाही हिम्मतीने शमवायचं असत
हे माझ्याच नशिबी का अस कधी बोलायचं नसत
जे पडल आहे पदरात ते गोड मानून घ्यायचं असत
दिलेल्या वचनाला कधी मोडायचं नसत
घाबरलेल्या श्वासांना विश्वासाने जपायचं असत
ते तुझं हे माझं असं कधी करायचं नसत
दोघांनी मिळून एकमेकांना सावरायचं असत
कोमल ...........................१७/८/१०
जे वाट बघतात आपली त्यांच्यासाठी थांबायचं असत
प्रत्येकवेळी मार्गातल्या काट्यांमुळे रडायचं नसत
वाटेतले अडथळे दूर सारून असंच पुढे चालायचं असत
येणाऱ्या संकटांना मुळीच घाबरायचं नसत
घोंगावणाऱ्या वादळालाही हिम्मतीने शमवायचं असत
हे माझ्याच नशिबी का अस कधी बोलायचं नसत
जे पडल आहे पदरात ते गोड मानून घ्यायचं असत
दिलेल्या वचनाला कधी मोडायचं नसत
घाबरलेल्या श्वासांना विश्वासाने जपायचं असत
ते तुझं हे माझं असं कधी करायचं नसत
दोघांनी मिळून एकमेकांना सावरायचं असत
कोमल ...........................१७/८/१०
Saturday, August 14, 2010
कधी मागितलं मी ....
कधी मागितला आयुष्याचा हिशोब मी
फक्त माझ्या शंभर प्रश्नांचे एक उत्तर तर मागितलं होत मी
निदान एकतरी इच्छा पूर्ण करायची होतीस ....
कधी मागितलं होत व्यापलेले आकाश मी
फक्त तुझ्या मुठभर हृदयात एक कोपराच तर मागितला मी
निदान तेवढी तरी हक्काची जागा द्यायची होतीस ....
कधी मागितले होते तुझे चोवीस तास मी
फक्त तुझ्या वेळेतील काही सेकंद तर मागितले होते मी
निदान तेवढा वेळ तरी काढायचा होतास ....
कधी मागितला होता बरसणारा पाऊस मी
फक्त तुझ्या आसवातील काही थेंब तर मागितले होते मी
निदान काही मोती तरी द्यायचे होतेस ....
कधी मागितला होता पसाभर फुलांचा सडा मी
फक्त तुझ्या काट्यानमधील एक पान तर मागितलं होत मी
निदान ओंजळभर तरी कळ्या द्यायच्या होत्यास ....
कधी मागितली होती नक्षत्राननी भरलेली रात मी
फक्त तुझ्या अंधारलेल्या वाटेवरल एक चांदण तर मागत होते मी
निदान एखादा काजवा तरी सोबत ठेवायचा होतास ....
कोमल ....................................१४/८/१०
फक्त माझ्या शंभर प्रश्नांचे एक उत्तर तर मागितलं होत मी
निदान एकतरी इच्छा पूर्ण करायची होतीस ....
कधी मागितलं होत व्यापलेले आकाश मी
फक्त तुझ्या मुठभर हृदयात एक कोपराच तर मागितला मी
निदान तेवढी तरी हक्काची जागा द्यायची होतीस ....
कधी मागितले होते तुझे चोवीस तास मी
फक्त तुझ्या वेळेतील काही सेकंद तर मागितले होते मी
निदान तेवढा वेळ तरी काढायचा होतास ....
कधी मागितला होता बरसणारा पाऊस मी
फक्त तुझ्या आसवातील काही थेंब तर मागितले होते मी
निदान काही मोती तरी द्यायचे होतेस ....
कधी मागितला होता पसाभर फुलांचा सडा मी
फक्त तुझ्या काट्यानमधील एक पान तर मागितलं होत मी
निदान ओंजळभर तरी कळ्या द्यायच्या होत्यास ....
कधी मागितली होती नक्षत्राननी भरलेली रात मी
फक्त तुझ्या अंधारलेल्या वाटेवरल एक चांदण तर मागत होते मी
निदान एखादा काजवा तरी सोबत ठेवायचा होतास ....
कोमल ....................................१४/८/१०
Monday, August 9, 2010
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
रात तू अशी विझवून गेली
हात तू माझा सोडून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
प्रीत का माझी तोडून गेली
नाव का माझे खोडून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
मार्ग का तू बदलून गेली
दिशा का माझ्या हरवून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
आठवणीत का दाटून गेली
कंठ का माझा गहिवरून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
स्वप्न का माझे तोडून गेली
डाव का माझा मोडून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
श्वास का माझे गुदमरून गेली
हृदय का माझे पोखरून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
कोमल ...............................९/८/१०
हात तू माझा सोडून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
प्रीत का माझी तोडून गेली
नाव का माझे खोडून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
मार्ग का तू बदलून गेली
दिशा का माझ्या हरवून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
आठवणीत का दाटून गेली
कंठ का माझा गहिवरून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
स्वप्न का माझे तोडून गेली
डाव का माझा मोडून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
श्वास का माझे गुदमरून गेली
हृदय का माझे पोखरून गेली
सांग सखे ....का तू मज विसरून गेली ?
कोमल ...............................९/८/१०
Sunday, August 8, 2010
मागीतलं नव्हत मी कधी....
मागीतलं नव्हत मी कधी
चंद्रासोबत चांदण.....
म्हणून अजूनही चाचपडतोय मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
पावसासोबत गाण....
म्हणून कोरडाच राहिलो मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
सूर्यासारख चमकण ....
म्हणून काजवाच जन्मलो मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
फुलासारखं दरवळण ....
म्हणून काट्यानीच सजलो मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
सागरासारख वाहण ....
म्हणून अजूनही झराच राहिलो मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
प्रीतीत झुरण ....
म्हणून आजही एकटाच मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
अजरामर जगण ....
म्हणून रोज कणाकणाने मरतोय मी
कोमल ..........................९/८/१०
चंद्रासोबत चांदण.....
म्हणून अजूनही चाचपडतोय मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
पावसासोबत गाण....
म्हणून कोरडाच राहिलो मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
सूर्यासारख चमकण ....
म्हणून काजवाच जन्मलो मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
फुलासारखं दरवळण ....
म्हणून काट्यानीच सजलो मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
सागरासारख वाहण ....
म्हणून अजूनही झराच राहिलो मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
प्रीतीत झुरण ....
म्हणून आजही एकटाच मी
मागीतलं नव्हत मी कधी
अजरामर जगण ....
म्हणून रोज कणाकणाने मरतोय मी
कोमल ..........................९/८/१०
.........ती एक अनामिक
ओढ जीवा लावून गेली
.........ती एक अनामिक
गंध नवा पसरवून गेली
.........ती एक अनामिक
तार स्पंदनाची छेडून गेली
.........ती एक अनामिक
गुलाबी हसू फुलवून गेली
.........ती एक अनामिक
सप्तरंग लेवून गेली
.........ती एक अनामिक
नजर माझी खिळवून गेली
.........ती एक अनामिक
श्वास माझे रोखून गेली
.........ती एक अनामिक
मन माझे गुंतवून गेली
.........ती एक अनामिक
झोप माझी उडवून गेली
.........ती एक अनामिक
विश्वच माझे उधळून गेली
.........ती एक अनामिक
कोमल ...............................८/८/१०
.........ती एक अनामिक
गंध नवा पसरवून गेली
.........ती एक अनामिक
तार स्पंदनाची छेडून गेली
.........ती एक अनामिक
गुलाबी हसू फुलवून गेली
.........ती एक अनामिक
सप्तरंग लेवून गेली
.........ती एक अनामिक
नजर माझी खिळवून गेली
.........ती एक अनामिक
श्वास माझे रोखून गेली
.........ती एक अनामिक
मन माझे गुंतवून गेली
.........ती एक अनामिक
झोप माझी उडवून गेली
.........ती एक अनामिक
विश्वच माझे उधळून गेली
.........ती एक अनामिक
कोमल ...............................८/८/१०
Saturday, August 7, 2010
कधीकधी असंही.........
भिजलेल्या आठवणींसोबत कधीतरी जगायचं असत
सगळ्यांना सोडून कधीतरी एकटच राहायचं असत
खोट्या विश्वासाने स्वतःलाच सावरायचं असत
तुटलेल्या मनाने मनसोक्त वावरायचं असत
कधी कोसळणाऱ्या सरीत अश्रूंना लपवायचं असत
कधी विषही गोड मानून संपवायचं असत
आलेल्या परिस्थितीला तोंड द्यायचं असत
दाटलेला हुंदक्याला तसंच धरून ठेवायचं असत
भरलेल्या पापण्यांना तसच मिटायच असत
कधी गालात तर कधी मनातच हसायचं असत
मनातल्या वादळाला तिथेच शमवायचं असत
विचारांच्या गुंत्याला हळुवार उलगडायचं असत
काही आठवणींना विसरायचं असत
आयुष्याच्या गर्दीत स्वतःला हरवायचं असत
आपल्याच सावली सोबत फक्त चालायचं असत
कोमल ..................................८/८/१०
सगळ्यांना सोडून कधीतरी एकटच राहायचं असत
खोट्या विश्वासाने स्वतःलाच सावरायचं असत
तुटलेल्या मनाने मनसोक्त वावरायचं असत
कधी कोसळणाऱ्या सरीत अश्रूंना लपवायचं असत
कधी विषही गोड मानून संपवायचं असत
आलेल्या परिस्थितीला तोंड द्यायचं असत
दाटलेला हुंदक्याला तसंच धरून ठेवायचं असत
भरलेल्या पापण्यांना तसच मिटायच असत
कधी गालात तर कधी मनातच हसायचं असत
मनातल्या वादळाला तिथेच शमवायचं असत
विचारांच्या गुंत्याला हळुवार उलगडायचं असत
काही आठवणींना विसरायचं असत
आयुष्याच्या गर्दीत स्वतःला हरवायचं असत
आपल्याच सावली सोबत फक्त चालायचं असत
कोमल ..................................८/८/१०
जमल तर बघ !!
चिमुटभर सुखाला जवळ करून बघ
कोसळणाऱ्या दुःखाला जरा आधार देऊन बघ
दाटलेल्या कंठाला मोकळ करून बघ
मिटलेल्या पापण्यांना जरा उघडून बघ
सांडणाऱ्या आसवांना बांध घालून बघ
न जुळलेल्या नात्याला जरा जोडून बघ
विचारांच्या गुंत्याला उलगडून बघ
छळणार्या आठवणींना जरा दूर लोटून बघ
निराशेत जाणाऱ्या तोलाला सावरून बघ
मृगजळामागे पळणाऱ्या मनाला जरा आवरून बघ
भरलेल्या आभाळात कधी तरी भिजून बघ
वळणावर कधी दिसले तर निदान एकदा वळून बघ
कोमल .....................................७/८/१०
कोसळणाऱ्या दुःखाला जरा आधार देऊन बघ
दाटलेल्या कंठाला मोकळ करून बघ
मिटलेल्या पापण्यांना जरा उघडून बघ
सांडणाऱ्या आसवांना बांध घालून बघ
न जुळलेल्या नात्याला जरा जोडून बघ
विचारांच्या गुंत्याला उलगडून बघ
छळणार्या आठवणींना जरा दूर लोटून बघ
निराशेत जाणाऱ्या तोलाला सावरून बघ
मृगजळामागे पळणाऱ्या मनाला जरा आवरून बघ
भरलेल्या आभाळात कधी तरी भिजून बघ
वळणावर कधी दिसले तर निदान एकदा वळून बघ
कोमल .....................................७/८/१०
Friday, August 6, 2010
मी ......अन माझी सावली
विचारांच्या कोड्यात गुंगच राहते
कधी पुढे तर कधी पाठी पळते
हात दिल्यास थोडीशी दूर होते
कधी होते लहान तर कधी वाढत जाते
शब्दांच्या गुंत्यातही स्तब्धच राहते
कधी हसरी तर कधी रडवेली होते
मनातलं गुपित मनातच बोलते
कधी रुसते तर कधी अबोला धरते
अंधारात अचानक दिसेनाशी होते
कधी चांदण्यात तर कधी चंद्रात हासते
मी ......अन माझी सावली
कोमल ..................................७/८/१०
कधी पुढे तर कधी पाठी पळते
हात दिल्यास थोडीशी दूर होते
कधी होते लहान तर कधी वाढत जाते
शब्दांच्या गुंत्यातही स्तब्धच राहते
कधी हसरी तर कधी रडवेली होते
मनातलं गुपित मनातच बोलते
कधी रुसते तर कधी अबोला धरते
अंधारात अचानक दिसेनाशी होते
कधी चांदण्यात तर कधी चंद्रात हासते
मी ......अन माझी सावली
कोमल ..................................७/८/१०
श्रावण.....
रंग रंगात रंगला श्रावण
नभ नभात उतरला श्रावण
पान पानात लपला श्रावण
फुल फुलात उमलला श्रावण
गंध गंधात दरवळला श्रावण
स्वर स्वरात गुणगुणला श्रावण
श्वास श्वासात गुंतला श्रावण
गीत गीतात गुंफला श्रावण
प्रीत प्रीतीत हरवला श्रावण
बंध बंधात बांधला श्रावण
मन मनात भरून उरला श्रावण
कोमल ...................................६/८/१०
नभ नभात उतरला श्रावण
पान पानात लपला श्रावण
फुल फुलात उमलला श्रावण
गंध गंधात दरवळला श्रावण
स्वर स्वरात गुणगुणला श्रावण
श्वास श्वासात गुंतला श्रावण
गीत गीतात गुंफला श्रावण
प्रीत प्रीतीत हरवला श्रावण
बंध बंधात बांधला श्रावण
मन मनात भरून उरला श्रावण
कोमल ...................................६/८/१०
हरवून गेले...
बदलत्या काळात
गाव माझे हरवून गेले
अनोळखी चेहऱ्यात
नाव माझे हरवून गेले
कोरड्या आसवात
भाव मनीचे हरवून गेले
पाषाण हृदयात
प्रेम माझे हरवून गेले
मिटलेल्या डोळ्यात
स्वप्न माझे हरवून गेले
विचारांच्या कोड्यात
शब्द माझे हरवून गेले
धाग्यांच्या गुंत्यात
नाते माझे हरवून गेले
खोट्या जगात
आयुष्य माझे हरवून गेले
कोमल ..................६/८/१०
गाव माझे हरवून गेले
अनोळखी चेहऱ्यात
नाव माझे हरवून गेले
कोरड्या आसवात
भाव मनीचे हरवून गेले
पाषाण हृदयात
प्रेम माझे हरवून गेले
मिटलेल्या डोळ्यात
स्वप्न माझे हरवून गेले
विचारांच्या कोड्यात
शब्द माझे हरवून गेले
धाग्यांच्या गुंत्यात
नाते माझे हरवून गेले
खोट्या जगात
आयुष्य माझे हरवून गेले
कोमल ..................६/८/१०
Monday, August 2, 2010
मी अन तो
मी झुळूक हलकीशी ..........तो बेभान वारा
मी श्रावणातल्या सरी.........तो पाऊस कोसळणारा
मी कळी उमलणारी...........तो काटा बोचणारा
मी कोर चंद्राची.................तो अंधार दाटणारा
मी ज्योत तेवणारी ..........तो प्रकाश पसरवणारा
मी आसव लपवणारी .......तो मोती वेचणारा
मी मंद हासणारी..............तो खळाळता झरा
मी स्वप्न जगणारी ..........तो वास्तव जाणणारा
मी मुक्त उडणारी .............तो तोल सावरणारा
मी रेख पुसटशी ..............तो समतोल साधणारा
मी अपूर्ण जराशी ...........तो पूर्णत्व देणारा
कोमल .......................२/८/१०
मी श्रावणातल्या सरी.........तो पाऊस कोसळणारा
मी कळी उमलणारी...........तो काटा बोचणारा
मी कोर चंद्राची.................तो अंधार दाटणारा
मी ज्योत तेवणारी ..........तो प्रकाश पसरवणारा
मी आसव लपवणारी .......तो मोती वेचणारा
मी मंद हासणारी..............तो खळाळता झरा
मी स्वप्न जगणारी ..........तो वास्तव जाणणारा
मी मुक्त उडणारी .............तो तोल सावरणारा
मी रेख पुसटशी ..............तो समतोल साधणारा
मी अपूर्ण जराशी ...........तो पूर्णत्व देणारा
कोमल .......................२/८/१०
सांगा कसे जगायचे ?
बुरसटलेल्या विचारात
बुडालेल्या समाजात
हरवलेल्या माणुसकीत
सांगा कसे जगायचे ?
गळक्या झोपडीत
फाटक्या कपड्यात
लपवलेल्या अब्रुत
सांगा कसे जगायचे ?
आभाळभर दुःखात
चिमुटभर सुखात
मानलेल्या समाधानात
सांगा कसे जगायचे ?
दुरावलेल्या नात्यात
अनोळखी चेहऱ्यात
खोट्या मुखवट्यात
सांगा कसे जगायचे ?
मोडलेल्या विश्वासात
कोमेजेल्या स्वप्नात
रुतलेल्या चिखलात
सांगा कसे जगायचे ?
कोमल ...........................२/८/१०
बुडालेल्या समाजात
हरवलेल्या माणुसकीत
सांगा कसे जगायचे ?
गळक्या झोपडीत
फाटक्या कपड्यात
लपवलेल्या अब्रुत
सांगा कसे जगायचे ?
आभाळभर दुःखात
चिमुटभर सुखात
मानलेल्या समाधानात
सांगा कसे जगायचे ?
दुरावलेल्या नात्यात
अनोळखी चेहऱ्यात
खोट्या मुखवट्यात
सांगा कसे जगायचे ?
मोडलेल्या विश्वासात
कोमेजेल्या स्वप्नात
रुतलेल्या चिखलात
सांगा कसे जगायचे ?
कोमल ...........................२/८/१०
Sunday, August 1, 2010
सांग कशी जगू ?
सांग कशी जगू ?
श्वासांशिवाय...
ज्यात तुझा गंध सामावलाय
सांग कशी जगू ?
स्पंदनाशिवाय...
ज्यात तुझेच हृदय जपलंय
सांग कशी जगू ?
आठवणींशिवाय ...
ज्यात तूच भरून उरलाय
सांग कशी जगू ?
स्वरांशिवाय ....
जे तुझेच गीत गातंय
सांग कशी जगू ?
आसवानशिवाय ...
ज्यात तुझेच प्रतिबिंब दिसतंय
सांग कशी जगू ?
तुझ्याशिवाय ...
ज्यात माझ अस्तित्व लपलंय
कोमल ...................१/८/१०
श्वासांशिवाय...
ज्यात तुझा गंध सामावलाय
सांग कशी जगू ?
स्पंदनाशिवाय...
ज्यात तुझेच हृदय जपलंय
सांग कशी जगू ?
आठवणींशिवाय ...
ज्यात तूच भरून उरलाय
सांग कशी जगू ?
स्वरांशिवाय ....
जे तुझेच गीत गातंय
सांग कशी जगू ?
आसवानशिवाय ...
ज्यात तुझेच प्रतिबिंब दिसतंय
सांग कशी जगू ?
तुझ्याशिवाय ...
ज्यात माझ अस्तित्व लपलंय
कोमल ...................१/८/१०
आठवणींची वही.........
आठवणींची वही........... आज अचानक सापडली
काही पान कोरी ............ काही फाटलेली
उगाच चाळताना............जुनी पाने सापडली
त्यातच होती............. ...काही पाने दुमडलेली
अन काही......................मीच जाळलेली
पाहून त्यांना मति फक्त स्तब्ध झाली
पण डोळ्यात आसव पूर्वीसारखी नाही तराळली
कदाचित हेच..................जीवनाचे सत्य आहे
आयुष्याच्या वहीतली......पाने अशीच गळतात
कधी आठवांना तर.......... कधी मनाला जाळतात
अशा फाटलेल्या पानांच्या वह्या मिटून टाकायच्या असतात
अन नवीन आठवणींसाठी पुन्हा नव्याने ओळी सोडायच्या असतात
कोमल .......................१/८/१०
काही पान कोरी ............ काही फाटलेली
उगाच चाळताना............जुनी पाने सापडली
त्यातच होती............. ...काही पाने दुमडलेली
अन काही......................मीच जाळलेली
पाहून त्यांना मति फक्त स्तब्ध झाली
पण डोळ्यात आसव पूर्वीसारखी नाही तराळली
कदाचित हेच..................जीवनाचे सत्य आहे
आयुष्याच्या वहीतली......पाने अशीच गळतात
कधी आठवांना तर.......... कधी मनाला जाळतात
अशा फाटलेल्या पानांच्या वह्या मिटून टाकायच्या असतात
अन नवीन आठवणींसाठी पुन्हा नव्याने ओळी सोडायच्या असतात
कोमल .......................१/८/१०
Wednesday, July 28, 2010
रोज रोज तीच ती........
रोज रोज तीच ती
रोजचीच तीच मी
रोजचाच तो क्षण
रोजचीच आठवण
रोज रोज तेच ते
रोज तेच साहते
रोजचीच ती नजर
रोजचाच तो प्रहर
रोज मला जाळते
रोजच मला छळते
रोजचाच भावनांचा मेळ
रोज घडतो अश्रूंचा खेळ
रोज ती प्रीत खोल
रोजचीच राहते अबोल
रोज त्याच असच येण
रोजच त्याच नकळत जाण
रोज रोज हीच कथा
रोजचीच हि व्यथा
रोज रोज मांडते
रोजच आठवणी सांडते
कोमल ......................२९/७/१०
रोजचीच तीच मी
रोजचाच तो क्षण
रोजचीच आठवण
रोज रोज तेच ते
रोज तेच साहते
रोजचीच ती नजर
रोजचाच तो प्रहर
रोज मला जाळते
रोजच मला छळते
रोजचाच भावनांचा मेळ
रोज घडतो अश्रूंचा खेळ
रोज ती प्रीत खोल
रोजचीच राहते अबोल
रोज त्याच असच येण
रोजच त्याच नकळत जाण
रोज रोज हीच कथा
रोजचीच हि व्यथा
रोज रोज मांडते
रोजच आठवणी सांडते
कोमल ......................२९/७/१०
Friday, July 23, 2010
तो काल असाच बरसला ......
तो काल असाच बरसला ......
मनातल आभाळ
दाटून गेला ....
आठवणींच्या पानांना
भिजवून गेला ...
नकळत आसवांना
लपवून गेला ...
विचारांच्या धाग्यांना
गुंतवून गेला ...
ओंजळीतील स्वप्नांना
सांडून गेला ....
डोळ्यातले भाव
सांगून गेला ...
प्रीतीचे प्रतिबिंब
दाखवून गेला ....
तो अन हा वेडा पाऊस ....
कोमल .....................२४/७/१०
मनातल आभाळ
दाटून गेला ....
आठवणींच्या पानांना
भिजवून गेला ...
नकळत आसवांना
लपवून गेला ...
विचारांच्या धाग्यांना
गुंतवून गेला ...
ओंजळीतील स्वप्नांना
सांडून गेला ....
डोळ्यातले भाव
सांगून गेला ...
प्रीतीचे प्रतिबिंब
दाखवून गेला ....
तो अन हा वेडा पाऊस ....
कोमल .....................२४/७/१०
Thursday, July 22, 2010
अपूर्ण मी
पूर्णत्वाचा शोध घेत
फिरत होते मी
अंधाऱ्या वाटेत
चाचपडत होते मी
नात्यांचा गुंता
सोडवत होते मी
विचारांची कोडी
उलगडत होते मी
स्वप्नांचे पंख
छाटत होते मी
मनाचा बांध पुन्हा
सावरत होते मी
हरवलेल्या वाटांना
शोधत होते मी
आठवणींचा धागा पुन्हा
सांधत होते मी
आयुष्याच्या वर्तुळात
स्वत्व शोधत होते मी
सारे मिळूनही हरवले
आहे काहीतरी मी
तरीही अपूर्ण आहे
तुझ्याशिवाय मी
कोमल ........................२३/७/१०
फिरत होते मी
अंधाऱ्या वाटेत
चाचपडत होते मी
नात्यांचा गुंता
सोडवत होते मी
विचारांची कोडी
उलगडत होते मी
स्वप्नांचे पंख
छाटत होते मी
मनाचा बांध पुन्हा
सावरत होते मी
हरवलेल्या वाटांना
शोधत होते मी
आठवणींचा धागा पुन्हा
सांधत होते मी
आयुष्याच्या वर्तुळात
स्वत्व शोधत होते मी
सारे मिळूनही हरवले
आहे काहीतरी मी
तरीही अपूर्ण आहे
तुझ्याशिवाय मी
कोमल ........................२३/७/१०
तो असाच येतो...
तो असाच येतो
अन अचानक कोसळतो
कोरड्या मनाला चिंब भिजवतो ...
तो असाच येतो
अन दाटून येतो
माझ्या आसवांना त्याच्यात लपवतो ...
तो असाच येतो
अन मनसोक्त भिजवतो
मनाची मरगळ दूर करतो ...
तो असाच येतो
अन कवेत घेतो
मला त्याच्या मिठीत सामावतो ...
तो असाच येतो अचानक ...
तोच तो पाउस अन त्याच्या आठवणी ....
कोमल .....................२२/७/१०
अन अचानक कोसळतो
कोरड्या मनाला चिंब भिजवतो ...
तो असाच येतो
अन दाटून येतो
माझ्या आसवांना त्याच्यात लपवतो ...
तो असाच येतो
अन मनसोक्त भिजवतो
मनाची मरगळ दूर करतो ...
तो असाच येतो
अन कवेत घेतो
मला त्याच्या मिठीत सामावतो ...
तो असाच येतो अचानक ...
तोच तो पाउस अन त्याच्या आठवणी ....
कोमल .....................२२/७/१०
Friday, July 16, 2010
भास तुझा......
भास श्वासांचा
भास शब्दांचा
भास तुझा माझ्या
आठवणीत असण्याचा ....
भास प्रेमाचा
भास मैत्रीचा
भास तुझा माझ्या
विचारात असण्याचा ....
भास अंतराचा
भास स्पंदनाचा
भास तुझा माझ्या
मिठीत असण्याचा ....
भास वचनाचा
भास विश्वासाचा
भास तुझा माझ्या
प्रत्येक शब्दाला जागण्याचा....
भास निरागसतेचा
भास हळवेपणाचा
भास तुझा माझ्या
सोबत असण्याचा .....
कोमल ...........................१६/७/१०
भास शब्दांचा
भास तुझा माझ्या
आठवणीत असण्याचा ....
भास प्रेमाचा
भास मैत्रीचा
भास तुझा माझ्या
विचारात असण्याचा ....
भास अंतराचा
भास स्पंदनाचा
भास तुझा माझ्या
मिठीत असण्याचा ....
भास वचनाचा
भास विश्वासाचा
भास तुझा माझ्या
प्रत्येक शब्दाला जागण्याचा....
भास निरागसतेचा
भास हळवेपणाचा
भास तुझा माझ्या
सोबत असण्याचा .....
कोमल ...........................१६/७/१०
Thursday, July 15, 2010
मी न माझी राहिले......
वाटेतल्या अनंत अडचणींना तोंड मी देत गेले
काट्यांनी भरलेला रस्ता अनवाणीच तुडवत गेले
पण फुलांनी भरलेला मार्ग दुसर्यांसाठी सोडत गेले
वादळालाही थोपवेल अशीच भिंत उभारत गेले
जखमी हृदयाचे रक्ताळलेले घाव जपत गेले
पण दुसर्यांच्या दुःखाला हास्याचे मलम लावत गेले
माझ्या अश्रूंनी भरलेले डोळे मी नेहमीच लपवत गेले
ओंजळीत जपलेल्या आठवणींना अशीच सांडत गेले
पण दुसर्यांच्या आसवांना पुसायला नेहमीच पुढे गेले
आयुष्याच्या वाटेवर असे वळण अनेक आले
कधी सुखाचे तर कधी दुःखाचे क्षणही त्यात वाहून गेले
पण सगळ्यांनाच जपताना मात्र मी न माझी राहिले
कोमल .................................१६/७/१०
काट्यांनी भरलेला रस्ता अनवाणीच तुडवत गेले
पण फुलांनी भरलेला मार्ग दुसर्यांसाठी सोडत गेले
वादळालाही थोपवेल अशीच भिंत उभारत गेले
जखमी हृदयाचे रक्ताळलेले घाव जपत गेले
पण दुसर्यांच्या दुःखाला हास्याचे मलम लावत गेले
माझ्या अश्रूंनी भरलेले डोळे मी नेहमीच लपवत गेले
ओंजळीत जपलेल्या आठवणींना अशीच सांडत गेले
पण दुसर्यांच्या आसवांना पुसायला नेहमीच पुढे गेले
आयुष्याच्या वाटेवर असे वळण अनेक आले
कधी सुखाचे तर कधी दुःखाचे क्षणही त्यात वाहून गेले
पण सगळ्यांनाच जपताना मात्र मी न माझी राहिले
कोमल .................................१६/७/१०
Monday, July 12, 2010
आठवण तुझी....
चांदण्यात लपलेली रात्र खुलावी जशी
तशीच उजळली आज आठवण तुझी
पावसात भिजलेली हिरवळ जशी
तशीच हळवी सख्या आठवण तुझी
दडलेल्या पानातून कळी उमलावी जशी
तशीच फुलते प्रिया आठवण तुझी
आभाळाच्या पडद्यावर चित्र रंगवावी जशी
तशीच खुलून येते सख्या आठवण तुझी
लाजणाऱ्या त्या चंद्रात उजळते रात्र जशी
तशीच लाजते प्रिया आठवण तुझी
मिटलेल्या पापण्यात लपती आसव जशी
तशीच भिजवते सख्या आठवण तुझी
कोमल ......................१३/७/१०
तशीच उजळली आज आठवण तुझी
पावसात भिजलेली हिरवळ जशी
तशीच हळवी सख्या आठवण तुझी
दडलेल्या पानातून कळी उमलावी जशी
तशीच फुलते प्रिया आठवण तुझी
आभाळाच्या पडद्यावर चित्र रंगवावी जशी
तशीच खुलून येते सख्या आठवण तुझी
लाजणाऱ्या त्या चंद्रात उजळते रात्र जशी
तशीच लाजते प्रिया आठवण तुझी
मिटलेल्या पापण्यात लपती आसव जशी
तशीच भिजवते सख्या आठवण तुझी
कोमल ......................१३/७/१०
सांगू कशी तुला ....
मनातली तगमग सांगू कशी प्रिया ...
प्रीत हि खरी खुरी दाखवू कशी तुला .....
नयनातील आसव लपवू कशी प्रिया ....
हृदयाची स्पंदन ऐकवू कशी तुला ....
मौनाची भाषाही कधीतरी समजून घे प्रिया ...
अबोल प्रीत माझी कधी कळली नाही का तुला ....
दवासारखी माझी प्रीत क्षणिक नाही प्रिया ...
आयुष्यभराच्यासाथीच वचन आहे तुला ....
मिटलेल्या पापण्यांमध्ये तुझेच चित्र प्रिया ....
स्वप्नांमध्येही नित्य पाहते तुला....
पुरे हा आता रोजचा लपंडाव प्रिया ...
शब्दातल्या भावना अजून कळल्या नाहीत का तुला ....
सांग बरे आता कसे सावरू वेड्या मनाला प्रिया
मनातली तगमग आता सांगू कशी तुला ....
कोमल .............................१३/७/१०
प्रीत हि खरी खुरी दाखवू कशी तुला .....
नयनातील आसव लपवू कशी प्रिया ....
हृदयाची स्पंदन ऐकवू कशी तुला ....
मौनाची भाषाही कधीतरी समजून घे प्रिया ...
अबोल प्रीत माझी कधी कळली नाही का तुला ....
दवासारखी माझी प्रीत क्षणिक नाही प्रिया ...
आयुष्यभराच्यासाथीच वचन आहे तुला ....
मिटलेल्या पापण्यांमध्ये तुझेच चित्र प्रिया ....
स्वप्नांमध्येही नित्य पाहते तुला....
पुरे हा आता रोजचा लपंडाव प्रिया ...
शब्दातल्या भावना अजून कळल्या नाहीत का तुला ....
सांग बरे आता कसे सावरू वेड्या मनाला प्रिया
मनातली तगमग आता सांगू कशी तुला ....
कोमल .............................१३/७/१०
Sunday, July 11, 2010
मी पुन्हा भेटेन ....
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच जुन्या वळणावर
नव्या वाटा शोधताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच बेधुंद वाऱ्यासोबत
काळाशी स्पर्धा करताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच बेफान लाटांसोबत
आकाशाला गवसणी घालताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच हसणाऱ्या फुलांसोबत
आनंदाचे साम्राज्य पसरवताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच तळपणाऱ्या सूर्यासोबत
नव्याने तेजस्वी होताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच हळव्या आठवणींमधून
नकळत पावसासोबत बरसताना
कोमल................११/७/१०
त्याच जुन्या वळणावर
नव्या वाटा शोधताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच बेधुंद वाऱ्यासोबत
काळाशी स्पर्धा करताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच बेफान लाटांसोबत
आकाशाला गवसणी घालताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच हसणाऱ्या फुलांसोबत
आनंदाचे साम्राज्य पसरवताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच तळपणाऱ्या सूर्यासोबत
नव्याने तेजस्वी होताना
मी पुन्हा भेटेन ....
त्याच हळव्या आठवणींमधून
नकळत पावसासोबत बरसताना
कोमल................११/७/१०
Saturday, July 10, 2010
जा तू अशीच.......
जा तू अशीच जा सामोरी
उभी का अशी पाठमोरी ....
घाबरू नकोस अशी अंधाराला
कर जवळ त्या प्रकाशाला ....
कर मोकळ आकाश सारे
वाहू देत तुझ्या शब्दांचे वारे ....
का बांधतेस तू भावनांना
वाहू देत कधीतरी आसवांना .....
दाटलेला अंधार हा दोन क्षणांचा
उजळूदे प्रकाश तुझ्या स्वाभिमानाचा ......
कोमल ....................१०/७/१०
उभी का अशी पाठमोरी ....
घाबरू नकोस अशी अंधाराला
कर जवळ त्या प्रकाशाला ....
कर मोकळ आकाश सारे
वाहू देत तुझ्या शब्दांचे वारे ....
का बांधतेस तू भावनांना
वाहू देत कधीतरी आसवांना .....
दाटलेला अंधार हा दोन क्षणांचा
उजळूदे प्रकाश तुझ्या स्वाभिमानाचा ......
कोमल ....................१०/७/१०
आता पुन्हा जगावस वाटत नाही..
वाटेतला अंधार सरत नाही
आता चांदण्याही साथ देत नाही
मनातलं धुकं आता विरत नाही
आता पुन्हा जगावस वाटत नाही
उगाच जास्त बोलत नाही
मनातलं गुपित खोलत नाही
चेहऱ्यावर हसू आता दिसत नाही
आता पुन्हा जगावस वाटत नाही
उगाच सुखाची व्याख्या जुळवत नाही
दुःखालाही सोबत घेत नाही
विनाकारण आता प्रश्न पडत नाही
आता पुन्हा जगावस वाटत नाही
स्वप्न आता पूर्वीसारखी पडत नाही
चित्रही आता रंगत नाही
उगाच फुलांचा सुगंध शोधत नाही
आता पुन्हा जगावस वाटत नाही
कोमल .......................१०/७/१०
आता चांदण्याही साथ देत नाही
मनातलं धुकं आता विरत नाही
आता पुन्हा जगावस वाटत नाही
उगाच जास्त बोलत नाही
मनातलं गुपित खोलत नाही
चेहऱ्यावर हसू आता दिसत नाही
आता पुन्हा जगावस वाटत नाही
उगाच सुखाची व्याख्या जुळवत नाही
दुःखालाही सोबत घेत नाही
विनाकारण आता प्रश्न पडत नाही
आता पुन्हा जगावस वाटत नाही
स्वप्न आता पूर्वीसारखी पडत नाही
चित्रही आता रंगत नाही
उगाच फुलांचा सुगंध शोधत नाही
आता पुन्हा जगावस वाटत नाही
कोमल .......................१०/७/१०
Monday, July 5, 2010
हल्ली कविताच सुचत नाही...
हरवलेले शब्द काही सापडत नाही
मनातल्या भावना काही उतरत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
आभाळ आता पूर्वी सारखं भरत नाही
मनातला पाऊस दाटत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
वाटेवरच धुकं हटत नाही
मनातलं मळभ सरत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
नभातला चंद्र आता हसत नाही
मनातलं चांदणहि आता पसरत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
तुझ्यातली मी आता दिसत नाही
माझ्यातला तू आता लपत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
मनातलं गुपित आता बोलत नाही
ओठांवर हसू आता आणत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
विचारांचे कोडे उलगडत नाही
नात्यांचा गुंता काही सुटत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
कोमल ..........................५/७/१०
मनातल्या भावना काही उतरत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
आभाळ आता पूर्वी सारखं भरत नाही
मनातला पाऊस दाटत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
वाटेवरच धुकं हटत नाही
मनातलं मळभ सरत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
नभातला चंद्र आता हसत नाही
मनातलं चांदणहि आता पसरत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
तुझ्यातली मी आता दिसत नाही
माझ्यातला तू आता लपत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
मनातलं गुपित आता बोलत नाही
ओठांवर हसू आता आणत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
विचारांचे कोडे उलगडत नाही
नात्यांचा गुंता काही सुटत नाही
हल्ली कविताच सुचत नाही...
कोमल ..........................५/७/१०
हो कदाचित तोच असेल...
हो कदाचित तोच असेल..
उगाच मनाला स्पर्शून गेला
अंग अंग शहारून गेला
तो बेधुंद वारा .....हो कदाचित तोच असेल
जुन्या आठवणी भिजवून गेला
उगाच मनात दाटून गेला
तो वेडा पाऊस..... हो कदाचित तोच असेल
सावलीही नाहीशी करून गेला
भीतीला दाट करून गेला
तो गर्द अंधार ......हो कदाचित तोच असेल
नभात अचानक डोकावून गेला
अंधार सारा निवळून गेला
तो लाजरा चंद्र ......हो कदाचित तोच असेल
उगाच मनात दाटून गेला
नात्यांना अस गुंतवून गेला
तो तुझाच विचार ......हो कदाचित तोच असेल
कोमल .......................५/७/१०
उगाच मनाला स्पर्शून गेला
अंग अंग शहारून गेला
तो बेधुंद वारा .....हो कदाचित तोच असेल
जुन्या आठवणी भिजवून गेला
उगाच मनात दाटून गेला
तो वेडा पाऊस..... हो कदाचित तोच असेल
सावलीही नाहीशी करून गेला
भीतीला दाट करून गेला
तो गर्द अंधार ......हो कदाचित तोच असेल
नभात अचानक डोकावून गेला
अंधार सारा निवळून गेला
तो लाजरा चंद्र ......हो कदाचित तोच असेल
उगाच मनात दाटून गेला
नात्यांना अस गुंतवून गेला
तो तुझाच विचार ......हो कदाचित तोच असेल
कोमल .......................५/७/१०
Friday, July 2, 2010
खरंच का सुख विकत मिळते ?
खरंच का सुख विकत मिळते ?
मग मलाही एक आण्याच दयानं....
खरंच का ते मागून मिळते ?
मग थोड मूठभर मलाही दयानं....
खरंच का ते क्षणभर असत ?
मग माझे क्षण थोडे वाढवून दयानं ....
खरंच का ते वाटेत सांडत ?
मग माझी ओंजळ थोडी शिवून दयानं ....
खरंच का ते नशिबात लिहिलेलं असत ?
मग एकदा माझं नशिब बदलून दयानं ....
कोमल ..........................२/७/१०
मग मलाही एक आण्याच दयानं....
खरंच का ते मागून मिळते ?
मग थोड मूठभर मलाही दयानं....
खरंच का ते क्षणभर असत ?
मग माझे क्षण थोडे वाढवून दयानं ....
खरंच का ते वाटेत सांडत ?
मग माझी ओंजळ थोडी शिवून दयानं ....
खरंच का ते नशिबात लिहिलेलं असत ?
मग एकदा माझं नशिब बदलून दयानं ....
कोमल ..........................२/७/१०
Monday, June 28, 2010
आतुरल्या या सरी ...
आतुरल्या या सरी मिलनास आता
का दरवळतो हा गंध.. का हा काळोख दाटला
तृषार्त मन माझे तुझ्याच सहवासाचे
नाही उरले भान आता मम अस्तित्वाचे
मोह मला तुझ्या रेशमी बाहूपाशांचा
सोसवेना मला मृदुगंध प्राजक्ताचा
दरवळलेली रात आता मुग्ध होऊन गेली
प्रेमाच्या सरींमध्ये चिंब भिजवून गेली
ठाऊक नाही तुला मज सांगावयाचे होते किती
पण मिठीत तुझ्या गुंग होते माझी मति
हलकेच स्पर्श होता तन शहारून गेले
मिलनास आतुरलेले मन बेहोष होऊन गेले
कोमल ...........................२८/६/१०
का दरवळतो हा गंध.. का हा काळोख दाटला
तृषार्त मन माझे तुझ्याच सहवासाचे
नाही उरले भान आता मम अस्तित्वाचे
मोह मला तुझ्या रेशमी बाहूपाशांचा
सोसवेना मला मृदुगंध प्राजक्ताचा
दरवळलेली रात आता मुग्ध होऊन गेली
प्रेमाच्या सरींमध्ये चिंब भिजवून गेली
ठाऊक नाही तुला मज सांगावयाचे होते किती
पण मिठीत तुझ्या गुंग होते माझी मति
हलकेच स्पर्श होता तन शहारून गेले
मिलनास आतुरलेले मन बेहोष होऊन गेले
कोमल ...........................२८/६/१०
Sunday, June 27, 2010
मला न पंख हवे आहे ....
मला न पंख हवे आहे ....
हवे तेव्हा आभाळ कवेत घेण्यासाठी
मनाविरुद्ध घडल्यावर दूर जाण्यासाठी
मला न चांदण हवे आहे .....
हवे तेव्हा अंधारात पांघरण्यासाठी
हरवलेल्यांना वाट दाखवण्यासाठी
मला न वारा हवा आहे ......
कधीतरी वादळ होण्यासाठी
जुन्या आठवणी उध्वस्त करण्यासाठी
मला न पाऊस हवा आहे .....
सर्वांना चिंब भिजवण्यासाठी
कधीतरी आसवांना लपवण्यासाठी
कोमल ..................२७/६/१०
हवे तेव्हा आभाळ कवेत घेण्यासाठी
मनाविरुद्ध घडल्यावर दूर जाण्यासाठी
मला न चांदण हवे आहे .....
हवे तेव्हा अंधारात पांघरण्यासाठी
हरवलेल्यांना वाट दाखवण्यासाठी
मला न वारा हवा आहे ......
कधीतरी वादळ होण्यासाठी
जुन्या आठवणी उध्वस्त करण्यासाठी
मला न पाऊस हवा आहे .....
सर्वांना चिंब भिजवण्यासाठी
कधीतरी आसवांना लपवण्यासाठी
कोमल ..................२७/६/१०
Saturday, June 26, 2010
आता लांबच राहायचं .......
ठरवलंय तुझ्यापासून आता लांब राहायचं
क्षणाक्षणाला तुझ्यापासून दूर जायचं
शब्दांनाही थोडस आता आवरत घ्यायचं
भावनांनाही आता कोंडून ठेवायचं
तुझ असण आता नसण मानायचं
उगाच तुझ्या विचारात नाही आता राहायचं
आठवणींना तुझ्या पुन्हा नाही काढायचं
जमेल तसं आता एकटच जगायचं
शक्य तेवढ आता स्वतःला मिटून घ्यायचं
आसवांना आता दडवूनच ठेवायचं
आता लांबच राहायचं ...........
कोमल ..........................२७/६/१०
क्षणाक्षणाला तुझ्यापासून दूर जायचं
शब्दांनाही थोडस आता आवरत घ्यायचं
भावनांनाही आता कोंडून ठेवायचं
तुझ असण आता नसण मानायचं
उगाच तुझ्या विचारात नाही आता राहायचं
आठवणींना तुझ्या पुन्हा नाही काढायचं
जमेल तसं आता एकटच जगायचं
शक्य तेवढ आता स्वतःला मिटून घ्यायचं
आसवांना आता दडवूनच ठेवायचं
आता लांबच राहायचं ...........
कोमल ..........................२७/६/१०
Monday, June 21, 2010
आज विसरायचं ठरवल.........
मनात भरून राहिलेल्या गोष्टी आज सांडायच ठरवल
काहीही झाल तरी आज नियतीशी भांडायचं ठरवल
माझ्याच सावलीने आज साथ सोडायचं ठरवल
मग का उगाच मी माझंच मन तोडायचं ठरवल
हळुवार जपलेल्या आठवणींना आज विसरायचं ठरवल
खोलवर रुतलेल्या काट्यांना आज काढायचं ठरवल
रक्ताळलेल्या जखमांना आज बांधायचं ठरवल
हळुवार फुंकर घालून त्यांना शांत करायचं ठरवल
मनाला होणाऱ्या भासांना आज संपवायचं ठरवल
अंधारात स्वतःलाच शोधायचं ठरवलं
उगवणाऱ्या प्रत्येक दिवसाला आपलंस करायचं ठरवलं
हरवलेल्या गोष्टींना आज विसरायचं ठरवल
कोमल ......................२२/६/१०
काहीही झाल तरी आज नियतीशी भांडायचं ठरवल
माझ्याच सावलीने आज साथ सोडायचं ठरवल
मग का उगाच मी माझंच मन तोडायचं ठरवल
हळुवार जपलेल्या आठवणींना आज विसरायचं ठरवल
खोलवर रुतलेल्या काट्यांना आज काढायचं ठरवल
रक्ताळलेल्या जखमांना आज बांधायचं ठरवल
हळुवार फुंकर घालून त्यांना शांत करायचं ठरवल
मनाला होणाऱ्या भासांना आज संपवायचं ठरवल
अंधारात स्वतःलाच शोधायचं ठरवलं
उगवणाऱ्या प्रत्येक दिवसाला आपलंस करायचं ठरवलं
हरवलेल्या गोष्टींना आज विसरायचं ठरवल
कोमल ......................२२/६/१०
Wednesday, June 16, 2010
आजचा देखावा....
नशिबाचाच हा एक भाग असावा
म्हणून आज माझ्यासोबत कोणीही नसावा ....
उगवलेला सूर्यही जसा रुसून बसावा
तसाच आहे आज हा मळभ देखावा ...
तुझ्या चाहुलीने जसा प्राजक्ताचा सडा पडावा
भास हा नेहमीच फसवा ठरावा ...
अंतरात जसा भावनांचा लोळ उठावा
तसाच आज हे आभाळ भरून यावा ...
मिटलेल्या पापण्यातून अश्रू जसा गाळावा
तसाच तो भरलेल्या आभाळात दाटलेला दिसावा ...
असाच काहीसा आजचा देखावा
उगाच मग तो नशिबाचा भाग भासावा ....
कोमल ...........................१६/६/१०
म्हणून आज माझ्यासोबत कोणीही नसावा ....
उगवलेला सूर्यही जसा रुसून बसावा
तसाच आहे आज हा मळभ देखावा ...
तुझ्या चाहुलीने जसा प्राजक्ताचा सडा पडावा
भास हा नेहमीच फसवा ठरावा ...
अंतरात जसा भावनांचा लोळ उठावा
तसाच आज हे आभाळ भरून यावा ...
मिटलेल्या पापण्यातून अश्रू जसा गाळावा
तसाच तो भरलेल्या आभाळात दाटलेला दिसावा ...
असाच काहीसा आजचा देखावा
उगाच मग तो नशिबाचा भाग भासावा ....
कोमल ...........................१६/६/१०
प्रीत अशीच धुंद असावी ....
मोह होईल अशी रात असावी
चांदण्या रातीत कोणाची तरी साथ असावी ...
हलकेच बोल अन हळुवार स्पर्शाची संवेदना असावी
मैत्री पेक्षाही त्यावेळी प्रेमाची भावना श्रेष्ठ ठरावी ...
चांदण्यांनी अशीच चादर पांघरावी
धुंद रातराणीने सेज सजावी ...
थंड वातावरणात त्याची ऊब असावी
न बोलताच जवळ घेणारी मिठी असावी ...
धुंद रजनीत मी मग्न होऊन जावी
प्रीतीत त्याच्या अशीच ती रात फुलावी ...
कोमल ........................१६/६/१०
चांदण्या रातीत कोणाची तरी साथ असावी ...
हलकेच बोल अन हळुवार स्पर्शाची संवेदना असावी
मैत्री पेक्षाही त्यावेळी प्रेमाची भावना श्रेष्ठ ठरावी ...
चांदण्यांनी अशीच चादर पांघरावी
धुंद रातराणीने सेज सजावी ...
थंड वातावरणात त्याची ऊब असावी
न बोलताच जवळ घेणारी मिठी असावी ...
धुंद रजनीत मी मग्न होऊन जावी
प्रीतीत त्याच्या अशीच ती रात फुलावी ...
कोमल ........................१६/६/१०
Tuesday, June 15, 2010
हे जरुरी तर नाही.....
प्रत्येकालाच नशीब साथ देईल हे जरुरी तर नाही
प्रत्येकाच्याच मार्गात फुल उमलतील हे जरुरी तर नाही
प्रेम करूनही लोक ते व्यक्त करत नाहीत पण
प्रत्येकालाच इथे प्रेम मिळेल हे जरुरी तर नाही.....
माझ्या एकटेपणात मला कोणी साथ देईल हे जरुरी तर नाही
प्रत्येक आनंदाच्या क्षणी मित्रांची साथ लाभेल हे जरुरी तर नाही
वादळात साथ सोडणारे तर बरेच असतात पण
त्याच वादळातून बाहेर काढणारे कोणी भेटेल हे जरुरी तर नाही.....
प्रत्येक समुद्रात दीपस्तंभ आढळेल हे जरुरी तर नाही
प्रत्येक शिंपल्यात मोती मिळेल हे जरुरी तर नाही
कधीतरी त्याने म्हणावं ' अग वेडे मी तुझाच आहे' पण
प्रत्येक ऋतूत त्याची साथ लाभेल हे जरुरी तर नाही.....
कोमल .......................१५/६/१०
प्रत्येकाच्याच मार्गात फुल उमलतील हे जरुरी तर नाही
प्रेम करूनही लोक ते व्यक्त करत नाहीत पण
प्रत्येकालाच इथे प्रेम मिळेल हे जरुरी तर नाही.....
माझ्या एकटेपणात मला कोणी साथ देईल हे जरुरी तर नाही
प्रत्येक आनंदाच्या क्षणी मित्रांची साथ लाभेल हे जरुरी तर नाही
वादळात साथ सोडणारे तर बरेच असतात पण
त्याच वादळातून बाहेर काढणारे कोणी भेटेल हे जरुरी तर नाही.....
प्रत्येक समुद्रात दीपस्तंभ आढळेल हे जरुरी तर नाही
प्रत्येक शिंपल्यात मोती मिळेल हे जरुरी तर नाही
कधीतरी त्याने म्हणावं ' अग वेडे मी तुझाच आहे' पण
प्रत्येक ऋतूत त्याची साथ लाभेल हे जरुरी तर नाही.....
कोमल .......................१५/६/१०
Sunday, June 13, 2010
अजूनही.......
शब्द शब्दात तुझे अस्तिव आज जपून आहे
श्वास श्वासात तुझी प्रीत तशीच आहे
मन मनात तुझी प्रतिमा झळकून आहे
दाट दाटलेल्या कंठात नाव तुझेच आहे
स्वर स्वरात तुझेच बोल गात आहे
नभ नभात व्यापलेले विश्व तुझेच आहे
भास भासात तुझाच साथ आहे
क्षण क्षणात अजूनही मी एकटाच आहे
कोमल ........................१३/६/१०
श्वास श्वासात तुझी प्रीत तशीच आहे
मन मनात तुझी प्रतिमा झळकून आहे
दाट दाटलेल्या कंठात नाव तुझेच आहे
स्वर स्वरात तुझेच बोल गात आहे
नभ नभात व्यापलेले विश्व तुझेच आहे
भास भासात तुझाच साथ आहे
क्षण क्षणात अजूनही मी एकटाच आहे
कोमल ........................१३/६/१०
हळव्या मनास माझ्या......
हळव्या मनास माझ्या कसली खंत आहे
जे नाही सोबत त्यांचाच इंतजार आहे
उगाच उरी दाटलेले भाव डोळ्यात साठवत आहे
अन पावसात त्यांची वाट मोकळी करत आहे
का उगाच ते अजूनही घुटमळत आहे
का थांबायचं कुठे हे त्यास उमगत नाही आहे
रात्रंदिवस त्याला मी मानवत आहे
का उगाच गंधाळलेली स्वप्न सजवत आहे
जे नुसतेच भास ठरतात त्यांचा का इंतजार आहे
जे आपले नव्हतेच कधी त्यांच्यावर का रुसवा आहे
जे आहेत आपलेच ते अजूनही विश्वास जपून आहे
मग का उगाच मृगजळाची तुला आस आहे
कोमल ....................१३/६/१०
जे नाही सोबत त्यांचाच इंतजार आहे
उगाच उरी दाटलेले भाव डोळ्यात साठवत आहे
अन पावसात त्यांची वाट मोकळी करत आहे
का उगाच ते अजूनही घुटमळत आहे
का थांबायचं कुठे हे त्यास उमगत नाही आहे
रात्रंदिवस त्याला मी मानवत आहे
का उगाच गंधाळलेली स्वप्न सजवत आहे
जे नुसतेच भास ठरतात त्यांचा का इंतजार आहे
जे आपले नव्हतेच कधी त्यांच्यावर का रुसवा आहे
जे आहेत आपलेच ते अजूनही विश्वास जपून आहे
मग का उगाच मृगजळाची तुला आस आहे
कोमल ....................१३/६/१०
वाटलं नव्हत मला कधी....
वाटलं नव्हत मला कधी कधी असंही होत
लख्ख उन्हातही अचानक आभाळ भरून येत
मनात नसतानाही मग त्यात भिजव लागत
वाटलं नव्हत मला कधी कधी असंही होत
उगाच आठवणींच्या हिंदोळ्यावर मन कधी रमून जात
अन मग माणसांच्या गर्दीतही एकट होऊन जात
वाटलं नव्हत मला कधी कधी असंही होत
अंधाऱ्या आकाशात मन उगाच चांदण्या शोधत
मग चंद्र दिसला नाही कि रुसून बसत
वाटलं नव्हत मला कधी कधी असंही होत
डोळ्यात आसू अन ओठांवर हसू एकाच वेळी सांभाळाव लागत
मग त्या लपाछपीच्या खेळत स्वतःलाच कुठेतरी हरवाव लागत
कोमल .....................१३/६/१०
लख्ख उन्हातही अचानक आभाळ भरून येत
मनात नसतानाही मग त्यात भिजव लागत
वाटलं नव्हत मला कधी कधी असंही होत
उगाच आठवणींच्या हिंदोळ्यावर मन कधी रमून जात
अन मग माणसांच्या गर्दीतही एकट होऊन जात
वाटलं नव्हत मला कधी कधी असंही होत
अंधाऱ्या आकाशात मन उगाच चांदण्या शोधत
मग चंद्र दिसला नाही कि रुसून बसत
वाटलं नव्हत मला कधी कधी असंही होत
डोळ्यात आसू अन ओठांवर हसू एकाच वेळी सांभाळाव लागत
मग त्या लपाछपीच्या खेळत स्वतःलाच कुठेतरी हरवाव लागत
कोमल .....................१३/६/१०
Sunday, June 6, 2010
भिजलेल्या चारोळ्या.......
कोसळताहेत मुग्ध सरी
जणू आभाळ फाटलंय कुठेतरी
सुटलाय गार गार वारा
भिजून गेली तृषार्त धरा
*******************
अशाच एका पावसाळी
भेट तुझी माझी झाली
स्मरल्या त्या आठवणी
आज पुन्हा भिजताना अशाच क्षणी
********************
आल्या या सरी
अशाच माझ्या दारी
अंगणसुद्धा भरले
फक्त त्यांच्या सुगंधाने
*******************
आताशा पावसात भिजण
सोडलंय मी
उगाच त्यात अश्रू लपवण
टाळतेय मी
*******************
नको म्हणतानाही
तो आला
अन मलाही त्यासोबत
भिजवून गेला
*******************
आपली ती जागा
आता एकाकी उरलीय
रोजच्या पावसात
एकटीच भिजतेय
*******************
कोसळल्या सरी आज पुन्हा
जागवल्या आठवणी जुन्या
अशाच पावसात भिजलेल्या
आणि नंतर त्यात वाहून गेलेल्या
********************
मी नाही पुन्हा पावसात जाणार
उगाच त्यात नाही भिजणार
कारण फक्त एवढेच मला
पुन्हा तुझी मग आठवण छळणार
********************
तुझ्या माझ्या नात्यात आता
अंतर वाढत चाललाय
जसा हा पाऊसही आता
हुलकावणी देतोय
********************
आभाळ भरून आल कि
मन माझ अस्वस्थ होत
तू सोबत नसल्याची
उगाच जाणीव करून जात
कोमल ...........................६/६/१०
जणू आभाळ फाटलंय कुठेतरी
सुटलाय गार गार वारा
भिजून गेली तृषार्त धरा
*******************
अशाच एका पावसाळी
भेट तुझी माझी झाली
स्मरल्या त्या आठवणी
आज पुन्हा भिजताना अशाच क्षणी
********************
आल्या या सरी
अशाच माझ्या दारी
अंगणसुद्धा भरले
फक्त त्यांच्या सुगंधाने
*******************
आताशा पावसात भिजण
सोडलंय मी
उगाच त्यात अश्रू लपवण
टाळतेय मी
*******************
नको म्हणतानाही
तो आला
अन मलाही त्यासोबत
भिजवून गेला
*******************
आपली ती जागा
आता एकाकी उरलीय
रोजच्या पावसात
एकटीच भिजतेय
*******************
कोसळल्या सरी आज पुन्हा
जागवल्या आठवणी जुन्या
अशाच पावसात भिजलेल्या
आणि नंतर त्यात वाहून गेलेल्या
********************
मी नाही पुन्हा पावसात जाणार
उगाच त्यात नाही भिजणार
कारण फक्त एवढेच मला
पुन्हा तुझी मग आठवण छळणार
********************
तुझ्या माझ्या नात्यात आता
अंतर वाढत चाललाय
जसा हा पाऊसही आता
हुलकावणी देतोय
********************
आभाळ भरून आल कि
मन माझ अस्वस्थ होत
तू सोबत नसल्याची
उगाच जाणीव करून जात
कोमल ...........................६/६/१०
Friday, June 4, 2010
असेही करावे लागते
दुसऱ्यांना हसवण्यासाठी
स्वतःचे दुःख लपवावे लागते
कधी त्यांचे अश्रू पुसण्यासाठी
आपल्यालाही त्यात भिजावे लागते
त्यांना सांभाळण्यासाठी
आपल्याला खंबीर व्हावे लागते
कधी त्यांचे मन जपण्यासाठी
आपल्या मनाला सावरावे लागते
त्यांचे स्वप्न साकारण्यासाठी
आपले स्वप्न विसरावे लागते
त्यांना समजून घेण्यासाठी
कधी लहान तर कधी मोठे व्हावे लागते
तर कधी त्यांचे अस्तित्व जपण्यासाठी
आपल्याला स्वतःलाच विसरावे लागते
कोमल ......................४/६/१०
स्वतःचे दुःख लपवावे लागते
कधी त्यांचे अश्रू पुसण्यासाठी
आपल्यालाही त्यात भिजावे लागते
त्यांना सांभाळण्यासाठी
आपल्याला खंबीर व्हावे लागते
कधी त्यांचे मन जपण्यासाठी
आपल्या मनाला सावरावे लागते
त्यांचे स्वप्न साकारण्यासाठी
आपले स्वप्न विसरावे लागते
त्यांना समजून घेण्यासाठी
कधी लहान तर कधी मोठे व्हावे लागते
तर कधी त्यांचे अस्तित्व जपण्यासाठी
आपल्याला स्वतःलाच विसरावे लागते
कोमल ......................४/६/१०
तुझ्याचसाठी .......
कधी जाणलेस तू ?
का अंधारात मी चंद्र शोधते ...
का शांततेतही मी अस्वस्थ होते....
का उगाच मी वात पाहते...
का माझ्याही नकळत मी अश्रू ढाळते...
का उगाच मी हास्य शोधते...
का पावसाच्या थेंबातही मी प्रतिबिंब शोधते....
का हरवलेल्या वाटा मी पुन्हा पुन्हा शोधते....
का सहजच मी देवाकडे मागणे मागते....
का अजूनही मी वळून पाहते....
का अजूनही मी वाटेत घुटमळते...
तुझ्याचसाठी सख्या तुझ्याचसाठी ........
कोमल ....................४/६/१०
का अंधारात मी चंद्र शोधते ...
का शांततेतही मी अस्वस्थ होते....
का उगाच मी वात पाहते...
का माझ्याही नकळत मी अश्रू ढाळते...
का उगाच मी हास्य शोधते...
का पावसाच्या थेंबातही मी प्रतिबिंब शोधते....
का हरवलेल्या वाटा मी पुन्हा पुन्हा शोधते....
का सहजच मी देवाकडे मागणे मागते....
का अजूनही मी वळून पाहते....
का अजूनही मी वाटेत घुटमळते...
तुझ्याचसाठी सख्या तुझ्याचसाठी ........
कोमल ....................४/६/१०
Tuesday, June 1, 2010
काही उरलंच नाही ...
हरवायची आता काही भीती राहिली नाही
कारण गमावण्यासाठी आता काही उरलंच नाही ...
आजकाल डोळेही भरून येत नाही
कारण रडण्यासाठी आता अश्रूही शिल्लक नाही ....
कोणाशीही बोलावस वाटत नाही
कारण आता शब्दांनाही माझ्यासाठी वेळ नाही ....
आजकाल कोणालाही प्रश्न विचारत नाही
कारण त्यांची उत्तर माझ्याहीकडेही नाही ....
उगाचच जास्त डोक चालवत नाही
म्हणजे नंतर ते त्याच अस्तित्वही दाखवणार नाही ...
स्वप्नही आजकाल बघत नाही
म्हणजे ती तुटण्याचा त्रासही होणार नाही ...
नशिबाचे चटके कदाचित पुरे झाले नाही
म्हणून अजूनही मी अनवाणी चालायची सवय सोडली नाही ...
कोमल ...........................१/६/१०
कारण गमावण्यासाठी आता काही उरलंच नाही ...
आजकाल डोळेही भरून येत नाही
कारण रडण्यासाठी आता अश्रूही शिल्लक नाही ....
कोणाशीही बोलावस वाटत नाही
कारण आता शब्दांनाही माझ्यासाठी वेळ नाही ....
आजकाल कोणालाही प्रश्न विचारत नाही
कारण त्यांची उत्तर माझ्याहीकडेही नाही ....
उगाचच जास्त डोक चालवत नाही
म्हणजे नंतर ते त्याच अस्तित्वही दाखवणार नाही ...
स्वप्नही आजकाल बघत नाही
म्हणजे ती तुटण्याचा त्रासही होणार नाही ...
नशिबाचे चटके कदाचित पुरे झाले नाही
म्हणून अजूनही मी अनवाणी चालायची सवय सोडली नाही ...
कोमल ...........................१/६/१०
आलास कशाला ?
जायचंच होत तर
आलास कशाला ?
वाटा बदलायच्याच होत्या तर
रस्त्यात गाठलस कशाला ?
उत्तर द्यायचीच नव्हती तर
मला प्रश्नात पाडलस कशाला ?
स्वप्न तोडायचीच होती तर
दाखवलीस कशाला ?
तुला तुझ्या मतांवर ठाम राहायचं नव्हत तर
मला माझ मत विचारलस कशाला ?
साथ सोडायचीच होती तर
सोबत तरी केलीस कशाला ?
नाती जपायचीच नव्हती तर
जोडलीस कशाला ?
दूरच ठेवायचं होत तर
जवळ तरी घेतलस कशाला ?
शेवटी रडवायचंच होत तर
हसायला तरी शिकवलस कशाला ?
कोमल .......................१/६/१०
आलास कशाला ?
वाटा बदलायच्याच होत्या तर
रस्त्यात गाठलस कशाला ?
उत्तर द्यायचीच नव्हती तर
मला प्रश्नात पाडलस कशाला ?
स्वप्न तोडायचीच होती तर
दाखवलीस कशाला ?
तुला तुझ्या मतांवर ठाम राहायचं नव्हत तर
मला माझ मत विचारलस कशाला ?
साथ सोडायचीच होती तर
सोबत तरी केलीस कशाला ?
नाती जपायचीच नव्हती तर
जोडलीस कशाला ?
दूरच ठेवायचं होत तर
जवळ तरी घेतलस कशाला ?
शेवटी रडवायचंच होत तर
हसायला तरी शिकवलस कशाला ?
कोमल .......................१/६/१०
Wednesday, May 26, 2010
लक्तराच जगण ...
नको देऊस देवा
असं लक्तराच जगण ...
एका तुकड्यासाठी
पोटाला चिमटे काढण
कोरड्या मातीला
घामान भिजवण .....
पोटच्या पोराला
भिकेला लावण
अन पोटासाठी
त्यांचाच वापर करणं....
जन्मली जर कधी मुलगी
तर आधीच तिचा गळा घोटण
नाहीतर तिलाच विकून
त्या पैशांवर संसार चालावण....
फाटक्या चोळीसाठी
आक्रोश करणं
अब्रूची लूट
डोळ्यादेखत पाहण ...
कधी दिलसच नाही
तिला समाधानच जगण
कस जमलं नाही तुला
अब्रू तिची वाचवण ....
नशिबातच आहे
असं आयुष्याच्या चादरीला
ठिगळानी जोडण
पुरे हे लाचारीच जगण
निदान आता तरी सुखाच येऊ दे मरण
नको , खरच नको रे देवा !!
हे असं लक्तराच जगण ....
कोमल ..........................२५/५/१०
असं लक्तराच जगण ...
एका तुकड्यासाठी
पोटाला चिमटे काढण
कोरड्या मातीला
घामान भिजवण .....
पोटच्या पोराला
भिकेला लावण
अन पोटासाठी
त्यांचाच वापर करणं....
जन्मली जर कधी मुलगी
तर आधीच तिचा गळा घोटण
नाहीतर तिलाच विकून
त्या पैशांवर संसार चालावण....
फाटक्या चोळीसाठी
आक्रोश करणं
अब्रूची लूट
डोळ्यादेखत पाहण ...
कधी दिलसच नाही
तिला समाधानच जगण
कस जमलं नाही तुला
अब्रू तिची वाचवण ....
नशिबातच आहे
असं आयुष्याच्या चादरीला
ठिगळानी जोडण
पुरे हे लाचारीच जगण
निदान आता तरी सुखाच येऊ दे मरण
नको , खरच नको रे देवा !!
हे असं लक्तराच जगण ....
कोमल ..........................२५/५/१०
Monday, May 24, 2010
भरकटलेल मन ...
भरकटलेल मन आज कुठेतरी शांत आहे
अजाणतेपणी केलेल्या चुका सुधारत आहे
टोचलेल्या शब्दांवर उपाय करत आहे
चिघळलेल्या जखमांवर औषध शोधत आहे
तुटलेल्या मनाला जोडण्याचा प्रयत्न करत आहे
भिजलेल्या नयनांना कोरड करत आहे
अस्वस्थ विचारांना आवरत आहे
मूक शब्दांना पाझर फोडत आहे
कोलमडलेल्या विश्वासाला सावरत आहे
हरवलेली वाट पुन्हा नव्याने शोधत आहे
कोमल ...............२५/५/१०
अजाणतेपणी केलेल्या चुका सुधारत आहे
टोचलेल्या शब्दांवर उपाय करत आहे
चिघळलेल्या जखमांवर औषध शोधत आहे
तुटलेल्या मनाला जोडण्याचा प्रयत्न करत आहे
भिजलेल्या नयनांना कोरड करत आहे
अस्वस्थ विचारांना आवरत आहे
मूक शब्दांना पाझर फोडत आहे
कोलमडलेल्या विश्वासाला सावरत आहे
हरवलेली वाट पुन्हा नव्याने शोधत आहे
कोमल ...............२५/५/१०
अर्थहीन ...
डोळे तर दिलेस ....
मग स्वप्नही द्यायची होतीस ना...
मन तर दिलेस .....
मग भावनाही द्यायच्या होत्यास ना ....
वाचा तर दिलीस ...
मग शब्दही द्यायचे होतेस ना ....
माणस तर दिलीस ...
मग त्यांना आपलेपणाही शिकवायचा होतास ना....
हृदय तर दिलेस ...
मग त्याला प्रेमात भिजायलाही शिकवायचं होतास ना ....
आठवणी तर दिल्यास ....
मग त्या विसरायलाही शिकवायचं होतास ना .....
आयुष्य तर दिलेस ....
मग त्या नुसत्याच जगण्याला अर्थही द्यायचा होतास ना...
हे देवा , आजपर्यंत मागण्या तर खूप केल्या ...
कधीतरी त्या पूर्णही करायच्या होत्यास ना ....
कोमल ......................२४/५/१०
मग स्वप्नही द्यायची होतीस ना...
मन तर दिलेस .....
मग भावनाही द्यायच्या होत्यास ना ....
वाचा तर दिलीस ...
मग शब्दही द्यायचे होतेस ना ....
माणस तर दिलीस ...
मग त्यांना आपलेपणाही शिकवायचा होतास ना....
हृदय तर दिलेस ...
मग त्याला प्रेमात भिजायलाही शिकवायचं होतास ना ....
आठवणी तर दिल्यास ....
मग त्या विसरायलाही शिकवायचं होतास ना .....
आयुष्य तर दिलेस ....
मग त्या नुसत्याच जगण्याला अर्थही द्यायचा होतास ना...
हे देवा , आजपर्यंत मागण्या तर खूप केल्या ...
कधीतरी त्या पूर्णही करायच्या होत्यास ना ....
कोमल ......................२४/५/१०
Friday, May 21, 2010
देणार आहेस का मला ...
देणार आहेस का मला ...
माझे हरवलेले क्षण .....
माझे लोपलेले हास्य ....
माझे गोठलेले अश्रू ....
माझ्या गोड आठवणी ....
माझा जपलेला विश्वास....
माझी निखळ मैत्री ....
माझे निस्वार्थ प्रेम .....
माझे हरवलेले अस्तित्व ....
सांग ना, जमणार आहे का तुला
माझे सर्वस्व परत करायला ....
कोमल .................२२/५/१०
माझे हरवलेले क्षण .....
माझे लोपलेले हास्य ....
माझे गोठलेले अश्रू ....
माझ्या गोड आठवणी ....
माझा जपलेला विश्वास....
माझी निखळ मैत्री ....
माझे निस्वार्थ प्रेम .....
माझे हरवलेले अस्तित्व ....
सांग ना, जमणार आहे का तुला
माझे सर्वस्व परत करायला ....
कोमल .................२२/५/१०
कधी तुझ्या....
कधी तुझ्या हसण्याने
आसमंत उजळते
कधी तुझ्या आसवांनी
मनही भिजते
कधी तुझ्या स्वरांनी
भानही हरपते
कधी तुझ्या स्पर्शांनी
ओढ वाढते
कधी तुझ्या विचारांनी
मनही नकळत गुंतते
सखे , कधी तुझ्या फक्त अस्तित्वाने
माझेही अस्तित्व जाणवते
कोमल ...............२१/५/१०
आसमंत उजळते
कधी तुझ्या आसवांनी
मनही भिजते
कधी तुझ्या स्वरांनी
भानही हरपते
कधी तुझ्या स्पर्शांनी
ओढ वाढते
कधी तुझ्या विचारांनी
मनही नकळत गुंतते
सखे , कधी तुझ्या फक्त अस्तित्वाने
माझेही अस्तित्व जाणवते
कोमल ...............२१/५/१०
Tuesday, May 18, 2010
का उगाच अजूनही घुटमळत आहे ...
माझीया मनास समजावुनी पाहे
का उगाच तू घुटमळती अजुनी
का उगाच वाट पाहे ...
ठाऊक आहे तुजला का
अजून दुर्लक्ष करसी
तुला उगाच हे कसले भास होत आहे
का उगाच अजूनही घुटमळत आहे ...
उगाच शंका नानाविध
नसते विचार भरमसाठ
का मनाला असे कोंडत आहे
का उगाच अजूनही घुटमळत आहे ...
पाझर येऊ देत आज मनाला
भिजवून टाक शब्दात त्याला
का उगाच मनाला कोरडे करत आहे
का उगाच अजूनही घुटमळत आहे ...
जा जरा सामोरे तू त्याला
अडव आता इथेच मनाला
का तो वेड्यासारखा पळत आहे ...
का उगाच अजूनही घुटमळत आहे
कोमल .................१९/५/१०
का उगाच तू घुटमळती अजुनी
का उगाच वाट पाहे ...
ठाऊक आहे तुजला का
अजून दुर्लक्ष करसी
तुला उगाच हे कसले भास होत आहे
का उगाच अजूनही घुटमळत आहे ...
उगाच शंका नानाविध
नसते विचार भरमसाठ
का मनाला असे कोंडत आहे
का उगाच अजूनही घुटमळत आहे ...
पाझर येऊ देत आज मनाला
भिजवून टाक शब्दात त्याला
का उगाच मनाला कोरडे करत आहे
का उगाच अजूनही घुटमळत आहे ...
जा जरा सामोरे तू त्याला
अडव आता इथेच मनाला
का तो वेड्यासारखा पळत आहे ...
का उगाच अजूनही घुटमळत आहे
कोमल .................१९/५/१०
मनास माझ्या........
मनास माझ्या कळेना का असे झाले
उगाच त्याला एकटे रहावेसे वाटले
गोंधळातही शांततेचे स्वर आले
आपलं बोलणारेहि आज अनोळखी वाटले
सगळेच चेहरे फक्त भासासारखेच जाणवले
आजूबाजूला फिरणाऱ्या देहांचेही अस्तित्व नाही उरले
आणि त्यात माझ्याच अस्तित्वाची जागा शोधत फिरले
क्षणभर एक सत्य पटले
उगाच कशाला कोणामध्ये हरवावे
एक दिवस जेव्हा तोही आपले अस्तित्वच नाकारेल
तेव्हा नंतर तुटण्यापेक्षा आजच स्वतःला सांभाळावे
म्हणून कदाचित माझ्या मनाला आज एकटे रहावेसे वाटले
कोमल .......................१९/५/१०
उगाच त्याला एकटे रहावेसे वाटले
गोंधळातही शांततेचे स्वर आले
आपलं बोलणारेहि आज अनोळखी वाटले
सगळेच चेहरे फक्त भासासारखेच जाणवले
आजूबाजूला फिरणाऱ्या देहांचेही अस्तित्व नाही उरले
आणि त्यात माझ्याच अस्तित्वाची जागा शोधत फिरले
क्षणभर एक सत्य पटले
उगाच कशाला कोणामध्ये हरवावे
एक दिवस जेव्हा तोही आपले अस्तित्वच नाकारेल
तेव्हा नंतर तुटण्यापेक्षा आजच स्वतःला सांभाळावे
म्हणून कदाचित माझ्या मनाला आज एकटे रहावेसे वाटले
कोमल .......................१९/५/१०
Friday, May 14, 2010
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
माझ्या मनाला माझ्याहीपेक्षा जास्त जाणणार ...
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
मी न सांगता त्याला माझे मौन कळावं
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
गरजेच्या वेळी धावून यावं
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
माझ्या अश्रूंची किंमत जाणणार ....
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
माझ्या एका हास्यासाठी तळमळणारं
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
माझ्याहीपेक्षा जीवापाड प्रेम करणार
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
माझ्या स्वप्नांना माझ्याच सारखं जपणार
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
मी न मागता मला सर्वस्व देणार
कोमल .....................१४/५/१०
माझ्या मनाला माझ्याहीपेक्षा जास्त जाणणार ...
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
मी न सांगता त्याला माझे मौन कळावं
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
गरजेच्या वेळी धावून यावं
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
माझ्या अश्रूंची किंमत जाणणार ....
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
माझ्या एका हास्यासाठी तळमळणारं
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
माझ्याहीपेक्षा जीवापाड प्रेम करणार
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
माझ्या स्वप्नांना माझ्याच सारखं जपणार
कधीतरी वाटत ...कोणीतरी असावं
मी न मागता मला सर्वस्व देणार
कोमल .....................१४/५/१०
उगाच कुणीतरी .......
उगाच कुणीतरी .......
कधीतरी नकळत येते
अन मनाची तार छेडून जाते
उगाच कुणीतरी .......
आपलंस वाटते
अन कोरड्या मनालाही पाझर फोडते
उगाच कुणीतरी .......
मनातलं बोलते
अन अचानक आपल्याला कोड्यात टाकते
उगाच कुणीतरी .......
अचानक आठवते
अन नकळत डोळ्यात पाणी आणते
उगाच कुणीतरी .......
विचारात रेंगाळते
अन मनात नसतानाही विचारात पाडते
उगाच कुणीतरी .......
खूप परक वाटते
अन आपल्यापासून खूप दूर जाते
कोमल ...............१४/५/१०
कधीतरी नकळत येते
अन मनाची तार छेडून जाते
उगाच कुणीतरी .......
आपलंस वाटते
अन कोरड्या मनालाही पाझर फोडते
उगाच कुणीतरी .......
मनातलं बोलते
अन अचानक आपल्याला कोड्यात टाकते
उगाच कुणीतरी .......
अचानक आठवते
अन नकळत डोळ्यात पाणी आणते
उगाच कुणीतरी .......
विचारात रेंगाळते
अन मनात नसतानाही विचारात पाडते
उगाच कुणीतरी .......
खूप परक वाटते
अन आपल्यापासून खूप दूर जाते
कोमल ...............१४/५/१०
Monday, May 10, 2010
खूप काही बोलायचं होत...
खूप काही बोलायचं होत
पण आता मी नाही बोलणार
ओठांवर रेंगाळणारे शब्द तसेच ठेवणार
मनातल गुपित मनातच साठवणार
खूप काही बोलायचं होत
पण आता मी काही नाही सांगणार
कितीही विचारलं तरी समोरच्याला निरुत्तर करणार
अन कोड्यातही नाही बोलणार
खूप काही बोलायचं होत
पण आता सगळच आहे टाळणार
काहीही विचारलं तरी फक्तच हसणार
अन शब्द माझे डोळ्यातच कोंडून ठेवणार
कोमल .................११/५/१०
पण आता मी नाही बोलणार
ओठांवर रेंगाळणारे शब्द तसेच ठेवणार
मनातल गुपित मनातच साठवणार
खूप काही बोलायचं होत
पण आता मी काही नाही सांगणार
कितीही विचारलं तरी समोरच्याला निरुत्तर करणार
अन कोड्यातही नाही बोलणार
खूप काही बोलायचं होत
पण आता सगळच आहे टाळणार
काहीही विचारलं तरी फक्तच हसणार
अन शब्द माझे डोळ्यातच कोंडून ठेवणार
कोमल .................११/५/१०
Saturday, May 8, 2010
श्वास....
श्वासांनीच सांगितले कि
श्वास बनावा तुझा ....
म्हणूनच मी मिसळला
श्वास तुझ्या श्वासात माझा ...
श्वासांनीच दिलेली साद
माझ्या श्वासांनी ऐकली ...
अन मग क्षणभरही
मी माझ्या श्वासांसोबत नाही उरली .....
श्वासांच्या नाजूक बंधनात
अडकली मी अशी ...
आता मज उमजत नाही मी
या श्वासांशिवाय बाहेर पडू कशी ....
आवडेल मज तुझ्या श्वासात
श्वास माझे मिसळायला ...
तुला जमेल का माझे
श्वास तितकेच जपायला ....
कोमल ...............७/५/१०
श्वास बनावा तुझा ....
म्हणूनच मी मिसळला
श्वास तुझ्या श्वासात माझा ...
श्वासांनीच दिलेली साद
माझ्या श्वासांनी ऐकली ...
अन मग क्षणभरही
मी माझ्या श्वासांसोबत नाही उरली .....
श्वासांच्या नाजूक बंधनात
अडकली मी अशी ...
आता मज उमजत नाही मी
या श्वासांशिवाय बाहेर पडू कशी ....
आवडेल मज तुझ्या श्वासात
श्वास माझे मिसळायला ...
तुला जमेल का माझे
श्वास तितकेच जपायला ....
कोमल ...............७/५/१०
Thursday, May 6, 2010
होईल का हे कधी ?
निसटून गेलेले क्षण पुन्हा येतील का कधी ?
हरवलेले मन मज सापडेल का कधी ?
लोपलेले हास्य असे माझे फुलेल का कधी ?
धुक्यातील वाट मज सापडेल का कधी ?
सुकलेले अश्रू पुन्हा वाहतील का कधी ?
पुसट झालेल्या आठवणी पुन्हा उजळतील का कधी ?
हरवलेला गंध मज मिळेल का कधी ?
डोळे उघडताच समोर दिसशील का कधी ?
शब्द हरवलेले मज सापडतील का कधी ?
मी न सांगताही परतशील का कधी ?
कोमल .......................६/५/१०
हरवलेले मन मज सापडेल का कधी ?
लोपलेले हास्य असे माझे फुलेल का कधी ?
धुक्यातील वाट मज सापडेल का कधी ?
सुकलेले अश्रू पुन्हा वाहतील का कधी ?
पुसट झालेल्या आठवणी पुन्हा उजळतील का कधी ?
हरवलेला गंध मज मिळेल का कधी ?
डोळे उघडताच समोर दिसशील का कधी ?
शब्द हरवलेले मज सापडतील का कधी ?
मी न सांगताही परतशील का कधी ?
कोमल .......................६/५/१०
काहीतरी हरवलं आहे...
काहीतरी हरवलं आहे
कुणास ठाऊक काय ते ....
कदाचित हास्य असावे ... कुणाला तरी उसने दिलेले
तेव्हाच आजकाल फुल कोमेजलेली असतात
कदाचित अश्रू असावे ... कुणासाठी तरी सांडलेले
तेव्हाच आजकाल सगळ कोरड भासत
कदाचित तो चंद्र असावा .... कुणावर तरी रुसलेला
तेव्हाच आज गडद अंधार आहे दाटत
कदाचित तो पाऊस असावा ... अचानक नाहीसा झालेला
तेव्हाच आजकाल आभाळ भरून नाही येत
कदाचित तो वारा असावा .... बेधुंद वाहणारा
तेव्हाच आजकाल सार झाल आहे शांत
कदाचित माझे शब्द असावे .... कुठेतरी हरवलेले
तेव्हाच आजकाल मला नाही काही सुचत
कदाचित माझ्या आठवणी असतील .... पुसट झालेल्या
तेव्हाच आजकाल मला काही नाही आठवत
कदाचित माझे अस्तित्व असेल ..... हरवलेले
तेव्हाच आजकाल मला माझीच जाणीव नाही राहत
कोमल ...................६/५/१०
कुणास ठाऊक काय ते ....
कदाचित हास्य असावे ... कुणाला तरी उसने दिलेले
तेव्हाच आजकाल फुल कोमेजलेली असतात
कदाचित अश्रू असावे ... कुणासाठी तरी सांडलेले
तेव्हाच आजकाल सगळ कोरड भासत
कदाचित तो चंद्र असावा .... कुणावर तरी रुसलेला
तेव्हाच आज गडद अंधार आहे दाटत
कदाचित तो पाऊस असावा ... अचानक नाहीसा झालेला
तेव्हाच आजकाल आभाळ भरून नाही येत
कदाचित तो वारा असावा .... बेधुंद वाहणारा
तेव्हाच आजकाल सार झाल आहे शांत
कदाचित माझे शब्द असावे .... कुठेतरी हरवलेले
तेव्हाच आजकाल मला नाही काही सुचत
कदाचित माझ्या आठवणी असतील .... पुसट झालेल्या
तेव्हाच आजकाल मला काही नाही आठवत
कदाचित माझे अस्तित्व असेल ..... हरवलेले
तेव्हाच आजकाल मला माझीच जाणीव नाही राहत
कोमल ...................६/५/१०
Sunday, May 2, 2010
कधी वाटल नव्हत ....
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या येण्याने
आयुष्य अस बदलून जाईल
जसं ग्रीष्मात आभाळ दाटून येईल
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या हसण्याने
आयुष्य अस खुलून जाईल
जसं अचानक आभाळ मोकळ होईल
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या बोलण्याने
आयुष्य अस मोकळ होईल
आजपर्यंत कोंडलेले सगळेच शब्द मोकळे होतील
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या आवाजाने
आयुष्य असा साद देईल
अचेतन शरीराला अचानक जाग येईल
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या असण्याने
आयुष्य हे सार्थ होईल
हरवलेल्या माझ्या अस्तित्वाला हि नव्याने अर्थ येईल
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या जाण्याने
आयुष्य अस गोठून जाईल
माझी सावलीही मला क्षणात सोडून जाईल
कोमल ................३/५/१०
तुझ्या येण्याने
आयुष्य अस बदलून जाईल
जसं ग्रीष्मात आभाळ दाटून येईल
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या हसण्याने
आयुष्य अस खुलून जाईल
जसं अचानक आभाळ मोकळ होईल
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या बोलण्याने
आयुष्य अस मोकळ होईल
आजपर्यंत कोंडलेले सगळेच शब्द मोकळे होतील
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या आवाजाने
आयुष्य असा साद देईल
अचेतन शरीराला अचानक जाग येईल
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या असण्याने
आयुष्य हे सार्थ होईल
हरवलेल्या माझ्या अस्तित्वाला हि नव्याने अर्थ येईल
कधी वाटल नव्हत ....
तुझ्या जाण्याने
आयुष्य अस गोठून जाईल
माझी सावलीही मला क्षणात सोडून जाईल
कोमल ................३/५/१०
वाटल नव्हत ...
वाटल नव्हत ...
जग इतकं स्वार्थी असतं
गोड बोलून आपल्यालाच खड्यात टाकत
वाटल नव्हत ...
जग इतकं निष्टुर असतं
होरपळलेल्या मनालाही आगीतच जाळत
वाटल नव्हत ...
जग इतकं आंधळ असतं
समोर अन्याय दिसूनही डोळे झाकून घेत
वाटल नव्हत ...
जग इतकं दुर्बल असतं
धडधाकट असूनही अंग चोरून बसत
वाटल नव्हत ...
जग इतकं कोडग असतं
मनावर ओरखडे उठूनही गप्प बसत
कोमल .................३/५/१०
जग इतकं स्वार्थी असतं
गोड बोलून आपल्यालाच खड्यात टाकत
वाटल नव्हत ...
जग इतकं निष्टुर असतं
होरपळलेल्या मनालाही आगीतच जाळत
वाटल नव्हत ...
जग इतकं आंधळ असतं
समोर अन्याय दिसूनही डोळे झाकून घेत
वाटल नव्हत ...
जग इतकं दुर्बल असतं
धडधाकट असूनही अंग चोरून बसत
वाटल नव्हत ...
जग इतकं कोडग असतं
मनावर ओरखडे उठूनही गप्प बसत
कोमल .................३/५/१०
इतकं सोप्प असतं का ?
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणाला आपलं बोलण
जीव लावून अस क्षणात सोडून जाण..
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणावर प्रेम करणं
आधीच होरपळलेल्या मनाला पुन्हा जिवंत करणं ...
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणाला जवळ करणं
मनात नसताना सर्वस्व देण...
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणाच मौन जाणण
मनातल्या गुंत्याला हळुवारपणे सोडवण...
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणाचे मन जपण
स्वतःला विसरून दुसर्याला जाणण....
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणाला सहज दूर करणं
श्वासांनी साद देऊन मग श्वासांनाच दूर लोटण..
कोमल ..........................२/५/१०
कुणाला आपलं बोलण
जीव लावून अस क्षणात सोडून जाण..
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणावर प्रेम करणं
आधीच होरपळलेल्या मनाला पुन्हा जिवंत करणं ...
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणाला जवळ करणं
मनात नसताना सर्वस्व देण...
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणाच मौन जाणण
मनातल्या गुंत्याला हळुवारपणे सोडवण...
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणाचे मन जपण
स्वतःला विसरून दुसर्याला जाणण....
इतकं सोप्प असतं का ?
कुणाला सहज दूर करणं
श्वासांनी साद देऊन मग श्वासांनाच दूर लोटण..
कोमल ..........................२/५/१०
Saturday, May 1, 2010
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती....
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती
वाजतो हा स्वरमय मृदुंग किती ll
या मातीतच घडलो आम्ही
हिच्या रंगात रंगलो आम्ही
अभिमान आम्हाला या मातीचा किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
निधड्या छातीचे वीर आम्ही
जिंकण्यासाठीच लढतो आम्ही
गर्जतो आज मराठी शूरवीर किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
सळसळता उत्साह आमचा
तळपते रक्त आमचे
बेभान आज झालो किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
समुद्रालाही कोरडे करू
वाऱ्याचीही दिशा बदलू
पहा आज मराठीची शक्ती किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
सगळ्याच क्षेत्रात पुढे आम्ही
आता मागे हटणार नाही आम्ही
पहा मराठीची भरारी किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
कोमल ............................१/५/१०
वाजतो हा स्वरमय मृदुंग किती ll
या मातीतच घडलो आम्ही
हिच्या रंगात रंगलो आम्ही
अभिमान आम्हाला या मातीचा किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
निधड्या छातीचे वीर आम्ही
जिंकण्यासाठीच लढतो आम्ही
गर्जतो आज मराठी शूरवीर किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
सळसळता उत्साह आमचा
तळपते रक्त आमचे
बेभान आज झालो किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
समुद्रालाही कोरडे करू
वाऱ्याचीही दिशा बदलू
पहा आज मराठीची शक्ती किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
सगळ्याच क्षेत्रात पुढे आम्ही
आता मागे हटणार नाही आम्ही
पहा मराठीची भरारी किती
माझ्या मराठी मातीचा सुगंध किती ll
कोमल ............................१/५/१०
परतशील का कधी मी न सांगता.....
परतशील का कधी
मी न सांगता
देशील का कधी
मी काहीच न मागता ...
खूप सोप्पं असते रे
नुसतंच बोलण
पण येईल का तुला
ते वचन कधी जपता ...
शब्दही थकले माझे
ते हि फितूर झाले
कळेल का तुला
मी काही न बोलता ...
अश्रूंनाही मी कोंडून घेतले
भावनांनाहि मी दडपले
येईल का तुला
कधी मौन माझे जाणता...
संकटांना मी नेहमीच थोपवले
प्रवाहात मी नेहमी वाहावत गेले
येईल का कधी तुला
मला त्यातून वाचवता ...
परतशील का कधी
मी न सांगता ...
कोमल .....................३० /४ /१०
मी न सांगता
देशील का कधी
मी काहीच न मागता ...
खूप सोप्पं असते रे
नुसतंच बोलण
पण येईल का तुला
ते वचन कधी जपता ...
शब्दही थकले माझे
ते हि फितूर झाले
कळेल का तुला
मी काही न बोलता ...
अश्रूंनाही मी कोंडून घेतले
भावनांनाहि मी दडपले
येईल का तुला
कधी मौन माझे जाणता...
संकटांना मी नेहमीच थोपवले
प्रवाहात मी नेहमी वाहावत गेले
येईल का कधी तुला
मला त्यातून वाचवता ...
परतशील का कधी
मी न सांगता ...
कोमल .....................३० /४ /१०
हे आता करायला पाहिजे
मनातल्या भावनांना आवरायला पाहिजे
आयुष्य छोट आहे त्याची लांबी वाढवायला पाहिजे...
अजून किती दिवस आपल्याच दुःखांना कुरवाळत बसणार
कधीतरी त्यांच्यावरही हसायला पाहिजे...
खूप छाटले आपल्याच स्वप्नांचे पंख
कधीतरी उंच भरारीही घ्यायला शिकायला पाहिजे...
नेहमीच दुसर्यांना समजून घेण्यात दिवस संपतो
कधीतरी स्वतः साठीही वेळ द्यायला पाहिजे....
सुंदर गोड स्वप्न आता नुसतेच भास ठरले
त्या गोड स्वप्नांना आता गाडायला पाहिजे...
नेहमीच वाट पाहिली मी कुणीतरी परतण्याची
आता माझी वाटच बदलायला पाहिजे....
प्रेम नेहमीच भरभरून दिले मी
आता ते कुठेतरी थांबवायला पाहिजे...
निस्वार्थपणे बऱ्याच गोष्टी केल्या आजपर्यंत
आता आपलाही स्वार्थ साधला पाहिजे...
उगाचच सगळ्यांचा विचार करत बसते
आता स्वतःचाही विचार करायला पाहिजे....
लोकांच्या नजरेत नेहमीच सहानुभूती दिसली
आता ती नजर बदलायला पाहिजे....
गर्दीचा तर भाग मी नेहमीच राहिले
आता स्वतःची ओळखही करायला पाहिजे....
कोमल .....................३०/४/१०
आयुष्य छोट आहे त्याची लांबी वाढवायला पाहिजे...
अजून किती दिवस आपल्याच दुःखांना कुरवाळत बसणार
कधीतरी त्यांच्यावरही हसायला पाहिजे...
खूप छाटले आपल्याच स्वप्नांचे पंख
कधीतरी उंच भरारीही घ्यायला शिकायला पाहिजे...
नेहमीच दुसर्यांना समजून घेण्यात दिवस संपतो
कधीतरी स्वतः साठीही वेळ द्यायला पाहिजे....
सुंदर गोड स्वप्न आता नुसतेच भास ठरले
त्या गोड स्वप्नांना आता गाडायला पाहिजे...
नेहमीच वाट पाहिली मी कुणीतरी परतण्याची
आता माझी वाटच बदलायला पाहिजे....
प्रेम नेहमीच भरभरून दिले मी
आता ते कुठेतरी थांबवायला पाहिजे...
निस्वार्थपणे बऱ्याच गोष्टी केल्या आजपर्यंत
आता आपलाही स्वार्थ साधला पाहिजे...
उगाचच सगळ्यांचा विचार करत बसते
आता स्वतःचाही विचार करायला पाहिजे....
लोकांच्या नजरेत नेहमीच सहानुभूती दिसली
आता ती नजर बदलायला पाहिजे....
गर्दीचा तर भाग मी नेहमीच राहिले
आता स्वतःची ओळखही करायला पाहिजे....
कोमल .....................३०/४/१०
Thursday, April 29, 2010
नाही मी आता नाही थांबणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
अशीच चालत पुढे जाणार ...
ज्यांना सोबत केली
त्यांच्या अश्रुंनीच ओंजळ भरली
आता मी ती ओंजळ रिकामी करणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
दुसर्यांच्या हास्यात शोधले मी नेहमीच स्वतःला
त्या हास्यात माझेच हास्य मावळले कुठेतरी
आता मी माझेच हास्य शोधणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
प्रत्येकाचे दुःख मी आपले मानले
त्या दुःखातच मी गुंतून गेले
आता मी सारेच दुःख दूर सारणार...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
वाट पहिली मी नेहमीच दुसर्यांची
त्यात माझीच वाट कुठेतरी हरवली
आता मी माझीच वाट शोधणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
तुटतील नाती म्हणून मी घाबरत होते
त्या नात्यांचाच अंत मी आज पाहिला
आता मी नाही कोणतीही नाती जपणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
थकले मी माझी बाजू मांडताना
पण माझ्या मनाची पर्वा नव्हती कुणाला
आता मीच माझ्या मनाला जपणार ......
नाही मी आता नाही थांबणार ...
नाही जमलं कधी प्रेम सिद्ध करायला
त्या प्रेमानेच मला अनेक शिक्षा दिल्या
आता मी भावनांना असंच दडवून ठेवणार ........
नाही मी आता नाही थांबणार ...
दुटप्पी हे जग सारे
स्वार्थाचीच कळे त्यांना भाषा
आता मी हि त्यांना माझी भाषा शिकवणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
कोमल ..............................३०/४/१०
अशीच चालत पुढे जाणार ...
ज्यांना सोबत केली
त्यांच्या अश्रुंनीच ओंजळ भरली
आता मी ती ओंजळ रिकामी करणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
दुसर्यांच्या हास्यात शोधले मी नेहमीच स्वतःला
त्या हास्यात माझेच हास्य मावळले कुठेतरी
आता मी माझेच हास्य शोधणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
प्रत्येकाचे दुःख मी आपले मानले
त्या दुःखातच मी गुंतून गेले
आता मी सारेच दुःख दूर सारणार...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
वाट पहिली मी नेहमीच दुसर्यांची
त्यात माझीच वाट कुठेतरी हरवली
आता मी माझीच वाट शोधणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
तुटतील नाती म्हणून मी घाबरत होते
त्या नात्यांचाच अंत मी आज पाहिला
आता मी नाही कोणतीही नाती जपणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
थकले मी माझी बाजू मांडताना
पण माझ्या मनाची पर्वा नव्हती कुणाला
आता मीच माझ्या मनाला जपणार ......
नाही मी आता नाही थांबणार ...
नाही जमलं कधी प्रेम सिद्ध करायला
त्या प्रेमानेच मला अनेक शिक्षा दिल्या
आता मी भावनांना असंच दडवून ठेवणार ........
नाही मी आता नाही थांबणार ...
दुटप्पी हे जग सारे
स्वार्थाचीच कळे त्यांना भाषा
आता मी हि त्यांना माझी भाषा शिकवणार ...
नाही मी आता नाही थांबणार ...
कोमल ..............................३०/४/१०
Wednesday, April 28, 2010
तुझ्या आठवणीत....
तुझ्या आठवणीत
आजकाल दिवस जातो माझा
कधी आठवते ती संध्याकाळ
तुझ्या सोबत घालवलेली .......
तर कधी आठवतो तो समुद्र
किनाऱ्याकडे धाव घेणारा....
तर कधी कोरडाच भासणारा
आपल्यातच स्वतःला मिटून घेणारा .....
कधी आठवते तू ओंजळभरून दिलेली फुल
तुझ्या प्रेमाच्या सुगंधाने दरवळणारी .......
कधी आठवतो तुझा सहवास
मला तुझ्यात सामावून घेणारा .......
कधी आठवते तुझे अचानक येणे
मनाला सुखावून जाणारे .......
कधी आठवते तुझे असेच निघून जाणे
आजही मला जाळणारे .........
कोमल ...................२९/४/१०
आजकाल दिवस जातो माझा
कधी आठवते ती संध्याकाळ
तुझ्या सोबत घालवलेली .......
तर कधी आठवतो तो समुद्र
किनाऱ्याकडे धाव घेणारा....
तर कधी कोरडाच भासणारा
आपल्यातच स्वतःला मिटून घेणारा .....
कधी आठवते तू ओंजळभरून दिलेली फुल
तुझ्या प्रेमाच्या सुगंधाने दरवळणारी .......
कधी आठवतो तुझा सहवास
मला तुझ्यात सामावून घेणारा .......
कधी आठवते तुझे अचानक येणे
मनाला सुखावून जाणारे .......
कधी आठवते तुझे असेच निघून जाणे
आजही मला जाळणारे .........
कोमल ...................२९/४/१०
Tuesday, April 27, 2010
तू सोबत असताना.....
तू सोबत असताना......
गरज नाही लागत कुणाची
भीती नाही वाटत कशाची
तू सोबत असताना......
मार्गही सोप्पा होतो
अंधारही नाहीसा होतो
तू सोबत असताना......
कशाला कुणाची वाट बघावी
का उगाचच कसली काळजी करावी
तू सोबत असताना......
सामोरे जाते मी हसत संकटाला
नाही घाबरत मी उद्याच्या भविष्याला
हे देवा असाच नेहमी सोबत राहा
माझ्याही अन इतरांच्याही ........
कोमल ...................२७/४/१०
गरज नाही लागत कुणाची
भीती नाही वाटत कशाची
तू सोबत असताना......
मार्गही सोप्पा होतो
अंधारही नाहीसा होतो
तू सोबत असताना......
कशाला कुणाची वाट बघावी
का उगाचच कसली काळजी करावी
तू सोबत असताना......
सामोरे जाते मी हसत संकटाला
नाही घाबरत मी उद्याच्या भविष्याला
हे देवा असाच नेहमी सोबत राहा
माझ्याही अन इतरांच्याही ........
कोमल ...................२७/४/१०
ती एक रातराणी
ती एक रातराणी
नाजुकशी, निरागस
सुगंधान सर्वांना बेधुंद करणारी.......
ती एक रातराणी
कोणाच्या तरी प्रतीक्षेत
रोज न चुकता फुलणारी........
ती एक रातराणी
घाव सोसूनही
खूप प्रयत्नाने उमलू पाहणारी .........
ती एक रातराणी
थोडी अल्लड पण
मनापासून हवीहवीशी वाटणारी .........
ती एक रातराणी
सर्वांच्या हृदयाची राणी
आयुष्य तिचे फक्त एका रात्रीची कहाणी ...........
कोमल .....................२१/४/१०
नाजुकशी, निरागस
सुगंधान सर्वांना बेधुंद करणारी.......
ती एक रातराणी
कोणाच्या तरी प्रतीक्षेत
रोज न चुकता फुलणारी........
ती एक रातराणी
घाव सोसूनही
खूप प्रयत्नाने उमलू पाहणारी .........
ती एक रातराणी
थोडी अल्लड पण
मनापासून हवीहवीशी वाटणारी .........
ती एक रातराणी
सर्वांच्या हृदयाची राणी
आयुष्य तिचे फक्त एका रात्रीची कहाणी ...........
कोमल .....................२१/४/१०
कोश भावनांचे.............
प्रत्येक जण रमतो आपल्याच कोशात.......
कधी प्रेमाच्या तर कधी सहवासाच्या
कधी आठवणींच्या तर कधी विरहाच्या....
आयुष्य त्यांचे त्यातच गुरफटलेले
त्या कोशाचे बंध त्यातच अडकलेले......
कोशातच त्यांचे आयुष्य हरवलेले
त्यातच त्यांचे अस्तित्व लोपलेले......
विसरले ते या कोशाशिवायहि जग असते
आपले अस्तित्व तेव्हा कुठे आपले भासते...
कोशाचे रंग जरी गोड भासले
तरी खरे आयुष्य हे त्याहूनही सुंदर असते.....
जरा डोकावून पहा तुमच्या कोशातून
आयुष्याचे सगळे रंग पहा जरा अनुभवून....
तोडून बंध सारे त्या कोशाचे
जपा रंग आपल्याही अस्तित्वाचे.....
कोमल .........................२७/४/१०
कधी प्रेमाच्या तर कधी सहवासाच्या
कधी आठवणींच्या तर कधी विरहाच्या....
आयुष्य त्यांचे त्यातच गुरफटलेले
त्या कोशाचे बंध त्यातच अडकलेले......
कोशातच त्यांचे आयुष्य हरवलेले
त्यातच त्यांचे अस्तित्व लोपलेले......
विसरले ते या कोशाशिवायहि जग असते
आपले अस्तित्व तेव्हा कुठे आपले भासते...
कोशाचे रंग जरी गोड भासले
तरी खरे आयुष्य हे त्याहूनही सुंदर असते.....
जरा डोकावून पहा तुमच्या कोशातून
आयुष्याचे सगळे रंग पहा जरा अनुभवून....
तोडून बंध सारे त्या कोशाचे
जपा रंग आपल्याही अस्तित्वाचे.....
कोमल .........................२७/४/१०
Sunday, April 25, 2010
कोणीतरी असावं जोडीला
कोणीतरी असावं जोडीला
रात्रभर जागत सोबतीला ....
कोणीतरी असावं जोडीला
गप्पांचा फड रंगवायला ...
कोणीतरी असावं जोडीला
सुरात सूर मिसळवायला ....
कोणीतरी असावं जोडीला
मनापासून हसायला ...
कोणीतरी असावं जोडीला
एकांतात आसव गाळायला...
कोणीतरी असावं जोडीला
उगाचच वाद घालायला ...
कोणीतरी असावं जोडीला
पावसात एकत्र भिजायला
कोणीतरी असावं जोडीला
एकाच कपातील चहा प्यायला
कोणीतरी असावं जोडीला
वाळूतून चालायला ....
कोणीतरी असावं जोडीला
आयुष्यभर साथ द्यायला ....
कोमल .............२६/४/१०
रात्रभर जागत सोबतीला ....
कोणीतरी असावं जोडीला
गप्पांचा फड रंगवायला ...
कोणीतरी असावं जोडीला
सुरात सूर मिसळवायला ....
कोणीतरी असावं जोडीला
मनापासून हसायला ...
कोणीतरी असावं जोडीला
एकांतात आसव गाळायला...
कोणीतरी असावं जोडीला
उगाचच वाद घालायला ...
कोणीतरी असावं जोडीला
पावसात एकत्र भिजायला
कोणीतरी असावं जोडीला
एकाच कपातील चहा प्यायला
कोणीतरी असावं जोडीला
वाळूतून चालायला ....
कोणीतरी असावं जोडीला
आयुष्यभर साथ द्यायला ....
कोमल .............२६/४/१०
आई तुझ्याशिवाय ....
आई तुझ्याशिवाय ....
नसे माझ्या जगण्याला अर्थ
भासे सारे जग निरर्थक ...
तुझ्याशिवाय घर कसं खायला उठत
पाऊल माझंही दारातच अडखळत ...
दिवसरात्र आमच्यासाठी राबत असतेस
तरीही 'मी दमले नाही' असंच सांगतेस ...
कळतो ग मलाही तुझा त्रास
आणणार आहे मी सगळी सुख तुझ्या पायाशी खास ...
नको ग मला अशी जाऊ सोडून एकटी
सगळी लोक हिणवतील मला बोलून पोरकी ...
तुझ्याशिवाय आई कोण घेणार मला कुशीत
बैस जरा इथे मला घे ग एकदा मिठीत ....
कोमल ..................२५/४/१०
नसे माझ्या जगण्याला अर्थ
भासे सारे जग निरर्थक ...
तुझ्याशिवाय घर कसं खायला उठत
पाऊल माझंही दारातच अडखळत ...
दिवसरात्र आमच्यासाठी राबत असतेस
तरीही 'मी दमले नाही' असंच सांगतेस ...
कळतो ग मलाही तुझा त्रास
आणणार आहे मी सगळी सुख तुझ्या पायाशी खास ...
नको ग मला अशी जाऊ सोडून एकटी
सगळी लोक हिणवतील मला बोलून पोरकी ...
तुझ्याशिवाय आई कोण घेणार मला कुशीत
बैस जरा इथे मला घे ग एकदा मिठीत ....
कोमल ..................२५/४/१०
आज वाहून जाऊ देत ........
आज वाहून जाऊ देत ........
मनात साठलेल्या शब्दांना ...
डोळ्यात गोठलेल्या अश्रूंना .....
जखमेत सुकलेल्या रुधिराला...
धुक्यात हरवलेल्या आठवणींना ...
डोक्यात घोंगावणार्या विचारांना ....
गुंत्यात अडकलेल्या प्रश्नांना ...
तुझ्या मावळलेल्या हास्याला ...
पहाडासारख्या दुःखांना ...
चिमटीत पकडलेल्या सुखांना ....
मनात लपवून ठेवलेल्या प्रेमाला ...
बंद मुठीत कोंडलेल्या स्वप्नांना ....
आज खरंच वाहून जाऊ देत ......
कोमल ...........................२५/४/१०
मनात साठलेल्या शब्दांना ...
डोळ्यात गोठलेल्या अश्रूंना .....
जखमेत सुकलेल्या रुधिराला...
धुक्यात हरवलेल्या आठवणींना ...
डोक्यात घोंगावणार्या विचारांना ....
गुंत्यात अडकलेल्या प्रश्नांना ...
तुझ्या मावळलेल्या हास्याला ...
पहाडासारख्या दुःखांना ...
चिमटीत पकडलेल्या सुखांना ....
मनात लपवून ठेवलेल्या प्रेमाला ...
बंद मुठीत कोंडलेल्या स्वप्नांना ....
आज खरंच वाहून जाऊ देत ......
कोमल ...........................२५/४/१०
फक्त माझ्या बाबांसाठी .......
आज माझ्या बाबांचा वाढदिवस आहे. हि कविता फक्त त्यांच्यासाठी ......
अंगाखांद्यावर खेळवत आज
इतकं मोठ केल तुम्ही
सुखानं ओंजळ भरण्याच
काम आता करणार आम्ही …
आमच्यासाठी केलेल्या सगळ्या
गोष्टी डोळ्यासमोरून तरळून गेल्या
नकळत पापण्यांच्या
कडाही माझ्या पाणावल्या …
तुमच्यावरच प्रेम व्यक्त
करणं कधी जमलं नाही
पण तुमच्याशिवाय आयुष्याला
काही अर्थच उरत नाही …
नका करू काळजी
तुम्ही हरण्याची
आम्ही असताना नका बाळगू
भीती तुम्ही एकटेपणाची …
आयुष्याचे एक पर्व
संपून नवे सुरु होईल
आमच्या सोबत त्यातही
मग रंगत येईल …
उदंड आयुष्य अन सौख्य
लाभू दे तुम्हाला
अन तुमची सोबत
मिळो आयुष्यभर आम्हाला …
कोमल ..........................२४/४/१०
अंगाखांद्यावर खेळवत आज
इतकं मोठ केल तुम्ही
सुखानं ओंजळ भरण्याच
काम आता करणार आम्ही …
आमच्यासाठी केलेल्या सगळ्या
गोष्टी डोळ्यासमोरून तरळून गेल्या
नकळत पापण्यांच्या
कडाही माझ्या पाणावल्या …
तुमच्यावरच प्रेम व्यक्त
करणं कधी जमलं नाही
पण तुमच्याशिवाय आयुष्याला
काही अर्थच उरत नाही …
नका करू काळजी
तुम्ही हरण्याची
आम्ही असताना नका बाळगू
भीती तुम्ही एकटेपणाची …
आयुष्याचे एक पर्व
संपून नवे सुरु होईल
आमच्या सोबत त्यातही
मग रंगत येईल …
उदंड आयुष्य अन सौख्य
लाभू दे तुम्हाला
अन तुमची सोबत
मिळो आयुष्यभर आम्हाला …
कोमल ..........................२४/४/१०
Friday, April 23, 2010
आठवणीतले सुगंध ...
आठवतात का तुला ?
पहाटेच्या गार वाऱ्याचा सुगंध ..
दारात पडलेल्या प्राजक्ताचा सुगंध ...
जळणाऱ्या चुलीचा सुगंध ..
सारवलेल्या अंगणाचा सुगंध ...
दिवाळीच्या उटण्याचा सुगंध ..
तव्यावरच्या खरपूस पोळीचा सुगंध ..
पहिल्या पावसात भिजलेल्या मातीचा सुगंध ..
त्यात वाफाळणार्या चहाचा अन कांदाभाजीचा सुगंध ..
समुद्रावरच्या खाऱ्या वाऱ्याचा सुगंध ..
देवघरातल्या उदबत्तीचा सुगंध ..
मनात साठलेल्या तुझ्या आठवणींचा सुगंध ..
अन त्यात हरवलेल्या माझ्या मनाचा सुगंध ..
आठवतात का तुला ?
कोमल ..............................२३/४/१०
पहाटेच्या गार वाऱ्याचा सुगंध ..
दारात पडलेल्या प्राजक्ताचा सुगंध ...
जळणाऱ्या चुलीचा सुगंध ..
सारवलेल्या अंगणाचा सुगंध ...
दिवाळीच्या उटण्याचा सुगंध ..
तव्यावरच्या खरपूस पोळीचा सुगंध ..
पहिल्या पावसात भिजलेल्या मातीचा सुगंध ..
त्यात वाफाळणार्या चहाचा अन कांदाभाजीचा सुगंध ..
समुद्रावरच्या खाऱ्या वाऱ्याचा सुगंध ..
देवघरातल्या उदबत्तीचा सुगंध ..
मनात साठलेल्या तुझ्या आठवणींचा सुगंध ..
अन त्यात हरवलेल्या माझ्या मनाचा सुगंध ..
आठवतात का तुला ?
कोमल ..............................२३/४/१०
Thursday, April 22, 2010
दोन क्षण ....
मैत्री दोन क्षणांची
नकळत झालेली ll
विश्वास दोन क्षणांचा
मनापासून जपलेला ll
प्रेम दोन क्षणांचे
अचानक हरवणारे ll
सहवास दोन क्षणांचा
हुरहूर लावून संपणारा ll
विरह दोन क्षणांचा
आठवणीत जाळणारा ll
सुख दोन क्षणांचे
तेवढ्यापुरते समाधान देणारे ll
आयुष्य दोन क्षणांचे
अस्तित्व जपणारे ll
कोमल .........................२२/४/१०
नकळत झालेली ll
विश्वास दोन क्षणांचा
मनापासून जपलेला ll
प्रेम दोन क्षणांचे
अचानक हरवणारे ll
सहवास दोन क्षणांचा
हुरहूर लावून संपणारा ll
विरह दोन क्षणांचा
आठवणीत जाळणारा ll
सुख दोन क्षणांचे
तेवढ्यापुरते समाधान देणारे ll
आयुष्य दोन क्षणांचे
अस्तित्व जपणारे ll
कोमल .........................२२/४/१०
अस्तित्व माझे शोधतेय मी
अस्तित्व माझे शोधतेय मी
हरवले आहे ते कुठेतरी ...
माणसांच्या गर्दीत ...
प्रेमाच्या बंधनात ...
विचारांच्या कोड्यात ...
भावनांच्या गुंत्यात ...
आठवणींच्या धुक्यात ...
जबाबदारीच्या ओझ्यात ...
दुसर्यांच्या हास्यात ...
अश्रूंच्या ओलाव्यात ...
विखुरलेल्या विश्वासात ...
उरलेल्या आयुष्यात ...
अस्तित्व माझे शोधतेय मी ...
कोमल ...........................२२/४/१०
हरवले आहे ते कुठेतरी ...
माणसांच्या गर्दीत ...
प्रेमाच्या बंधनात ...
विचारांच्या कोड्यात ...
भावनांच्या गुंत्यात ...
आठवणींच्या धुक्यात ...
जबाबदारीच्या ओझ्यात ...
दुसर्यांच्या हास्यात ...
अश्रूंच्या ओलाव्यात ...
विखुरलेल्या विश्वासात ...
उरलेल्या आयुष्यात ...
अस्तित्व माझे शोधतेय मी ...
कोमल ...........................२२/४/१०
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा हि रात्र चांदण्या पांघरते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा कुठेतरी कोणीतरी कानात कुजबुजते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा हा बेधुंद वर मनाला स्पर्शून जातो
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा मी माझ्या एकटेपणाला कवटाळून बसते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा मी एकांतात अश्रू ढाळते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा माझ्यामुळे एखादे निरागस हास्य फुलते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा मी विचारांच्या धुक्यात हरवून जाते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा मी माझे अस्तित्व शोधते
तेव्हा मला तुझीच आठवण येते ...
कोमल ...............२२/४/१०
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा कुठेतरी कोणीतरी कानात कुजबुजते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा हा बेधुंद वर मनाला स्पर्शून जातो
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा मी माझ्या एकटेपणाला कवटाळून बसते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा मी एकांतात अश्रू ढाळते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा माझ्यामुळे एखादे निरागस हास्य फुलते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा मी विचारांच्या धुक्यात हरवून जाते
तेव्हा मला तुझी आठवण येते ...
जेव्हा मी माझे अस्तित्व शोधते
तेव्हा मला तुझीच आठवण येते ...
कोमल ...............२२/४/१०
Tuesday, April 20, 2010
कुणासाठी ......
हि रात चांदण्यांनी
पांघरली कुणासाठी ......
हि निशब्द शांतता
पसरवली कुणासाठी ......
हा बेधुंद वारा
अडवला कुणासाठी ......
हा अंधार दाट
केला कुणासाठी ......
हे आभाळ आज
दाटले कुणासाठी ......
मी आज एकटी
चालले कुणासाठी ......
हि ओसाड वाट
थांबली कुणासाठी ......
ते अश्रू आज
सांडले कुणासाठी ......
हास्य मी माझे
हरवले कुणासाठी ......
आठवणीत मी
घुटमळले कुणासाठी ......
कोमल .................२०/४/१०
पांघरली कुणासाठी ......
हि निशब्द शांतता
पसरवली कुणासाठी ......
हा बेधुंद वारा
अडवला कुणासाठी ......
हा अंधार दाट
केला कुणासाठी ......
हे आभाळ आज
दाटले कुणासाठी ......
मी आज एकटी
चालले कुणासाठी ......
हि ओसाड वाट
थांबली कुणासाठी ......
ते अश्रू आज
सांडले कुणासाठी ......
हास्य मी माझे
हरवले कुणासाठी ......
आठवणीत मी
घुटमळले कुणासाठी ......
कोमल .................२०/४/१०
Thursday, April 15, 2010
नशीब
अस एकटच का चालायचं ?
अस किती दिवस जगायचं ?
दुसऱ्यांना समजून घेताना
आपण मात्र अस रिकामच उरायचं
वाटल होत नशिबाला आता तरी बदलायचं
पण एकटीनेच अस किती दिवस ओढायचं ?
दिवस रात्र दुसर्यांच्या हास्यात स्वतःला शोधायचं
आणि आपले दुःख मात्र ऊरात दडवायचं
सगळ्यांना देताना एक दिवस असंच संपून जाईल सगळ
स्वतः साठी मात्र उरणार नाही काहीच माझं असं वेगळ
कदाचित हेच माझं नशीब हेच माझं भाग्यं आहे ...
कोमल ....................१५/४/१०
अस किती दिवस जगायचं ?
दुसऱ्यांना समजून घेताना
आपण मात्र अस रिकामच उरायचं
वाटल होत नशिबाला आता तरी बदलायचं
पण एकटीनेच अस किती दिवस ओढायचं ?
दिवस रात्र दुसर्यांच्या हास्यात स्वतःला शोधायचं
आणि आपले दुःख मात्र ऊरात दडवायचं
सगळ्यांना देताना एक दिवस असंच संपून जाईल सगळ
स्वतः साठी मात्र उरणार नाही काहीच माझं असं वेगळ
कदाचित हेच माझं नशीब हेच माझं भाग्यं आहे ...
कोमल ....................१५/४/१०
Wednesday, April 14, 2010
बंध......
बंध मैत्रीचे
नकळत जपलेले ll
बंध आठवणींचे
ऊरात लपलेले ll
बंध भावनांचे
मनात दडलेले ll
बंध नात्यांचे
नशिबाने लाभलेले ll
बंध प्रीतीचे
विश्वासाने बांधलेले ll
कोमल ....................१४/४/१०
नकळत जपलेले ll
बंध आठवणींचे
ऊरात लपलेले ll
बंध भावनांचे
मनात दडलेले ll
बंध नात्यांचे
नशिबाने लाभलेले ll
बंध प्रीतीचे
विश्वासाने बांधलेले ll
कोमल ....................१४/४/१०
शब्दात गुंतता तुझ्या.....
शब्दात गुंतता तुझ्या
मी गीत तुझेच गायले
श्वासात गुंतता तुझ्या
मी एकरूप झाले
विचारात गुंतता तुझ्या
मी उगाच घुटमळले
आठवणीत गुंतता तुझ्या
मी रंगून गेले
भावनात गुंतता तुझ्या
मी अडकून गेले
प्रीतीत गुंतता तुझ्या
मी तुझीच झाले
कोमल ............................१४/४/१०
मी गीत तुझेच गायले
श्वासात गुंतता तुझ्या
मी एकरूप झाले
विचारात गुंतता तुझ्या
मी उगाच घुटमळले
आठवणीत गुंतता तुझ्या
मी रंगून गेले
भावनात गुंतता तुझ्या
मी अडकून गेले
प्रीतीत गुंतता तुझ्या
मी तुझीच झाले
कोमल ............................१४/४/१०
Monday, April 12, 2010
त्रिवेणी ...........एक प्रयत्न
पाहवत नाही रे मला तुला असं
तुझ्या त्रासाने मला त्रास होतो
,
,
,
मी फक्त माझा त्रास कमी करतेय !!
आठवते का तुला आपली पहिली भेट
अचानक भरून आलेल्या आभाळासारखी
,
,
,
आजकाल आभाळ अगदी निरभ्र असतं !!
किती खुश असायचास रे तू आधी
तुला असं पाहिलं कि मी ही खूप हसायचे
,
,
,
काहीही कर पण माझं हास्य मला परत दे !!
असं म्हणतात प्रेमात लोक
बऱ्याचदा फक्त स्वतःचा फायदा बघतात
,
,
,
कदाचित म्हणून मला प्रेम करणं जमत नाही !!
या जगात खूप स्वार्थी लोक आहेत
नेहमी दुसर्यांना खड्यात पाडणारे
,
,
,
म्हणून आजकाल मी खड्डे बुजावायचं काम करते !!
किती धूळ साचली आहे मनावर
विचारानंवरही जळमट आली आहेत
,
,
,
म्हणून आजकाल मी ही सगळी धूळ झाडत असते !!
ठाऊक आहे मला तू परतणार नाहीस
तसा तू न येण्यासाठीच गेला होतास
,
,
,
पण काल अचानक तुझा निरोप आला !!
कोमल ......................१२/४/१०
तुझ्या त्रासाने मला त्रास होतो
,
,
,
मी फक्त माझा त्रास कमी करतेय !!
आठवते का तुला आपली पहिली भेट
अचानक भरून आलेल्या आभाळासारखी
,
,
,
आजकाल आभाळ अगदी निरभ्र असतं !!
किती खुश असायचास रे तू आधी
तुला असं पाहिलं कि मी ही खूप हसायचे
,
,
,
काहीही कर पण माझं हास्य मला परत दे !!
असं म्हणतात प्रेमात लोक
बऱ्याचदा फक्त स्वतःचा फायदा बघतात
,
,
,
कदाचित म्हणून मला प्रेम करणं जमत नाही !!
या जगात खूप स्वार्थी लोक आहेत
नेहमी दुसर्यांना खड्यात पाडणारे
,
,
,
म्हणून आजकाल मी खड्डे बुजावायचं काम करते !!
किती धूळ साचली आहे मनावर
विचारानंवरही जळमट आली आहेत
,
,
,
म्हणून आजकाल मी ही सगळी धूळ झाडत असते !!
ठाऊक आहे मला तू परतणार नाहीस
तसा तू न येण्यासाठीच गेला होतास
,
,
,
पण काल अचानक तुझा निरोप आला !!
कोमल ......................१२/४/१०
आठवणी न सरणाऱ्या .....
आठवणींचे दवबिंदू
सुखावून जातात
कुणाच्याही नकळत
निसटून जातात ......
आठवणींचे पाऊस
नकळत बरसतो
अन कोरड्या मनाला
मनसोक्त भिजवतो .......
आठवणींचा सडा
कधीही पडतो
अन नकळत
सुगंध दरवळतो .......
आठवणींचे चांदणे
आकाश पांघरते
त्याच्या मंद प्रकाशातही
मन नकळत उजळते .......
कोमल ......................१२/४/१०
सुखावून जातात
कुणाच्याही नकळत
निसटून जातात ......
आठवणींचे पाऊस
नकळत बरसतो
अन कोरड्या मनाला
मनसोक्त भिजवतो .......
आठवणींचा सडा
कधीही पडतो
अन नकळत
सुगंध दरवळतो .......
आठवणींचे चांदणे
आकाश पांघरते
त्याच्या मंद प्रकाशातही
मन नकळत उजळते .......
कोमल ......................१२/४/१०
Sunday, April 11, 2010
अंतरात तू मनात तू
सामावून आहेस ...
शब्दात तू देहात तू
व्यापून आहेस ...
श्वासात तू नयनात तू
भरून आहेस ...
भावनांत तू विचारात तू
गुंतून आहेस ...
मनाच्या गाभाऱ्यात तू
उरून आहेस ...
अस्तित्वात तू वास्तवात तू
जपलेला आहेस ...
कधी हास्यात तर कधी अश्रूत तू
लपलेला आहेस ...
कधी क्षितिजावर तर कधी नक्षत्रामध्ये तू
कोरून आहेस ...
या चांदण्यात या चंद्रमात तू
उजळून आहेस ...
माझ्या नश्वर देहाला मी
तुझ्यात सामावून घेण्यास आतुर आहे ....
कोमल ....................१२/४/१०
सामावून आहेस ...
शब्दात तू देहात तू
व्यापून आहेस ...
श्वासात तू नयनात तू
भरून आहेस ...
भावनांत तू विचारात तू
गुंतून आहेस ...
मनाच्या गाभाऱ्यात तू
उरून आहेस ...
अस्तित्वात तू वास्तवात तू
जपलेला आहेस ...
कधी हास्यात तर कधी अश्रूत तू
लपलेला आहेस ...
कधी क्षितिजावर तर कधी नक्षत्रामध्ये तू
कोरून आहेस ...
या चांदण्यात या चंद्रमात तू
उजळून आहेस ...
माझ्या नश्वर देहाला मी
तुझ्यात सामावून घेण्यास आतुर आहे ....
कोमल ....................१२/४/१०
तुला कधी जमलंच नाही ........
मैत्री म्हणजे काय ती तू ओळखलीच नाही
निस्वार्थ, निरपेक्ष नात्यांची किंमत तू कधी ठेवलीच नाही ..
विश्वास म्हणजे काय तो तू जपलाच नाही
दिलेल्या शब्दाला तू कधी जागलाच नाही ..
त्याग म्हणजे काय तो तुला कळलाच नाही
निस्वार्थ मनाने तो तू कधीच केलाच नाही ..
आपुलकी म्हणजे काय ती तू कधी जाणलीच नाही
निर्मळ जिव्हाळा तू कधी जपलाच नाही ..
प्रेम म्हणजे काय ते तू कधी जाणलेच नाही
निस्वार्थपणे कसं द्यायचं हे तुला कधी जमलंच नाही ..
जबाबदाऱ्या म्हणजे काय त्या तू कधी निभावल्याच नाही
स्वतःशिवाय कधी तू कोणाचा विचार केलासच नाही ..
आयुष्य म्हणजे काय हे तू जगलासच नाही
ऊन-पावसाचा खेळ तुला कधी कळलाच नाही ..
कोमल ...................११/४/१०
निस्वार्थ, निरपेक्ष नात्यांची किंमत तू कधी ठेवलीच नाही ..
विश्वास म्हणजे काय तो तू जपलाच नाही
दिलेल्या शब्दाला तू कधी जागलाच नाही ..
त्याग म्हणजे काय तो तुला कळलाच नाही
निस्वार्थ मनाने तो तू कधीच केलाच नाही ..
आपुलकी म्हणजे काय ती तू कधी जाणलीच नाही
निर्मळ जिव्हाळा तू कधी जपलाच नाही ..
प्रेम म्हणजे काय ते तू कधी जाणलेच नाही
निस्वार्थपणे कसं द्यायचं हे तुला कधी जमलंच नाही ..
जबाबदाऱ्या म्हणजे काय त्या तू कधी निभावल्याच नाही
स्वतःशिवाय कधी तू कोणाचा विचार केलासच नाही ..
आयुष्य म्हणजे काय हे तू जगलासच नाही
ऊन-पावसाचा खेळ तुला कधी कळलाच नाही ..
कोमल ...................११/४/१०
वाट पाहत होते रे ..
वाट पाहत होते रे ..
तू परतण्याची
रडणाऱ्या मनाला
तुझ्यात सामावण्याची ...
वाट पाहत होते रे ..
तुझ्या एका हाकेची
मी दूर जात असताना
तू मला थांबवण्याची ..
वाट पाहत होते रे ..
मी तुझ्या प्रेमाची
माझ्या जळणाऱ्या मनाला
त्यात चिंब भिजवण्याची ..
वाट पाहत होते रे ..
तुझ्या शेवटच्या भेटीची
ठाऊक आहे तू येणार नाहीस
पण तरीही वाट पाहतेय तू स्वतःहून परतण्याची ...
कोमल .............११/४/१०
तू परतण्याची
रडणाऱ्या मनाला
तुझ्यात सामावण्याची ...
वाट पाहत होते रे ..
तुझ्या एका हाकेची
मी दूर जात असताना
तू मला थांबवण्याची ..
वाट पाहत होते रे ..
मी तुझ्या प्रेमाची
माझ्या जळणाऱ्या मनाला
त्यात चिंब भिजवण्याची ..
वाट पाहत होते रे ..
तुझ्या शेवटच्या भेटीची
ठाऊक आहे तू येणार नाहीस
पण तरीही वाट पाहतेय तू स्वतःहून परतण्याची ...
कोमल .............११/४/१०
मुखवटे चेहऱ्यावरचे ..........
मुखवटे चेहऱ्यावरचे ..........
कधी आनंदाचे कधी दुःखाचे
कधी हसणारे कधी रडवणारे
कधी सहानुभूतींचे कधी अगतिकतेचे
कधी आपलेपणाचे कधी परकेपणाचे
कधी सवयींचे तर कधी गरजेचे
कधी प्रेमाचे तर कधी मैत्रीचे
कधी विश्वासाचे तर कधी खोट्या नात्यांचे
कधी टोचणारे तर कधी बोचणारे
कधी दडलेले तर कधी उघडपणे वावरणारे
कधी हसवणारे तर कधी फसवणारे
कोमल .....................९/४/१०
कधी आनंदाचे कधी दुःखाचे
कधी हसणारे कधी रडवणारे
कधी सहानुभूतींचे कधी अगतिकतेचे
कधी आपलेपणाचे कधी परकेपणाचे
कधी सवयींचे तर कधी गरजेचे
कधी प्रेमाचे तर कधी मैत्रीचे
कधी विश्वासाचे तर कधी खोट्या नात्यांचे
कधी टोचणारे तर कधी बोचणारे
कधी दडलेले तर कधी उघडपणे वावरणारे
कधी हसवणारे तर कधी फसवणारे
कोमल .....................९/४/१०
Saturday, April 3, 2010
भास मनाचे ...
भास तुझे नि माझे
निशब्द शांततेचे ......
भास प्रेमाचे नि मैत्रीचे
हळव्या विश्वासाचे .....
भास फुलाचे नि सुगंधाचे
दरवळणाऱ्या आठवणींचे .....
भास जबाबदारींचे नि कर्तव्यांचे
नसलेल्या नात्यांचे .......
भास अंधाराचे नि सावलींचे
मन पोखरणाऱ्या भीतीचे .....
भास मनाचे नि अंतरंगाचे
आपल्याच गूढ अस्तित्वाचे .....
कोमल ....................४/४/१०
निशब्द शांततेचे ......
भास प्रेमाचे नि मैत्रीचे
हळव्या विश्वासाचे .....
भास फुलाचे नि सुगंधाचे
दरवळणाऱ्या आठवणींचे .....
भास जबाबदारींचे नि कर्तव्यांचे
नसलेल्या नात्यांचे .......
भास अंधाराचे नि सावलींचे
मन पोखरणाऱ्या भीतीचे .....
भास मनाचे नि अंतरंगाचे
आपल्याच गूढ अस्तित्वाचे .....
कोमल ....................४/४/१०
मी न माझा राहिलो ....
मी न माझा राहिलो ....
हलकेच उडणारे
केस सांभाळताना
लांबूनच तुला
चोरून पाहताना
मी न माझा राहिलो ....
सहजच नाक्यावर
मैत्रिणींशी बोलताना
हलकेच हसताना
उगाचच तिथे घुटमळताना
मी न माझा राहिलो ....
मग वळून बघताना
घाईत जाताना
ती शोधक नजर पाहताना
अडखळलेल्या वाटेवर
मी न माझा राहिलो ....
येशील जेव्हा कधी तू
माझ्याही सामोरी अशी
डोळ्यात तुझ्या पाहताना
तेव्हाही मी असाच बोलेन
कि, मी न माझा राहिलो ....
कोमल ..................२/४/१०
केस सांभाळताना
लांबूनच तुला
चोरून पाहताना
मी न माझा राहिलो ....
सहजच नाक्यावर
मैत्रिणींशी बोलताना
हलकेच हसताना
उगाचच तिथे घुटमळताना
मी न माझा राहिलो ....
मग वळून बघताना
घाईत जाताना
ती शोधक नजर पाहताना
अडखळलेल्या वाटेवर
मी न माझा राहिलो ....
येशील जेव्हा कधी तू
माझ्याही सामोरी अशी
डोळ्यात तुझ्या पाहताना
तेव्हाही मी असाच बोलेन
कि, मी न माझा राहिलो ....
कोमल ..................२/४/१०
निरोप ........
विखरून गेले शब्द
गोठलेल्या भावना
अंतरातली शांत
अस्वस्थता !!
आर्त हळव्या जीवाची
निशब्द झाली व्यथा
खोट्या विश्वासाची
फुकाची चिंता !!
कशाला हवी नाती
उगाचच भीती
उद्या डोळे उघडल्यावर
हरवण्याची !!
नकोच तो लळा
ओल्या जीवाचा हळवा
निरोप घेताना
जीव घेई !!
तरीही घुटमळते
वाट हरवलेली
आठवणीत तुझ्या
अजूनही !!
कोमल ........................१/४/१०
गोठलेल्या भावना
अंतरातली शांत
अस्वस्थता !!
आर्त हळव्या जीवाची
निशब्द झाली व्यथा
खोट्या विश्वासाची
फुकाची चिंता !!
कशाला हवी नाती
उगाचच भीती
उद्या डोळे उघडल्यावर
हरवण्याची !!
नकोच तो लळा
ओल्या जीवाचा हळवा
निरोप घेताना
जीव घेई !!
तरीही घुटमळते
वाट हरवलेली
आठवणीत तुझ्या
अजूनही !!
कोमल ........................१/४/१०
Tuesday, March 30, 2010
जे सांगायचंय ते सांगून टाक ...
जे सांगायचंय ते सांगून टाक ...
गोठलेल्या मनाला वितळवून टाक
साचलेल्या शब्दांना विखरून टाक
जमेल जसं वाटेल तसं तुझ्या भावना मांडून टाक
जे सांगायचंय ते सांगून टाक ...
भरकटलेल्या विचारांना दिशा देऊन टाक
अर्थहीन स्वप्नांना सोडून टाक
उरलेल्या विश्वासाने मनाला मोकळ करून टाक
जे सांगायचंय ते सांगून टाक ...
अंधारलेल्या वाटा आता उजळून टाक
नवीन स्वप्नांना पंख देऊन टाक
प्रेमाने आयुष्य व्यापून टाक
जे सांगायचंय ते सांगून टाक ...
कोमल ............................३१/३/१०
गोठलेल्या मनाला वितळवून टाक
साचलेल्या शब्दांना विखरून टाक
जमेल जसं वाटेल तसं तुझ्या भावना मांडून टाक
जे सांगायचंय ते सांगून टाक ...
भरकटलेल्या विचारांना दिशा देऊन टाक
अर्थहीन स्वप्नांना सोडून टाक
उरलेल्या विश्वासाने मनाला मोकळ करून टाक
जे सांगायचंय ते सांगून टाक ...
अंधारलेल्या वाटा आता उजळून टाक
नवीन स्वप्नांना पंख देऊन टाक
प्रेमाने आयुष्य व्यापून टाक
जे सांगायचंय ते सांगून टाक ...
कोमल ............................३१/३/१०
कधीही कुठेही.....
किंमत ...
किती स्वस्त शब्द ...
सर्रास वापरला जाणारा ....
कधीही कुठेही
प्रेम ...
किती सोप्पा शब्द ...
कुणालाही बोलला जाणारा
कधीही कुठेही
विश्वास ...
किती जड शब्द ...
सहज मोडला जाणारा
कधीही कुठेही
आठवण ...
किती गोड शब्द ...
नकळत चेहऱ्यावर हास्य फुलवते
कधीही कुठेही
मन ...
किती नाजूक शब्द ...
जीवापाड जपावे लागते
कधीही कुठेही
मैत्री ...
किती प्रेमळ शब्द ...
रक्ताच्या नात्यांपेक्षाही जीव लावणारे
कधीही कुठेही
आयुष्य ...
किती सुंदर शब्द ...
मनापासून जगायला शिकवणारे
कधीही कुठेही
कोमल ...............................३०/३/१०
किती स्वस्त शब्द ...
सर्रास वापरला जाणारा ....
कधीही कुठेही
प्रेम ...
किती सोप्पा शब्द ...
कुणालाही बोलला जाणारा
कधीही कुठेही
विश्वास ...
किती जड शब्द ...
सहज मोडला जाणारा
कधीही कुठेही
आठवण ...
किती गोड शब्द ...
नकळत चेहऱ्यावर हास्य फुलवते
कधीही कुठेही
मन ...
किती नाजूक शब्द ...
जीवापाड जपावे लागते
कधीही कुठेही
मैत्री ...
किती प्रेमळ शब्द ...
रक्ताच्या नात्यांपेक्षाही जीव लावणारे
कधीही कुठेही
आयुष्य ...
किती सुंदर शब्द ...
मनापासून जगायला शिकवणारे
कधीही कुठेही
कोमल ...............................३०/३/१०
Sunday, March 28, 2010
अंतर...
किती अंतर आहे अजून आपल्यात....
शरीराचे कि मनाचे .....
भावनांचे कि विचारांचे ......
स्वप्नांचे कि अनुभवांचे .....
स्वभावाचे कि कृतीचे .....
गावांचे कि रस्त्यांचे ....
ओढ्याचे कि समुद्राचे .....
काळाचे कि वेळेचे ....
शब्दांचे कि स्पर्शांचे .....
अश्रुंचे कि श्वासांचे .....
मैत्रीचे कि प्रेमाचे .....
कि आहेत फक्त माझ्या
मनातील भासांचे
सगळाच गुंता आहे नुसता
कधी सुटेल का हे कोडे अंतराचे ?
कोमल ......................२९/३/१०
शरीराचे कि मनाचे .....
भावनांचे कि विचारांचे ......
स्वप्नांचे कि अनुभवांचे .....
स्वभावाचे कि कृतीचे .....
गावांचे कि रस्त्यांचे ....
ओढ्याचे कि समुद्राचे .....
काळाचे कि वेळेचे ....
शब्दांचे कि स्पर्शांचे .....
अश्रुंचे कि श्वासांचे .....
मैत्रीचे कि प्रेमाचे .....
कि आहेत फक्त माझ्या
मनातील भासांचे
सगळाच गुंता आहे नुसता
कधी सुटेल का हे कोडे अंतराचे ?
कोमल ......................२९/३/१०
Saturday, March 27, 2010
मनातल्या .............चारोळ्या
बऱ्याच वेळा मी
माझीच नसते
कोणत्यातरी जगात
हरवलेली असते ......
अशीच आहे मी
थोडी वेडी अन विचित्र
जागेपणीच रंगवत असते
मी स्वप्नांची चित्र......
उगाचच कधी कधी
मनाचे आभाळ भरून येते
मग नकळतच आठवणींनी
डोळ्यात दाटून येते.......
पंख तर केव्हाच छाटले
आता तर स्वप्नही अंधुक झाली
मावळत्या सूर्यासोबत
आता सावलीही नाहीशी झाली......
तुझ्या सोबत घालवलेला
प्रत्येक क्षण ताजा होतो
त्या क्षणांसाठी का होईना
तू फक्त माझा असतोस.......
आठवणींच जग
किती विचित्र असते
कधी गर्दीत एकटे तर
कधी मनात गर्दी करते......
दाटलेल्या नयनात
तुझाच भास आहे
शेवटच का होईना
आता फक्त तुझीच आस आहे......
कुणास ठाऊक हे
क्षण कधी संपतील
कदाचित हे माझे
शेवटचे शब्द असतील........
त्या शेवटच्या क्षणीही
मी किती शांत होते
बस !! तुला डोळे भरून
शेवटचं पाहत होते.......
आयुष्याच पान कधी गळून
पडेल याचा नेम नाही
यासाठी कोणत्याही
ऋतुच त्याला बंधन नाही.......
मृत्यू हे एक अगदी
विदारक सत्य आहे
कोणालाही न सोडवता येणारे
ते एक रहस्य आहे........
कोमल ....................२८/३/१०
माझीच नसते
कोणत्यातरी जगात
हरवलेली असते ......
अशीच आहे मी
थोडी वेडी अन विचित्र
जागेपणीच रंगवत असते
मी स्वप्नांची चित्र......
उगाचच कधी कधी
मनाचे आभाळ भरून येते
मग नकळतच आठवणींनी
डोळ्यात दाटून येते.......
पंख तर केव्हाच छाटले
आता तर स्वप्नही अंधुक झाली
मावळत्या सूर्यासोबत
आता सावलीही नाहीशी झाली......
तुझ्या सोबत घालवलेला
प्रत्येक क्षण ताजा होतो
त्या क्षणांसाठी का होईना
तू फक्त माझा असतोस.......
आठवणींच जग
किती विचित्र असते
कधी गर्दीत एकटे तर
कधी मनात गर्दी करते......
दाटलेल्या नयनात
तुझाच भास आहे
शेवटच का होईना
आता फक्त तुझीच आस आहे......
कुणास ठाऊक हे
क्षण कधी संपतील
कदाचित हे माझे
शेवटचे शब्द असतील........
त्या शेवटच्या क्षणीही
मी किती शांत होते
बस !! तुला डोळे भरून
शेवटचं पाहत होते.......
आयुष्याच पान कधी गळून
पडेल याचा नेम नाही
यासाठी कोणत्याही
ऋतुच त्याला बंधन नाही.......
मृत्यू हे एक अगदी
विदारक सत्य आहे
कोणालाही न सोडवता येणारे
ते एक रहस्य आहे........
कोमल ....................२८/३/१०
पण एकटीच ..........
आज पुन्हा आले त्या वळणावर आले आहे
जेथून कधी तुझ्या पावलांसोबत चालले होते
आज पुन्हा चालत आहे
पण एकटीच ..........
आज पुन्हा त्याच जागेवर आले आहे
जेथे रोज भेटायचो आपण
आज पुन्हा तेथे मी आले आहे
पण एकटीच ..........
आज पुन्हा तो सूर्यास्त पाहत आहे
जो पाहिलेला कधी आपण एकत्र प्रेमाने, विश्वासाने
आज पुन्हा पाहत आहे
पण एकटीच ..........
सार काही तेच जुनच आहे
नव्याने अनुभव देणारे
आज पुन्हा अनुभवत आहे
पण एकटीच ..........
आज पुन्हा तो चंद्र हसत आहे
कधी हसला होता तो असाच प्रसन्न आपल्यावर
आज पुन्हा हसत आहे
पण माझ्यावरच ...........
कोमल ................२७/३/१०
जेथून कधी तुझ्या पावलांसोबत चालले होते
आज पुन्हा चालत आहे
पण एकटीच ..........
आज पुन्हा त्याच जागेवर आले आहे
जेथे रोज भेटायचो आपण
आज पुन्हा तेथे मी आले आहे
पण एकटीच ..........
आज पुन्हा तो सूर्यास्त पाहत आहे
जो पाहिलेला कधी आपण एकत्र प्रेमाने, विश्वासाने
आज पुन्हा पाहत आहे
पण एकटीच ..........
सार काही तेच जुनच आहे
नव्याने अनुभव देणारे
आज पुन्हा अनुभवत आहे
पण एकटीच ..........
आज पुन्हा तो चंद्र हसत आहे
कधी हसला होता तो असाच प्रसन्न आपल्यावर
आज पुन्हा हसत आहे
पण माझ्यावरच ...........
कोमल ................२७/३/१०
आयुष्य ............काही चारोळ्या
आयुष्य नसते
फक्त सुरेख वाट
कधी कधी असतात
काटेही हजारो त्यात ...........
आयुष्याच गणित
बऱ्याचदा चुकत
अन मग बाकी शून्य पाहून
आपल्याला वाईट वाटत ..........
आयुष्य असते का
फक्त सुंदर कविता ?
कधीतरी आपल्याच चुकांनी
ती बनते वात्रटिका ..........
आयुष्य असाव
समुद्र सारख
सगळ्यांना आपल्यात
सामावून घेणार .........
आयुष्य असाव
फुलपाखरासारख
कमी असूनही
सगळ्यांना आनंद देणार ...........
आयुष्यात सुख
नेहमीच देत रहाव
कधी न मागताच
दुसर्यांचे दुःख हि घेत रहाव ...........
कोमल ...................६/३/१०
फक्त सुरेख वाट
कधी कधी असतात
काटेही हजारो त्यात ...........
आयुष्याच गणित
बऱ्याचदा चुकत
अन मग बाकी शून्य पाहून
आपल्याला वाईट वाटत ..........
आयुष्य असते का
फक्त सुंदर कविता ?
कधीतरी आपल्याच चुकांनी
ती बनते वात्रटिका ..........
आयुष्य असाव
समुद्र सारख
सगळ्यांना आपल्यात
सामावून घेणार .........
आयुष्य असाव
फुलपाखरासारख
कमी असूनही
सगळ्यांना आनंद देणार ...........
आयुष्यात सुख
नेहमीच देत रहाव
कधी न मागताच
दुसर्यांचे दुःख हि घेत रहाव ...........
कोमल ...................६/३/१०
तुझा फोन .........
आतुरतेने तुझ्या फोनची वाट पाहते
काय बोलायचे हे सगळ ठरवून ठेवते
दिवसभरात घडलेलं सगळ सांगायचं असते.........
नेकमा तुझा फोन येतो, अन वेगळच घडते
तुझ्या आवाजाने भानच हरपते
जे बोलायचं असत तेच विसरते.........
फोन ठेवल्यावर मात्र जाणवते
जे बोलायचं होत ते राहून गेले
अन विसरलेले परत सगळ आठवते...
मग माझ हे वेड मन पुन्हा
तुझ्या फोनची आतुरतेने वाट पाहते.......
कोमल ...................१४/२/१०
काय बोलायचे हे सगळ ठरवून ठेवते
दिवसभरात घडलेलं सगळ सांगायचं असते.........
नेकमा तुझा फोन येतो, अन वेगळच घडते
तुझ्या आवाजाने भानच हरपते
जे बोलायचं असत तेच विसरते.........
फोन ठेवल्यावर मात्र जाणवते
जे बोलायचं होत ते राहून गेले
अन विसरलेले परत सगळ आठवते...
मग माझ हे वेड मन पुन्हा
तुझ्या फोनची आतुरतेने वाट पाहते.......
कोमल ...................१४/२/१०
नशिबाचे खेळ........
आजकाल हे रोजचच झालाय
मी रोज फक्त स्वतःशीच बोलायचं
स्वतःशीच भांडायचं अन मग स्वतःवरच रागवायचं
का? कशाला? कुणासाठी? कशासाठी?
नाही सापडत आजकाल हि कारणही ........
थकले आहे मी उत्तर शोधून पण सापडलं नाही कधी
सगळा पसारा सांभाळताना वेळही कमी पडतो
अन जेव्हा मिळतो तेव्हा तो स्वतःलाच समजून घेण्यात जातो
कुठ चुकतंय का? काही हरवल तर नाही ?
खूप शोधाल पण सापडत नाही काही
अजून किती दिवस अस स्वतःसोबत बोलायचं ?
का हे आयुष्य असच जायचं ?
आयुष्य असच दुसर्यांना समजून घेण्यात जायचं
अन स्वतःला मात्र हळूहळू विसरायचं
दुसऱ्याच्या आनंदात स्वतःला पहायचं
अन आपल्या मनातील दुःखांना तसंच सोडून यायचं
कदाचित हेच आहेत आपल्या नशिबाचे खेळ
जिथे बसत नाही कशाचाच ताळमेळ
कोमल ......................११/२/१०
नशिबाने मांडले आहेत अजबच खेळ
सारेच जुने तरीही देतो रंग रूप नवे
विषय तेच चोथा झालेले
तरीही अजूनही चघळले जाणारे
आता प्रश्न जरी बदलले
तरी उत्तर मात्र सापडत नाहीत
अन copy करण्याचा तर chance च नाही
इथेही असते नापास होण्याची भीती
अन पास होण्याची तर नाही शाश्वती
बघू कधीतरी समजतील याचेही नियम
शेवटी हा सुद्धा एक खेळच, सांभाळू आपला संयम
कोमल ............................११/२/१०
मी रोज फक्त स्वतःशीच बोलायचं
स्वतःशीच भांडायचं अन मग स्वतःवरच रागवायचं
का? कशाला? कुणासाठी? कशासाठी?
नाही सापडत आजकाल हि कारणही ........
थकले आहे मी उत्तर शोधून पण सापडलं नाही कधी
सगळा पसारा सांभाळताना वेळही कमी पडतो
अन जेव्हा मिळतो तेव्हा तो स्वतःलाच समजून घेण्यात जातो
कुठ चुकतंय का? काही हरवल तर नाही ?
खूप शोधाल पण सापडत नाही काही
अजून किती दिवस अस स्वतःसोबत बोलायचं ?
का हे आयुष्य असच जायचं ?
आयुष्य असच दुसर्यांना समजून घेण्यात जायचं
अन स्वतःला मात्र हळूहळू विसरायचं
दुसऱ्याच्या आनंदात स्वतःला पहायचं
अन आपल्या मनातील दुःखांना तसंच सोडून यायचं
कदाचित हेच आहेत आपल्या नशिबाचे खेळ
जिथे बसत नाही कशाचाच ताळमेळ
कोमल ......................११/२/१०
नशिबाने मांडले आहेत अजबच खेळ
सारेच जुने तरीही देतो रंग रूप नवे
विषय तेच चोथा झालेले
तरीही अजूनही चघळले जाणारे
आता प्रश्न जरी बदलले
तरी उत्तर मात्र सापडत नाहीत
अन copy करण्याचा तर chance च नाही
इथेही असते नापास होण्याची भीती
अन पास होण्याची तर नाही शाश्वती
बघू कधीतरी समजतील याचेही नियम
शेवटी हा सुद्धा एक खेळच, सांभाळू आपला संयम
कोमल ............................११/२/१०
आजकाल मी..........
आजकाल मी माझी नसते
अशीच कुठेतरी हरवलेली असते
उगाचच सगळ न्याहाळत बसते
तुझ्या आठवणीत बुडून जाते
अन मग स्वतःशीच नकळत हसते
तुझी पत्रे वाचून हरखून जाते
अन तुझ्या आवाजाने भान हरपते
तुझ्या चारोळीत स्वतःला शोधते
अन माझ्या कवितेते तुलाच गुंफते
नाही म्हटल तरी तुझी ओढ लागते
अन तुझ्या भेटीची आस वाढते
बघ न ! म्हणूनच
आजकाल माझे कशातच लक्ष नसते
अन तुझ्यामुळे मी सारे जग विसरते
कोमल ....................१७/२/१०
अशीच कुठेतरी हरवलेली असते
उगाचच सगळ न्याहाळत बसते
तुझ्या आठवणीत बुडून जाते
अन मग स्वतःशीच नकळत हसते
तुझी पत्रे वाचून हरखून जाते
अन तुझ्या आवाजाने भान हरपते
तुझ्या चारोळीत स्वतःला शोधते
अन माझ्या कवितेते तुलाच गुंफते
नाही म्हटल तरी तुझी ओढ लागते
अन तुझ्या भेटीची आस वाढते
बघ न ! म्हणूनच
आजकाल माझे कशातच लक्ष नसते
अन तुझ्यामुळे मी सारे जग विसरते
कोमल ....................१७/२/१०
नाती .......काही चारोळ्या ........
ही नाती खुप
विचित्र असतात
गुंता सोडवताना ती
आणखीनच गुंतत जातात
.............................
काही नाती कधी
कळतच नाही
समजून घेउनही ती
कधी उमजतच नाही
..................
नात्यांमध्ये असावा
लागतो विश्वास
नाहीतर त्यात
उरत नाही काहीच खास
.........................
नाती असतातच मुळी खास
त्यांच्यामुलेच तर असते
आपल्याला जीवनामध्ये
जगण्याची आस
............................
कोमल
नाती कधी प्रेमाची
तर कधी निखळ मैत्रीची
स्वार्थ नसलेल्या
निर्मळ मनाची ..........
नाती आपलेपणाची
नाती हळव्या मनांची
नाती खास जपलेल्या
अनमोल क्षणांची .....
नाती बिनरक्ताची
अनोळखी चेहऱ्यांची
कधी सहजच जपलेल्या
निशब्द भावनांची ............
नाती जुळतात
आपलेपणाने
अन वाढतात
ती विश्वासाने ........
नाती जोडतात
भावबंध
दरवळतो त्यात
ऋणानुबंध ........
नाती नाही देत
केवळ साथ सुखात
ती देतात आधार
न मागता दुःखात ........
काही नाती असतात
क्षणभर साथ देणारी
तर काही आयुष्यभर
ऋणानुबंध जपणारी ........
नात्यांना नसते केवळ
सुखाची किनार
दुःखातही ती
होतात बहारदार ........
कोमल .................१/३/१०
विचित्र असतात
गुंता सोडवताना ती
आणखीनच गुंतत जातात
.............................
काही नाती कधी
कळतच नाही
समजून घेउनही ती
कधी उमजतच नाही
..................
नात्यांमध्ये असावा
लागतो विश्वास
नाहीतर त्यात
उरत नाही काहीच खास
.........................
नाती असतातच मुळी खास
त्यांच्यामुलेच तर असते
आपल्याला जीवनामध्ये
जगण्याची आस
............................
कोमल
नाती कधी प्रेमाची
तर कधी निखळ मैत्रीची
स्वार्थ नसलेल्या
निर्मळ मनाची ..........
नाती आपलेपणाची
नाती हळव्या मनांची
नाती खास जपलेल्या
अनमोल क्षणांची .....
नाती बिनरक्ताची
अनोळखी चेहऱ्यांची
कधी सहजच जपलेल्या
निशब्द भावनांची ............
नाती जुळतात
आपलेपणाने
अन वाढतात
ती विश्वासाने ........
नाती जोडतात
भावबंध
दरवळतो त्यात
ऋणानुबंध ........
नाती नाही देत
केवळ साथ सुखात
ती देतात आधार
न मागता दुःखात ........
काही नाती असतात
क्षणभर साथ देणारी
तर काही आयुष्यभर
ऋणानुबंध जपणारी ........
नात्यांना नसते केवळ
सुखाची किनार
दुःखातही ती
होतात बहारदार ........
कोमल .................१/३/१०
प्रेम ..............काही चारोळ्या ......
प्रेम नाही हा नुसताच
शब्दांचा खेळ
येथे जमवावा लागतो
भावनांचा ताळमेळ ......
प्रेमाच्या या खेळात
हार-जीत नसते
कधीतरी आपणही हरून
समोरच्याला जिंकायचे असते .....
'माझ तुझ्यावर प्रेम आहे '
हे बोलण खूप सोप्प असत
पण हेच प्रेम शेवट पर्यंत
जपण फारच कठीण असत .........
प्रेमाची सुरवात अगदी
नकळतच होते
एकमेकांशी बोलताना
मन गुंतत जाते ...........
प्रेमात जेव्हा
वाढतो विश्वास
तेव्हा हे नाते
बहरते खास .....
प्रेमात जेव्हा होऊ
मनापासून एकरूप
दोन जीव जातील
तेव्हा एकमेकांत सामावून ...........
प्रेमाला नाही माहित
काहीही फायदा
इथे एकमेकांना जीवापाड
जपण्याचा असतो मूक वायदा .........
कधीतरी प्रेम
करून तर पहा
आठवणींच्या हिंदोळ्यावर
झुलून तर पहा ......
प्रेम जेव्हा
होते निस्वार्थ
तेव्हाच मिळतो
आयुष्याला गोड अर्थ .....
प्रेमाला नसतो
कोणताही रंग
जो पडतो यात
तो होतो दंग ......
प्रेमाच्या कुपीतून
दरवळतो सुगंध
अन क्षणभर हे
मनही होते बेधुंद .........
प्रेमावर लिहू
तेवढ आहे कमीच
चला आता तुम्हीही
व्हा यात सामील ...........
कोमल .............१/३/१०
शब्दांचा खेळ
येथे जमवावा लागतो
भावनांचा ताळमेळ ......
प्रेमाच्या या खेळात
हार-जीत नसते
कधीतरी आपणही हरून
समोरच्याला जिंकायचे असते .....
'माझ तुझ्यावर प्रेम आहे '
हे बोलण खूप सोप्प असत
पण हेच प्रेम शेवट पर्यंत
जपण फारच कठीण असत .........
प्रेमाची सुरवात अगदी
नकळतच होते
एकमेकांशी बोलताना
मन गुंतत जाते ...........
प्रेमात जेव्हा
वाढतो विश्वास
तेव्हा हे नाते
बहरते खास .....
प्रेमात जेव्हा होऊ
मनापासून एकरूप
दोन जीव जातील
तेव्हा एकमेकांत सामावून ...........
प्रेमाला नाही माहित
काहीही फायदा
इथे एकमेकांना जीवापाड
जपण्याचा असतो मूक वायदा .........
कधीतरी प्रेम
करून तर पहा
आठवणींच्या हिंदोळ्यावर
झुलून तर पहा ......
प्रेम जेव्हा
होते निस्वार्थ
तेव्हाच मिळतो
आयुष्याला गोड अर्थ .....
प्रेमाला नसतो
कोणताही रंग
जो पडतो यात
तो होतो दंग ......
प्रेमाच्या कुपीतून
दरवळतो सुगंध
अन क्षणभर हे
मनही होते बेधुंद .........
प्रेमावर लिहू
तेवढ आहे कमीच
चला आता तुम्हीही
व्हा यात सामील ...........
कोमल .............१/३/१०
Thursday, March 25, 2010
कुणीतरी लागत ...
कुणीतरी लागत ...
मनापासून हसणार ....
सहज मनातल बोलणार ....
कधीतरी हक्काने रागावणार ....
प्रेमाने सांभाळून घेणार ...
आसवांना बांध घालणार ...
मौन जाणणार ....
आपल्याही मनाला जपणार ....
जीवापाड प्रेम करणार .....
न मागता सोबत करणार ...
घरी वाट पाहणार ....
आपण दिसलो नाही कि काळजी करणार ...
उशीर झाला म्हणून रागावणार ....
नात्यांना जपणार ....
खरच !! कुणीतरी असाव लागतं आपल खास
आपल्यापेक्षाही आपल्याला ओळखणार ....
कोमल ................२५/३/१०
मनापासून हसणार ....
सहज मनातल बोलणार ....
कधीतरी हक्काने रागावणार ....
प्रेमाने सांभाळून घेणार ...
आसवांना बांध घालणार ...
मौन जाणणार ....
आपल्याही मनाला जपणार ....
जीवापाड प्रेम करणार .....
न मागता सोबत करणार ...
घरी वाट पाहणार ....
आपण दिसलो नाही कि काळजी करणार ...
उशीर झाला म्हणून रागावणार ....
नात्यांना जपणार ....
खरच !! कुणीतरी असाव लागतं आपल खास
आपल्यापेक्षाही आपल्याला ओळखणार ....
कोमल ................२५/३/१०
कदाचित हेच प्रेम असते ........
प्रेमावर लिहू तितके कमीच आहे. माझा हा एक प्रयत्न आहे.
यावर जेव्हा सुचेल तेव्हा याच धाग्यावर मी ते लिहित जाईन.
तो बेधुंद वारा
ती नाजुकशी झुळूक
तरीही त्याचं अस्तित्व जाणवते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो काटेरी निवडुंग
अन ती सुगंधी रातराणी
तरीही ते एकत्र फुलतात
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो खवळलेला समुद्र
अन ती संथ वाहणारी नदी
तरीही त्यांचा संगम होतो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो निष्पर्ण वृक्ष
अन ती बहरणारी वेल
तरीही ते एकत्र वाढतात
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो कर्कश आवाज
अन ती मंजुळ स्वर
तरीही दोघे एकत्र गुणगुणतात
कदाचित हेच प्रेम असते ........
कोमल ..................२१/२/१०
यावर जेव्हा सुचेल तेव्हा याच धाग्यावर मी ते लिहित जाईन.
तो बेधुंद वारा
ती नाजुकशी झुळूक
तरीही त्याचं अस्तित्व जाणवते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो काटेरी निवडुंग
अन ती सुगंधी रातराणी
तरीही ते एकत्र फुलतात
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो खवळलेला समुद्र
अन ती संथ वाहणारी नदी
तरीही त्यांचा संगम होतो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो निष्पर्ण वृक्ष
अन ती बहरणारी वेल
तरीही ते एकत्र वाढतात
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो कर्कश आवाज
अन ती मंजुळ स्वर
तरीही दोघे एकत्र गुणगुणतात
कदाचित हेच प्रेम असते ........
कोमल ..................२१/२/१०
त्याची जर्नल अपूर्ण असते
अन तिच्या जर्नलला कव्हर नसते
ती त्याच्या आकृत्या पूर्ण करते अन
तो जर्नलला कव्हर घालतो
कदाचित हेच प्रेम असते .......
तो छत्री घरीच विसरतो
अन तिच्याजवळ छत्री असते
तरीही दोघ एकत्र भिजतात
कदाचित हेच प्रेम असते .......
त्याच्याजवळ स्वेटर असते
अन ती कुडकुडत असते
तो तिला स्वेटर देतो
अन ती कुडकुडनाऱ्या त्याला उबेची मिठी देते
कदाचित हेच प्रेम असते .......
त्याला तिखट फार प्रिय
अन तिला गोड .......
तरीही तिने केलेला शिरा तो आवडीने खातो
कदाचित हेच प्रेम असते .......
कोमल ........................२३/२ /१०
अन तिच्या जर्नलला कव्हर नसते
ती त्याच्या आकृत्या पूर्ण करते अन
तो जर्नलला कव्हर घालतो
कदाचित हेच प्रेम असते .......
तो छत्री घरीच विसरतो
अन तिच्याजवळ छत्री असते
तरीही दोघ एकत्र भिजतात
कदाचित हेच प्रेम असते .......
त्याच्याजवळ स्वेटर असते
अन ती कुडकुडत असते
तो तिला स्वेटर देतो
अन ती कुडकुडनाऱ्या त्याला उबेची मिठी देते
कदाचित हेच प्रेम असते .......
त्याला तिखट फार प्रिय
अन तिला गोड .......
तरीही तिने केलेला शिरा तो आवडीने खातो
कदाचित हेच प्रेम असते .......
कोमल ........................२३/२ /१०
तो रात्री जागून प्रोजेक्ट करत असतो
अन ती कादंबऱ्या वाचून त्याला सोबत करते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो तिला चिडवत असतो
अन ती उगाच खोट रागवत असते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तिचा उपवास असतो
अन त्यालाही जेवण जात नाही
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तिच्या फक्त हसण्याने
त्याचा चेहरा फुलतो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तिचे पाणावलेले डोळे पाहून
त्याच्या जीव कासावीस होतो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
ती उशिरा घरी दमून येते
अन तो मस्त चहा करून देतो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तिची चुकून खारट झालेली भाजीही
तो आवडीने खातो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या हरलेल्या मनाला
ती नवीन उभारी मिळवून देते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या कठीण काळात
ती त्याला सोबत करते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या अंधारलेल्या वाटा
ती उजळून देते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या बोलवण्यावर
ती धावून जाते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या फक्त एका हाकेने
ती सारे जग विसरते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
कोमल .....................२४/२/१०
अन ती कादंबऱ्या वाचून त्याला सोबत करते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तो तिला चिडवत असतो
अन ती उगाच खोट रागवत असते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तिचा उपवास असतो
अन त्यालाही जेवण जात नाही
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तिच्या फक्त हसण्याने
त्याचा चेहरा फुलतो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तिचे पाणावलेले डोळे पाहून
त्याच्या जीव कासावीस होतो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
ती उशिरा घरी दमून येते
अन तो मस्त चहा करून देतो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
तिची चुकून खारट झालेली भाजीही
तो आवडीने खातो
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या हरलेल्या मनाला
ती नवीन उभारी मिळवून देते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या कठीण काळात
ती त्याला सोबत करते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या अंधारलेल्या वाटा
ती उजळून देते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या बोलवण्यावर
ती धावून जाते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
त्याच्या फक्त एका हाकेने
ती सारे जग विसरते
कदाचित हेच प्रेम असते ........
कोमल .....................२४/२/१०
काही सांगशील का मला ?
काय चाललाय काही सांगशील का मला ?
तुला नक्की काय हवंय काही बोलशील का मला ?
माझे प्रेम तुला कळत नाही
कि न कळण्याचे नाटक करतोस ?
अरे तुला कळत कसं नाही
यामुळे माझा जीव किती जळतो .........
आजपर्यंत कधी बोलले नाही
मी हि माझ्या मनाची व्यथा
पण याचा अर्थ असा नाही
कि मला मांडताच येत नाही माझी कथा .........
आवडत नाही रे मला स्वतःला असा मांडण
किती तरी वेळा सांगितलं पण तुला ते नाही कधीच कळलं
कळत नाही हि चूक आहे का तुझी
कि प्रत्येक वेळी तुला समजून घेणाऱ्या माझी ?
कोमल ....................६/३/१०
तुला नक्की काय हवंय काही बोलशील का मला ?
माझे प्रेम तुला कळत नाही
कि न कळण्याचे नाटक करतोस ?
अरे तुला कळत कसं नाही
यामुळे माझा जीव किती जळतो .........
आजपर्यंत कधी बोलले नाही
मी हि माझ्या मनाची व्यथा
पण याचा अर्थ असा नाही
कि मला मांडताच येत नाही माझी कथा .........
आवडत नाही रे मला स्वतःला असा मांडण
किती तरी वेळा सांगितलं पण तुला ते नाही कधीच कळलं
कळत नाही हि चूक आहे का तुझी
कि प्रत्येक वेळी तुला समजून घेणाऱ्या माझी ?
कोमल ....................६/३/१०
बघा कधी जमतंय का ........
स्त्रिया रोज अनेक भूमिका जगत असतात आणि नीट पारही पाडतात पण या रोजच्या धावपळीत तिच्यातील मैत्रिणीला कधी विसरू नका. कधीतरी तिलाही जाणून घ्यायचा प्रयत्न करा, तुमच्या नुसत्या प्रयत्नानेही ती सुखावेल ....
कधी मुलगी तर कधी बहिण ...
कधी कुणाची पत्नी तर कधी आई ...
वेगवेगळ्या विशेषणांनी सजत तीच नाव
आपल्या माणसांशिवाय रिकाम असत तीच गाव ...
दिवसभर सगळ्यांसाठी असते ती राबत
कधी पिल्लांसाठी असते ती रात्रभर जागत
नाही ठाऊक तिला दमण काय असतं
आपल्या माणसांना चुकांसकट
सामावून घेण्याइतपत तीच मन मोठ असतं ...
स्वतःच्या स्वप्नांना कोंडून मनात
दुसर्यांचीच स्वप्न तिच्या डोळ्यात दिसतात
कधीतरी तिच्याही स्वप्नांना जाणून घ्या ,तिच्याही इच्छेला मान द्या ...
ती तुमच्याकडून फार मोठ्या अपेक्षा नाही करत
कारण तीच मान जाणण्याचा तुम्ही कधी प्रयत्नच नाहीं करत
आठवतंय का तुम्हाला शेवटच
फुल तिला कधी दिल होत ?
खुललेल्या कळी सारखे तिचे मोहक
हास्य तुम्हाला कधी दिसले होत ?
बाहेरच्या कामाचा ताण तुम्ही बर्याचदा तिच्यावर काढता
नेहमीच तुम्ही तिला गृहीत धरता ...
दिवसभराच्या ताणाने तीही थकलेली असते तुमच्याचसारखी
पण त्याची तक्रार ती करत नाही सारखी सारखी ...
कधीतरी तिच्याशीही थोडंस मनमोकळ बोला
सहजच तिला प्रेमाने जवळ घ्या
मग बघा कशी खुलेले तिची कळी
अन मग तीही होईल मनमोकळी
मान्य आहे दिवसभराच्या
गडबडीत नसतो स्वतःसाठीही वेळ
पण विसरू नका आपल्या माणसांशिवाय
नाही जमत कसलाच ताळमेळ
जमल तर थोडस तिचही मन घ्या जाणून
काय हव आहे का तुला ? विचारा निदान एकदा तरी पाहून ...
कोमल ........................२५/३/१०
Tuesday, March 16, 2010
सुखाची व्याख्या...........
सुखाची व्याख्या अजून जमली नाही मला
दुःखाचीच किनार लाभली बऱ्याचवेळा....
कधी मागितली नाही मी पैशाची खाण
परवा नाही हो जरी झिजली माझी वहाण...
जमवतेय अजूनही घरट्यासाठी काडी-काडी
नाही मागितली हो मी कधी मी बनारसी साडी....
लागत नाही हो मला नेहमी पंचपक्कानाचे ताट
साध्या डाळ भाताचीच मी पाहत असते वाट....
नको आहे मला भेटवस्तूंची खैरात
एखादा गुलाबच पुरेसा मला...
नको आहे मला प्रेमाचा दिखावा
मनापासून सोबत करणारा साथीच हवा...
तरीही येत नाही दया देवाला
अजूनही सवड नाही आहे त्याला....
मग तुम्हीच सांगा कशी जमणार मला सुखाची व्याख्या
कारण अजूनही दिसतात सगळ्याच गोष्टी सारख्या....
परिस्थिती बदलेल कधीतरी हीच आहे आशा
माझ्या धीराने देवालाच येईल कधीतरी निराशा...
कोमल ...................१६/३/१०
दुःखाचीच किनार लाभली बऱ्याचवेळा....
कधी मागितली नाही मी पैशाची खाण
परवा नाही हो जरी झिजली माझी वहाण...
जमवतेय अजूनही घरट्यासाठी काडी-काडी
नाही मागितली हो मी कधी मी बनारसी साडी....
लागत नाही हो मला नेहमी पंचपक्कानाचे ताट
साध्या डाळ भाताचीच मी पाहत असते वाट....
नको आहे मला भेटवस्तूंची खैरात
एखादा गुलाबच पुरेसा मला...
नको आहे मला प्रेमाचा दिखावा
मनापासून सोबत करणारा साथीच हवा...
तरीही येत नाही दया देवाला
अजूनही सवड नाही आहे त्याला....
मग तुम्हीच सांगा कशी जमणार मला सुखाची व्याख्या
कारण अजूनही दिसतात सगळ्याच गोष्टी सारख्या....
परिस्थिती बदलेल कधीतरी हीच आहे आशा
माझ्या धीराने देवालाच येईल कधीतरी निराशा...
कोमल ...................१६/३/१०
का? कशासाठी ?
घराघरतल्या गृहिणीची होणारी मानसिक ओढाताण मांडण्याचा हा एक प्रयत्न .........
रोजच उठायचं ,
रोजच खपायच यांच्यासाठी
का? कशासाठी ?
रोजच फिरायचं यांच्यापाठी
लवकर आवारा, उठा वेळेवर
का? कशासाठी ?
यांना नसते कशाचीही फिकीर
मी मात्र सगळा वेळ घालवते यांच्यापाठी
का? कशासाठी ?
चहा काय ...कॉफी काय .....सगळ्यांच्या नानातऱ्हा
तरीही न कंटाळता पुरवते मी सगळकाही
का? कशासाठी ?
मला नाही का वाटत ......
कधीतरी मलाही उठवाव उशिरा कोणीतरी
हातात आणून द्यावा निदान एक चहा सकाळी
थोडा वेळ घालवावा स्वतःसाठी
पण याचे कुणाला काय पडले
माझे मोल त्यांनी न जाणले
आणि जाणूनही काय फरक पडणार आहे?
माझे रोजचे दिनक्रम चालूच राहणार आहेत
मी मात्र रोज स्वतःला
एकाच प्रश्न करायचा जगतेय मी,
का? कशासाठी ?
कोमल ................१५/२/१०
रोजच उठायचं ,
रोजच खपायच यांच्यासाठी
का? कशासाठी ?
रोजच फिरायचं यांच्यापाठी
लवकर आवारा, उठा वेळेवर
का? कशासाठी ?
यांना नसते कशाचीही फिकीर
मी मात्र सगळा वेळ घालवते यांच्यापाठी
का? कशासाठी ?
चहा काय ...कॉफी काय .....सगळ्यांच्या नानातऱ्हा
तरीही न कंटाळता पुरवते मी सगळकाही
का? कशासाठी ?
मला नाही का वाटत ......
कधीतरी मलाही उठवाव उशिरा कोणीतरी
हातात आणून द्यावा निदान एक चहा सकाळी
थोडा वेळ घालवावा स्वतःसाठी
पण याचे कुणाला काय पडले
माझे मोल त्यांनी न जाणले
आणि जाणूनही काय फरक पडणार आहे?
माझे रोजचे दिनक्रम चालूच राहणार आहेत
मी मात्र रोज स्वतःला
एकाच प्रश्न करायचा जगतेय मी,
का? कशासाठी ?
कोमल ................१५/२/१०
जमलं तर येऊन जा ..........
जमलं तर येऊन जा ..........
माझ्याशी थोड प्रेमाने बोलून जा
जमलं तर येऊन जा ..........
हलकास स्मित तरी देऊन जा
जमलं तर येऊन जा ..........
जुन्या आठवणी उजळून जा
जमलं तर येऊन जा ..........
आपली ती जुनी जागा पाहून जा
जमलं तर येऊन जा ..........
तुला पाहून माझे पाणावलेले डोळे पाहून जा
जमलं तर येऊन जा ..........
माझी शेवटची भेट तरी घेऊन जा
कोमल ..............१५/२/१०
माझ्याशी थोड प्रेमाने बोलून जा
जमलं तर येऊन जा ..........
हलकास स्मित तरी देऊन जा
जमलं तर येऊन जा ..........
जुन्या आठवणी उजळून जा
जमलं तर येऊन जा ..........
आपली ती जुनी जागा पाहून जा
जमलं तर येऊन जा ..........
तुला पाहून माझे पाणावलेले डोळे पाहून जा
जमलं तर येऊन जा ..........
माझी शेवटची भेट तरी घेऊन जा
कोमल ..............१५/२/१०
तुझ माझ नात
तुझ माझ नात आहेच मुळी खास
कारण त्यात भरला आहे मनापासून विश्वास
अंतरान काही फरक पडत नाही
मी नेहमीच तुजसोबत राहीन
प्रत्येक वळणावर तुझी सोबत लागते
नाहीतर हि वाटही मला कंटाळवाणी भासते
तो चंद्रही फार छान दिसतो
जेव्हा तू मजसोबत असतोस
बघ !! हा प्रवास होईल अजून सुंदर
जेव्हा तुझी साथ राहील अशीच निरंतर....
कोमल
कारण त्यात भरला आहे मनापासून विश्वास
अंतरान काही फरक पडत नाही
मी नेहमीच तुजसोबत राहीन
प्रत्येक वळणावर तुझी सोबत लागते
नाहीतर हि वाटही मला कंटाळवाणी भासते
तो चंद्रही फार छान दिसतो
जेव्हा तू मजसोबत असतोस
बघ !! हा प्रवास होईल अजून सुंदर
जेव्हा तुझी साथ राहील अशीच निरंतर....
कोमल
अशी का हि मुल विचित्र वागतात ?
अशी का हि मुल विचित्र वागतात ?
आधी विचार करायला भाग पडतात
नंतर जास्त विचार करू नकोस अस सांगतात
सुरवातीला खूप बोलतात
अन ओळख नसतानाही वेळ मागतात
कळत नाही यांच्या काय असत मनात
म्हणतात आधी मैत्रीने करू सुरवात
यांची तक्रार असते मुली घेतात त्यांचा फायदा
मग कशाला बोलतात मुलींशी, हा कसला तक्रारींचा नवीन कायदा?
सोबत बायको असतानाही आजूबाजूला बघतात
अन मग लवकर लग्न केल म्हणून जन्मभर रडतात
मित्राचा नवरा झाल्यावर वागण याचं बदलत
अन वरून तक्रारहि करतात, आता तू मला नाही समजत
वागण्याची यांची तऱ्हाच असते वेगळी
कारण शेवटी हि मुल असतातच सगळी सारखी
कोमल .................३१/१/१०
आधी विचार करायला भाग पडतात
नंतर जास्त विचार करू नकोस अस सांगतात
सुरवातीला खूप बोलतात
अन ओळख नसतानाही वेळ मागतात
कळत नाही यांच्या काय असत मनात
म्हणतात आधी मैत्रीने करू सुरवात
यांची तक्रार असते मुली घेतात त्यांचा फायदा
मग कशाला बोलतात मुलींशी, हा कसला तक्रारींचा नवीन कायदा?
सोबत बायको असतानाही आजूबाजूला बघतात
अन मग लवकर लग्न केल म्हणून जन्मभर रडतात
मित्राचा नवरा झाल्यावर वागण याचं बदलत
अन वरून तक्रारहि करतात, आता तू मला नाही समजत
वागण्याची यांची तऱ्हाच असते वेगळी
कारण शेवटी हि मुल असतातच सगळी सारखी
कोमल .................३१/१/१०
प्रेम म्हणजे....
प्रेम म्हणजे नेमक काय असते ?
शारीरिक आकर्षण कि मानसिक ओढ.....
दुसऱ्यासाठी केलेली तडजोड
कि दोघांनी दाखवलेला समंजसपणा.......
आपलेपणाची औपचारिकता
कि एक हळुवार फुलणार नाते .....
फक्त सुखात आपलेपणा दाखवणारे
कि दुःखातही आधार देणारे ....
एकमेकांच्या कमतरता दाखवणारे
कि एकमेकांना पूर्णत्व देणारे .......
प्रेम असते का एक मळलेली तोकडी पाऊलवाट
कि विश्वासावर सुरु झालेला, न संपणारा एक प्रेमळ प्रवास....
कोमल ................९/२/१०
शारीरिक आकर्षण कि मानसिक ओढ.....
दुसऱ्यासाठी केलेली तडजोड
कि दोघांनी दाखवलेला समंजसपणा.......
आपलेपणाची औपचारिकता
कि एक हळुवार फुलणार नाते .....
फक्त सुखात आपलेपणा दाखवणारे
कि दुःखातही आधार देणारे ....
एकमेकांच्या कमतरता दाखवणारे
कि एकमेकांना पूर्णत्व देणारे .......
प्रेम असते का एक मळलेली तोकडी पाऊलवाट
कि विश्वासावर सुरु झालेला, न संपणारा एक प्रेमळ प्रवास....
कोमल ................९/२/१०
एक जळकी सिगरेट ........
हि कविता मी स्मोकिंग ला प्रोत्साहन देण्यासाठी नाही केली आहे. लोक या विषाच्या आहारी का जातात याचा फक्त एक शोध घेण्याचा हा प्रयत्न होता. स्मोकिंग हे आपल्या प्रतिष्ठेसाठी किंवा आपले त्रास, दुःख विसरण्यासाठी उत्तम उपाय आहे असे बऱ्याच जणाना वाटत पण हे सगळ तात्पुरत आहे हे त्यांना कळत नाही.
जेव्हा सगळे माझ्याशी भांडले
माझ्यापासून खूप दूर झाले
आपले म्हणवणारेही जेव्हा सोडून गेले
तेव्हा माझ्यासोबत फक्त होती
माझी एक जळकी सिगरेट ........
ज्यांच्यासाठी अपमान सोसला
ज्यांच्यामुळे रात्री जाळल्या
तेच माझे स्वार्थी सोबती जेव्हा
माझ्यावरच उलटले
तेव्हा माझ्यासोबत फक्त होती
माझी एक जळकी सिगरेट ........
जेव्हा विचारांनी झालो होतो हैराण
मनाच्या चिंद्या झाल्या होत्या पार
कुजक्या गोष्टींनी डोक जेव्हा व्यापल होते
तेव्हा माझ्यासोबत फक्त होती
माझी एक जळकी सिगरेट ........
जिच्यासाठी केला होता रात्रीचा दिवस
जिच्यासाठी भांडलो होतो मित्रांशी एक दिवस
तीच जेव्हा मला अंधारात सोडून गेली एकटे
तेव्हा माझ्यासोबत फक्त होती
माझी एक जळकी सिगरेट ........
आता नसतो मी कोणाहीमध्ये
हरवलेला असतो मी माझ्यातच नेहमी
तेव्हा कोणीही सोबत नसलं तरीही
आता माझ्यासोबत मात्र असते
माझी एक जळकी सिगरेट.......
कोमल ..................१४ / २ /१०
माझ्यापासून खूप दूर झाले
आपले म्हणवणारेही जेव्हा सोडून गेले
तेव्हा माझ्यासोबत फक्त होती
माझी एक जळकी सिगरेट ........
ज्यांच्यासाठी अपमान सोसला
ज्यांच्यामुळे रात्री जाळल्या
तेच माझे स्वार्थी सोबती जेव्हा
माझ्यावरच उलटले
तेव्हा माझ्यासोबत फक्त होती
माझी एक जळकी सिगरेट ........
जेव्हा विचारांनी झालो होतो हैराण
मनाच्या चिंद्या झाल्या होत्या पार
कुजक्या गोष्टींनी डोक जेव्हा व्यापल होते
तेव्हा माझ्यासोबत फक्त होती
माझी एक जळकी सिगरेट ........
जिच्यासाठी केला होता रात्रीचा दिवस
जिच्यासाठी भांडलो होतो मित्रांशी एक दिवस
तीच जेव्हा मला अंधारात सोडून गेली एकटे
तेव्हा माझ्यासोबत फक्त होती
माझी एक जळकी सिगरेट ........
आता नसतो मी कोणाहीमध्ये
हरवलेला असतो मी माझ्यातच नेहमी
तेव्हा कोणीही सोबत नसलं तरीही
आता माझ्यासोबत मात्र असते
माझी एक जळकी सिगरेट.......
कोमल ..................१४ / २ /१०
शब्दांनी तुझ्या ......
घुसमटलेला श्वास
अन दाटलेला कंठ
शब्दांनी तुझ्या ......
गोठलेले क्षण
अन घायाळ मन
शब्दांनी तुझ्या ......
रोजचीच पाऊलवाट
घुटमळली आज
शब्दांनी तुझ्या ......
अंधुक प्रकाश
दाटले आभाळ
शब्दांनी तुझ्या ......
मूक प्रतिसाद
डोळ्यांनीच दिला
तरीही न जाणला
शब्दांनी तुझ्या ......
आज हरले मी
कोसळले मी
नाही सावरले
शब्दांनी तुझ्या ......
कोमल .................२७/२/१०
अन दाटलेला कंठ
शब्दांनी तुझ्या ......
गोठलेले क्षण
अन घायाळ मन
शब्दांनी तुझ्या ......
रोजचीच पाऊलवाट
घुटमळली आज
शब्दांनी तुझ्या ......
अंधुक प्रकाश
दाटले आभाळ
शब्दांनी तुझ्या ......
मूक प्रतिसाद
डोळ्यांनीच दिला
तरीही न जाणला
शब्दांनी तुझ्या ......
आज हरले मी
कोसळले मी
नाही सावरले
शब्दांनी तुझ्या ......
कोमल .................२७/२/१०
कधीतरी हे करून तर पहा ...........
कधीतरी स्वतःहून देऊन तर पहा
देण्यात जे सुख असते ते घेऊन तर पहा ......
कधीतरी दुसऱ्याला समजून तर पहा
समजून घेण्यातला आपलेपणा अनुभवून तर पहा .....
कधीतरी दुसर्यांशी बोलून तर पहा
बोलण्याने मिळणारे समाधान घेऊन तर पहा .....
कधीतरी दुसऱ्याला हसवून तर पहा
दुसर्यांना हसताना बघण्यात येणारी मजा घेऊन तर पहा ............
कधीतरी दुसर्यांचे अश्रू पुसून तर पहा
त्या अश्रुंमधला ओलावा जाणवून तर पहा ......
कधीतरी निखळ मैत्री करून तर पहा
बिनरक्ताची ती अनमोल नाती जपून तर पहा .....
कधीतरी एखादयाला मदत तर करून पहा
माणुसकी काय असते हे अनुभवून तर पहा .......
कधीतरी मनापासून खरे बोलून तर पहा
सुखाची झोप कधीतरी घेऊन तर पहा ......
कधीतरी एखाद्याला मनापासून दाद देऊन तर पहा
आत्मविश्वास काय करू शकतो हे आजमावून तर पहा .....
कधीतरी स्वतःलाही थोडा वेळ देऊन तर पहा
स्वतःशीच मनमोकळ बोलून तर पहा .....
कधीतरी मनापासून प्रेम करून तर पहा
आयुष्य किती सुंदर आहे हे एकदा तरी अनुभवून पहा .......
कोमल ...........................२३/२/१०
देण्यात जे सुख असते ते घेऊन तर पहा ......
कधीतरी दुसऱ्याला समजून तर पहा
समजून घेण्यातला आपलेपणा अनुभवून तर पहा .....
कधीतरी दुसर्यांशी बोलून तर पहा
बोलण्याने मिळणारे समाधान घेऊन तर पहा .....
कधीतरी दुसऱ्याला हसवून तर पहा
दुसर्यांना हसताना बघण्यात येणारी मजा घेऊन तर पहा ............
कधीतरी दुसर्यांचे अश्रू पुसून तर पहा
त्या अश्रुंमधला ओलावा जाणवून तर पहा ......
कधीतरी निखळ मैत्री करून तर पहा
बिनरक्ताची ती अनमोल नाती जपून तर पहा .....
कधीतरी एखादयाला मदत तर करून पहा
माणुसकी काय असते हे अनुभवून तर पहा .......
कधीतरी मनापासून खरे बोलून तर पहा
सुखाची झोप कधीतरी घेऊन तर पहा ......
कधीतरी एखाद्याला मनापासून दाद देऊन तर पहा
आत्मविश्वास काय करू शकतो हे आजमावून तर पहा .....
कधीतरी स्वतःलाही थोडा वेळ देऊन तर पहा
स्वतःशीच मनमोकळ बोलून तर पहा .....
कधीतरी मनापासून प्रेम करून तर पहा
आयुष्य किती सुंदर आहे हे एकदा तरी अनुभवून पहा .......
कोमल ...........................२३/२/१०
नियती......
नियती......
कुणी न जाणले रूप हिचे
पण वेळोवेळी अस्तित्व दाखवते
तीच घडवते, तीच बिघडवते
तुटलेल्या नात्यांना तीच जुळवते
न मागता सर्व काही देते
अन जास्तीचे ओरबडून नेते
कधी निसटलेल्या क्षणांना जुळवते
तर काही आठवणी पूसटही करते
कुठून येते अन कुठे जाते
कोणी न जाणला मार्ग हिचा
पण योग्यवेळी आयुष्यात बदल घडवते
कदाचित ह्यालाच म्हणतात नियती !!
कोमल ...................१८/१२/०९
तो चंद्र अजूनही...........
तो चंद्र अजूनही आहे तिष्टत
तू परतण्याची वाट पाहत
लवकर निघून ये रे आता
अजून वाट नाही पाहवत
बघ न ! कसे आहेत सगळेच हसत
नेहमीच असतात मला चिडवत
मी पण आता त्यांना नाही रागवत
कारण तू तर नाही न आता मजसोबत
कंठ दाटला कि आसवही न विचारता येतात
अन मग एकांतात मला सोबत करतात
नाही रे अजून वाट पाहण जमत
तो चंद्रही बघ ! अजूनही आहे तिष्टत
कोमल .....................१७/२/१०
तू परतण्याची वाट पाहत
लवकर निघून ये रे आता
अजून वाट नाही पाहवत
बघ न ! कसे आहेत सगळेच हसत
नेहमीच असतात मला चिडवत
मी पण आता त्यांना नाही रागवत
कारण तू तर नाही न आता मजसोबत
कंठ दाटला कि आसवही न विचारता येतात
अन मग एकांतात मला सोबत करतात
नाही रे अजून वाट पाहण जमत
तो चंद्रही बघ ! अजूनही आहे तिष्टत
कोमल .....................१७/२/१०
का कुणास ठाऊक ?
का कुणास ठाऊक काही गोष्टी कधी उमगल्याच नाहीत मला
कारण शाळेपासून काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
म्हणे कॉपी करायलाही लागत डोक हुशार
मी मात्र पहिल्यांदाच करुन झाले बेजार
तेव्हापासून ठरवून टाकल बुवा हा प्रांत नाही आपला
काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
शेजारची पिंकी दिसते किती मॉड
कुणालाही मधुमेह होईल इतक बोलते गोड
कस या कंटाळत नाहीत इतक नाटकी वागायला
काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
ठाऊक आहे मला या जगात सरळ नाही कोणी
गोड बोलून लोक इथ खातात टालूवरच लोणी
कस जमत यांना सहज खोट बोलायला
काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
असेन मी जगासाठी मुर्ख अन बावळट
पण नाही जमत मला खोट करण नाटक
कदाचित फ़सवण सोप्प असेल लोकांना
पण आजही मी नाही फसवू शकत स्वताला
बर आहे ! काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
कोमल ....................२६-१०-०९
कारण शाळेपासून काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
म्हणे कॉपी करायलाही लागत डोक हुशार
मी मात्र पहिल्यांदाच करुन झाले बेजार
तेव्हापासून ठरवून टाकल बुवा हा प्रांत नाही आपला
काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
शेजारची पिंकी दिसते किती मॉड
कुणालाही मधुमेह होईल इतक बोलते गोड
कस या कंटाळत नाहीत इतक नाटकी वागायला
काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
ठाऊक आहे मला या जगात सरळ नाही कोणी
गोड बोलून लोक इथ खातात टालूवरच लोणी
कस जमत यांना सहज खोट बोलायला
काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
असेन मी जगासाठी मुर्ख अन बावळट
पण नाही जमत मला खोट करण नाटक
कदाचित फ़सवण सोप्प असेल लोकांना
पण आजही मी नाही फसवू शकत स्वताला
बर आहे ! काही गोष्टी आजपर्यंत कधी जमल्याच नाहीत मला !
कोमल ....................२६-१०-०९
कुणी सांगेल का हो मला?
कुणी सांगेल का हो मला?
का वाहे हा वारा?
लोकांना सुखावण्यासाठी की
आप्तान्ना निरोप देण्यासाठी.....
का उगवतो हा सूर्य?
दिशा उजळण्यासाठी की
अंधार जाळण्यासाठी.....
का खवलतो हा समुद्र?
शांतता भंग करण्यासाठी की
स्वतःचा आक्रोश व्यक्त करण्यासाठी.....
का बरसतो हा मेघ?
तप्त धरणीला तृप्त करण्यासाठी की
त्याच्याच मनाला रीते करण्यासाठी .....
का सळसळतात ही पाने?
नुसताच आवाज करायला की
त्यांचेही अस्तित्व दाखवायला........
का उमलतात ही फुले?
सुगंध पसरवायला की
नवीन जग पहायला.....
का फुटते झाडाला पालवी?
मोसमात बहरण्यासाठी की
नवीन आशा पल्लवित करण्यासाठी......
निसर्गाची ही रुपे पाडती विचारत मला
काय सांगायचेय त्यांना कुणी सांगेल का हो मला?
कोमल २७/११/०९
का वाहे हा वारा?
लोकांना सुखावण्यासाठी की
आप्तान्ना निरोप देण्यासाठी.....
का उगवतो हा सूर्य?
दिशा उजळण्यासाठी की
अंधार जाळण्यासाठी.....
का खवलतो हा समुद्र?
शांतता भंग करण्यासाठी की
स्वतःचा आक्रोश व्यक्त करण्यासाठी.....
का बरसतो हा मेघ?
तप्त धरणीला तृप्त करण्यासाठी की
त्याच्याच मनाला रीते करण्यासाठी .....
का सळसळतात ही पाने?
नुसताच आवाज करायला की
त्यांचेही अस्तित्व दाखवायला........
का उमलतात ही फुले?
सुगंध पसरवायला की
नवीन जग पहायला.....
का फुटते झाडाला पालवी?
मोसमात बहरण्यासाठी की
नवीन आशा पल्लवित करण्यासाठी......
निसर्गाची ही रुपे पाडती विचारत मला
काय सांगायचेय त्यांना कुणी सांगेल का हो मला?
कोमल २७/११/०९
Subscribe to:
Posts (Atom)